Na zes maanden doorbreekt hij de stilte. Thibaut Courtois (31) spreekt in een interview met Sporza-journalist Stef Wijnants voor het eerst over zijn situatie bij de Rode Duivels. In een uitgebreid gesprek zonder filter ontvangen fans en ploegmaats excuses, bondscoach Domenico Tedesco krijgt een stevig weerwoord. "Hij heeft een aanval gelanceerd naar mij", vindt de doelman, die meteen ook aankondigt dat hij niét naar het EK trekt. "Want ik kan nooit 100% klaar zijn."
Thibaut Courtois, first things first: hoe gaat het met de revalidatie?
"Heel goed. Alles loopt volgens plan, zelfs iets beter dan verwacht eigenlijk. Zo zou ik normaal pas kunnen beginnen te lopen vanaf vier maanden, maar ik ben al een week bezig. Sinds de operatie heb ik ook nog geen terugslag gehad. Nu is het zaak om geduldig te zijn. Ik ontving veel berichtjes van andere spelers die dezelfde blessure hadden - zoals Asensio, Falcao en Oyarzabal - en iedereen zegt dat je pas na 9 à 10 maanden weer top bent."
Was jij eigenlijk te genieten tijdens die periode?
(lacht) "Ik denk niet dat Mishel zoveel te klagen had thuis, omdat ik té moeilijk was. Door een revalidatie ben je ook langer op de club dan wanneer je gewoon wedstrijden speelt. Dan is het een goed uur trainen, wat fitness en rond 13 uur ’s middags ben je terug. Nu is dat rond 15 uur en dan doe je nog extra oefeningen. Je bent een volledige dag bezig."
Wanneer hoop je zelf opnieuw onder de lat te staan?
"De club heeft heel duidelijk gemaakt dat ze willen dat ik voor de volle 100% recupereer en zeker niet te vroeg een comeback maak. Ik wil dat vertrouwen niet beschamen. Als ik dit seizoen geen wedstrijden meer speel, is dat oké."
Over een goed halfjaar komt er wel een groot toernooi voor de Rode Duivels aan.
"Door de blessure zal er sowieso geen EK zijn voor mij. Ik moet eerst de volle honderd procent recupereren en dan plak je er beter geen datum op. Als ik geluk heb, kan ik in mei nog een match voetballen. Maar dan kan je nooit 100% klaar zijn voor een groot toernooi."
"Volgens mij is het beter om die duidelijkheid dus meteen te geven naar de nationale ploeg toe. Ik ga niet aan 80% in de goal staan, terwijl we andere goeie keepers hebben. Ik schuif mijn eer aan de kant en zal in juni gewoon een extra supporter zijn. Hopelijk voor een Europese titel."
Voor jouw blessure was er natuurlijk de kwestie bij de Rode Duivels. Het volledige land heeft daar al zijn mening over gegeven, maar jou hoorden we tot dusver nog niet. Bij dezen: waarom heb je de nationale ploeg verlaten voor de match tegen Estland?
"Wel, eerst wil ik daarvoor mijn excuses aanbieden. Het was een foute beslissing om na de wedstrijd tegen Oostenrijk te vertrekken. Ik wil mijn verontschuldigingen aanbieden tegenover de ploeg en vooral de supporters. Die twee groepen zijn het felst geschrokken, denk ik. Dus daarom: 100% mijn excuses en sorry."
Velen hebben gesproken om hun one minute of glory te hebben, maar weinigen waren geïnteresseerd in mijn kant van het verhaal.
We hebben jou nog niet vaak op deze manier mea culpa weten slaan.
(lachje) "We zitten in een ploegsport, geen individuele. Mijn beslissing had op dat moment een kleine impact op mij persoonlijk, maar voor de groep was ze wél groot. Het creëerde onrust voor de wedstrijd in Estland - ik had hetzelfde erna kunnen doen. Maar ik was op dat moment een beetje vol van alles."
Wat was er die ene zaterdag tegen Oostenrijk dan precies gebeurd dat je er zó genoeg van had? Dat jij geen aanvoerder was, maar wel Lukaku?
"Heel die week… (blaast) Laat me eerst duidelijk stellen dat het niks met die aanvoerdersband te maken had. Het hele verhaal is veel genuanceerder dan dat. Velen hebben gesproken om hun one minute of glory te hebben, maar weinigen waren geïnteresseerd in mijn kant van het verhaal."
"Wie mij wél rechtstreeks de vraag stelde, heeft antwoord gehad. Zoals Romelu Lukaku. Hij is een van de enigen die er in al zijn persconferenties juist over heeft gesproken."
