In de schaduw van een Sloveens fenomeen reden twee talenten van Lotto-Dstny zich in de kijker. Lennert Van Eetvelt en Maxim Van Gils hebben zich in een loodzware editie van de Strade Bianche niet onbetuigd gelaten. Integendeel: de bedrijvige Van Gils slaagde er zelfs in om naar een podiumplek te rijden. "We hebben een hele dag moeten duwen en stampen", blikt het duo terug.
"Ik mik op een top 5 plaats", verraste Maxim Van Gils deze voormiddag nog toen hij complexloos zijn doel voor de Strade Bianche deelde.
Wel, het is niet bij loze woorden gebleven. De 24-jarige renner van Lotto-Dstny bewees zijn bloedvorm met een derde plaats op de grindwegen rond Siena.
"Ik ben zeer tevreden", vertelde Van Gils na de finish wanneer hij net een handvol gummibeertjes in zijn mond propte. "Broodnodige suikers ... Het was echt een loodzware editie."
"Ik kon de hele race mijn vermogens eigenlijk niet zien omdat mijn metertje kapot was, maar ik had wel het gevoel dat ik de hele dag heb moeten duwen en stampen om gewoon maar mee te gaan met het peloton."
Toen ik nog aan het opschuiven was, was hij plots vertrokken.
Van Gils deed wel net iets meer dan "gewoon meegaan met het peloton". Toen Pogacar zijn ultieme aanval plaatste, was hij de enige die probeerde te antwoorden.
"Ik had gedacht dat hij van iets verder - aan het brugje - zou vertrekken. Daar wilde ik meeglippen, maar toen ik nog aan het opschuiven was, was hij plots al vertrokken."
Voor de rest van de race bleef Van Gils ook immer bedrijvig, zo kon hij zichzelf in het slot nog loswrikken van de achtervolgende groep der favorieten. Enkel man-in-vorm Toms Skujinš kon volgen en hem uiteindelijk ook kloppen op de Via Santa Caterina.
"Ik was blij dat we samen onze voorsprong konden verdedigen, maar op de laatste helling was het echt helemaal op bij mij. Ik had ook eerst 20 kilometer alleen gereden. Maar goed, ik ben tevreden met mijn derde plaats."
Duo
Van Gils was niet de enige Lotto-Dstny-renner die de Italiaanse koers kleurde. Ook zijn teamgenoot en boezemvriend Lennert Van Eetvelt (11e) roerde zich steeds in de voorposten.
Zo probeerden de twee op 40 kilometer van de streep zelfs samen een aanval te lanceren. Een beeld waar breedglimlachend naar gekeken werd in de volgauto van de ploeg.
"Al snel bleek toen dat Max (Maxim Van Gils, red.) de betere benen had", vertelt Van Eetvelt. "Toen hebben we snel de keuze gemaakt om voor hem te werken. Ik heb in de achtergrond alles samen proberen te houden en de boel te neutraliseren voor hem."
"Dat was niet altijd evident, want mijn radio werkte niet. Ik wist dus eigenlijk niet goed wat er allemaal aan het gebeuren was, ik wist alleen dat Max zeer sterk was en dus ook kans maakte op het podium."
"En kijk, ik ben blij dat het gelukt is. Echt een wereldprestatie van hem."
