Niemand heeft de hegemonie van Sanne Cant kunnen doorbreken op het BK veldrijden, al kwam Laura Verdonschot nog dicht. "Door mijn val kreeg zij vleugels, daar baal ik wel een beetje van", aldus Cant, die na afloop net als voor de koers bevestigde dat dit haar laatste Belgisch kampioenschap was.
Autoritair was ze in wat wellicht haar laatste BK was. Tot ze in de finale plots over de afsluiting dook en zo de wedstrijd ongewild opnieuw spankracht gaf. "Daar baal ik wel een beetje van, want ik had een mooie voorsprong", doet Sanne Cant het verhaal van de wedstrijd.
"Mijn shifter hing vast in dat net, waardoor het ook even duurde voor ik eruit sukkelde. Zo werd het plots weer spannend en kreeg Laura Verdonschot vleugels, want ik denk dat haar moreel daarvoor wat weg was door die achterstand."
Maar ondanks de pech hield Cant haar hoofd koel, op weg naar een 15e Belgische titel op een rij. "Ik had een plannetje in mijn hoofd en dat is goed uitgepakt."
Ik wilde als eerste aan de sprint beginnen. Daar had ik wel over nagedacht.
Onderdeel van dat plannetje: telkens flink tekeergaan op een heuveltje, waar de concurrentie sneller dan Cant voet aan de grond moest zetten. "Ik wist dat ik daar in het voordeel was. Vanaf de 2e ronde vond ik daar een goeie lijn en kon ik tot boven rijden. Zo kon ik telkens enkele seconden nemen."
Cant maakte het uiteindelijk af in een elitesprintje met zijn tweeën. In de laatste hectometers nam ze de koppositie over en liet ze Verdonschot niet meer terugkeren.
"Ik wilde als eerste aan de sprint beginnen. Daar had ik wel over nagedacht", glimlacht Cant, die voor de start geëmotioneerd verklapte dat het wellicht haar laatste BK was.
"In mijn hoofd was dit mijn laatste BK. Eind volgend seizoen wil ik stoppen. Ik zou het BK nog kunnen rijden, maar stel dat ik win, dan is het jammer dat die trui een jaar niet te zien is in het veld. Ik zou hem volgend jaar graag overhandigen. En 15 klinkt ook beter dan 16", lacht ze. "Het is oké zo."