"Kijk, als mijn vertrek zuiver om het kapiteinschap draaide, dan was ik in maart (toen Tedesco voor De Bruyne als aanvoerder koos, red.) al opgestapt. Kevin kapitein? Geen probleem. Daarna had je Romelu en ik als vice-aanvoerders zonder hiërarchie."
"Die match tegen Oostenrijk was overigens mijn 102e bij de Rode Duivels, met vooraf een huldiging voor mijn honderdste cap. Dat is een moment waarop je als federatie en coach een mooi gebaar kunt stellen naar een keeper die veel voor je land gedaan heeft."
"Zeker omdat ik na het WK geprobeerd heb om mijn schouders onder het nieuwe project te zetten. Tijdens mijn vakantie na het WK belde ik met Peter Bossaert (toenmalig CEO van de voetbalbond, red.) en was er in februari een gesprek met de bondscoach. Als je dan op zo’n mooi moment gepasseerd wordt, voelt dat niet goed. Te meer omdat er geen duidelijke hiërarchie was tussen Romelu en mij."
Tijdens die bewuste week was ik vanaf maandag aanwezig in Tubeke, als enige van de drie kapiteins. Toch heeft de bondscoach niet één keer met mij gesproken.
"Natuurlijk ging het veel dieper. Tijdens die bewuste week was ik vanaf maandag aanwezig in Tubeke, als enige van de drie kapiteins (De Bruyne was geblesseerd en Lukaku sloot later aan na de CL-finale, red.). Toch heeft de bondscoach niet één keer met mij gesproken. (cynisch) Of ja, één minuutje voor een training om te vragen hoe het ging in Madrid - da’s alles. Toen voelde ik al: hier is iets raars aan de hand."
"Weet je, hier in Madrid voel ik dat ik respect krijg van iedereen binnen de club. Bij de Duivels ervaar ik dat niet echt. In die week was ik wat aan het aftasten om te zien wat er zou gebeuren."
"Op de zaterdag van de match, een paar uur voor de aftrap, riep Tedesco Lukaku en mij bij zich. Toen hij zei dat Romelu kapitein was tegen Oostenrijk en ik op dinsdag tegen Estland, knapte er iets bij mij. Het ging niet meer. Het feit dat ik geen waardering meer voelde van de federatie en trainer deed bij mij iets ontploffen."
"Ik heb die interland tegen Oostenrijk zo goed gespeeld als ik kon, maar na affluiten ben ik naar de trainer gestapt om te zeggen dat er een probleem is. Op de persconferentie achteraf zei hij nog iets over waardering voor mij, maar ja… Dat was ook maar gewoon omdat ik dingen tegen hem gezegd had natuurlijk."
Nadien volgde er in het spelershotel in Tubeke nog een gesprek om de dingen uit te klaren met Tedesco en technisch directeur Franky Vercauteren.
(knikt) "Ik heb daar nog eens mijn verhaal gedaan. Ze probeerden allebei te zeggen dat Romelu de band had gekregen door wat er gebeurd was in de Champions League-finale. (fijntjes) Eigenlijk heeft Tedesco mij in zeven verschillende versies uitgelegd waarom Romelu kapitein was. (flauw lachje) Elke keer was het anders: de ene keer had hij donderdag beslist, dan vrijdag, vervolgens de dag na de finale…"
"De bondscoach kon mij die uitleg rond Romelu gewoon in het begin van die week gegeven hebben. Als ik dan gezegd zou hebben dat het voor mij een speciale match was, mocht hij gerust zijn keuze gemaakt hebben. Maar dat Tedesco daar geen enkel moment over nadenkt? Dat wil voor mij zeggen dat er geen feeling of weinig waardering is."
De coach deed geen moeite om een oplossing te zoeken, maar zei simpelweg dat hij alles tegen de pers zou zeggen.
"Om de situatie te redden heb ik die nacht in Tubeke nog tot half 4 met Vercauteren gepraat. Over de nationale ploeg, de dingen bij mijn club, het systeem, alles. Maar Tedesco is na 15 à 20 minuten al vertrokken - hij had er genoeg van om met mij te praten."
"De coach deed geen moeite om een oplossing te zoeken, maar zei simpelweg dat hij alles tegen de pers zou zeggen. Hij wilde mij onder druk zetten om niet weg te gaan en bedreigen. Dat kán gewoon niet, want het ging om een privégesprek. Dan is er een vertrouwensbreuk tussen de speler en de trainer."
"Na de match had ik Tedesco ook al gezegd dat ik mentaal op was. Ik had het even moeilijk en wist niet goed hoe of wat. Als een trainer dan zegt dat het hem niet uitmaakt hoe je je voelt en gewoon moet spelen… Op vlak van tact maakt hij dan een fout naar mij toe."
