Geen thuisfeest, witte merels en een koningskoppel: wat moet u onthouden van de Tour Down Under?

Wie had Stephen Williams vooraf als eindwinnaar getipt? De Brit is al 27 jaar en zijn echte doorbraak liet door pech en blessureleed wat langer op zich wachten.

Williams won de voorbije jaren wel kleinere rittenkoersen zoals de Arctic Race en de Cro Race, maar op het hoogste niveau steekt de snelle puncher voor het eerst echt duidelijk zijn neus aan het venster.

Dankzij een 3e, een 2e en een 1e plaats op Mount Lofty werd hij de verdiende eindwinnaar, meteen ook een geweldig nummertje van Israel-Premier Tech.

"Stevie wordt nog altijd onderschat", reageerden zijn ploegleiders. "We wisten dat hij een kans maakte op de eindzege, maar dat hebben we niet aan de grote klok gehangen. Goed gedaan, hé?"

Na hun degradatie en door hun vreemde transferpolitiek werd de ploeg van de omstreden Sylvan Adams vaak als het lachertje van de klas bestempeld, maar deze seizoensstart verdient een dikke duim. 

In hun Tour de France wilde Jayco - AlUla alles bij mekaar vegen, maar de grootspraak van aanwinst Lucas Plapp - "We willen alle ritten en het eindklassement winnen" - keerde als een boemerang terug.

Plapp gaf een goeie indruk, maar moest de rittenkoers in zijn vaderland na een zware val vroegtijdig verlaten.

In de sprints vertolkte Caleb Ewan niet meer dan een bijrol en in het zware slotweekend kon ook topfavoriet  Simon Yates zijn stempel niet drukken. 

Gelukkig konden Dylan Groenewegen en Michael Matthews met zeges in Spanje de pijn een beetje verzachten. 

Midden december werd onze man in Spanje door de ploegbaas van UAE Team Emirates al getipt: Antonio Morgado zou meteen potten breken en de wielerfans zouden ook snel Isaac Del Toro leren kennen.

Op de tweede dag van zijn profcarrière liet de Mexicaan iedereen al een poepje ruiken. Del Toro, invaller voor de Tour Down Under, schudde een versnelling zoals Tadej Pogacar uit zijn dijen en won de tweede rit.

De leiderstrui behouden was nog te hoog gegrepen, maar de 20-jarige winnaar van de Ronde van de Toekomst eindigde nog 3e in de eindstand. Wat een weelde bij de Emiraten. 

Visma-Lease a Bike zou de kaart trekken van Milan Vader en ook Johannes Staune-Mittet mocht zich bewijzen, maar de Nederlandse surprise was Bart Lemmen.

Op zijn 28e beleeft Lemmen een kinderdroom. De Nederlander proeft nog maar net van het profbestaan nadat hij een militaire loopbaan had uitgebouwd.

Fietsen was aanvankelijk een hobby voor Lemmen, aan de slag bij de Nederlandse luchtmacht. Maar zijn nieuwe job ligt hem duidelijk als gegoten.

"Ik heb mezelf een klein beetje verbaasd", gaf hij toe na het Australische slotweekend, dat hij als 5e afsloot in de eindstand. "De ploeg spreekt heel veel vertrouwen uit in mij en dat geeft me een enorme boost."

10 jaar na zijn eerste en enige bezoekje als neoprof zakte Julian Alaphilippe weer af naar Australië. "Om te ontsnappen aan de strenge Europese winter", argumenteerde zijn ploeg.

In het - ja, toch? - beperkte deelnemersveld kon de Fransman zijn blazoen wat oppoetsen en met een 6e plaats is die missie al bij al geslaagd.

Alaphilippe flitst niet meer zoals in zijn beste regenboogdagen, maar de kopman van Soudal - Quick Step werd ook helemaal niet weggereden. 

"Dit geeft me vertrouwen voor de komende koersen", analyseerde Alaphilippe zijn optreden. Hij pikt eind deze maand de draad weer op in de Omloop. 

De grote slokop in de eerste rittenkoers van dit jaar was Bora-Hansgrohe met een nieuw koningskoppel. 

Sam Welsford kon bij DSM niet altijd rekenen op de gewenste lead-out, het meesterlijke werk van Danny van Poppel werd de voorbije jaren niet afgerond door Sam Bennett.

Met aanwinst Welsford beschikt de Nederlander - momenteel wellicht de beste lead-out ter wereld - nu wél over een afwerker en hun entente resulteerde in een zuivere hattrick in de 3 sprinterskansen. 

Al moet ook hier de nuance toegevoegd worden dat heel wat sprinters nog moeten ontwaken in Europa.