Je hebt al even de persconferentie voor de match tegen Estland aangehaald. De bondscoach zei toen dat hij open en eerlijk wou zijn naar de pers toe. Wat vond je daarvan?
"Hij doet me lachen. Weinig mensen, en heel weinig trainers, gaan eerlijk zijn naar de pers toe. Tedesco zegt dat hij eerlijk is, maar dat klopt niet. Het is gewoon een mooie geste om de pers achter zich te krijgen. Nogmaals: ik heb een fout gemaakt door te vertrekken, maar als coach moet je nog altijd proberen om een belangrijke speler bij jou te houden in plaats van een voorbeeld te willen stellen."
"Tedesco heeft een aanval willen lanceren naar mij, eentje die hij de dag ervoor aangekondigd had. Ga je gang, dacht ik - zoiets helpt niet en creëert een vertrouwensbreuk. Bovendien zijn er de dag nadien dingen gelekt geweest aan de pers, waarvan ik weet dat ze van zijn kant kwamen."
Diverse media beweerden onder meer dat jij in de kleedkamer na Oostenrijk gezegd had dat je niet met degradanten - zoals de jongens van Leicester - wilde spelen.
(scherp) "Helemaal niet. Ik ben ervan overtuigd dat ook bepaalde spelers zaken doorgespeeld hebben naar de media. Het versterkte hoe ik mij voelde en wat weinig anderen wisten."
"Ik heb nóóit gezegd dat spelers niet voldoen. Jongens als Castagne, Tielemans en Praet (toen allemaal bij Leicester actief, red.) ken ik al heel lang - ze speelden zelfs mee op het WK in Rusland."
"Het enige ding is - en ik heb geen schrik om dat te zeggen: als je in match tegen Oostenrijk op achterstand komt en je hebt gedegradeerde spelers in de ploeg die meer matchen verloren dan wonnen… Dan wordt het moeilijk om die situatie nog om te draaien."
Er was nog altijd afgesproken om geen publieke opmerkingen te geven. Ik hield mijn mond, zoals beloofd. En dan zie je dat de ene praat, dan de andere, plots is er een volledig interview met de bondscoach.
"Kijk, als je een volledig jaar aan de leiding staat en je zet een paar keer een 0-2 recht, dan is het niet erg om achter te komen. Je wéét dat je toch nog zult winnen. Jongens die in een negatieve positie zaten, zullen misschien sneller het kopje laten hangen."
"En dan doe ik helemaal geen afbreuk aan Leicester of bepaalde jongens. Dat gebeurt gewoon in het voetbal, hé. Ook voor keepers. In mijn eerste seizoen bij Real Madrid kreeg ik veel goals binnen en was het moeilijker om beslissende reddingen te doen."
"Ik zeg het: maar twee mensen wisten wat ik daarover had gezegd. Iemand wilde mij dus in een slecht daglicht plaatsen."
In augustus kwam er een eerste voorzichtige poging tot verzoening vanuit de voetbalbond.
"Franky Vercauteren en Manu Leroy (toen interim-CEO, red.) zijn toen naar mij gekomen om opnieuw naar mijn verhaal te luisteren. Ik was wel verrast door enkele conclusies van de CEO, die vond dat bepaalde zaken - zoals de persconferentie - correct afgehandeld waren."
"Omdat de pers het toch wist, moest het zo naar buiten komen. (droog) Als voetbalbond kan je jouw spelers, of iemand die belangrijk is, iets beter beschermen. Dat is niet gebeurd."
"Met Vercauteren heb ik wel veel contact gehad - hij was de enige die tot een oplossing wou komen. De ochtend van mijn blessure vroeg hij nog om eens te praten. Enkele uren later scheur ik mijn knie…"
"Maar oké, er was nog altijd afgesproken om geen publieke opmerkingen te geven. Ik hield mijn mond, zoals beloofd. En dan zie je dat de ene praat, dan de andere, plots is er een volledig interview met de bondscoach."
Dacht je daarom: nú is het mijn beurt om eens mijn kant van het verhaal te doen?
"Inderdaad, zeker na de laatste interviews. Ik wil die foute beweringen over het kapiteinschap uit de wereld halen, eens aanhalen dat ik in die week een gebrek aan waardering en appreciatie heb ervaren. Het voélde niet meer goed."
"Ik ben ook maar een mens met gevoelens en emoties, hé. Geen robot. Ik stond bovendien op een week van mijn trouw met Mishel. En ja, misschien heb ik de boel te snel doen ontploffen, maar mijn gevoel was - denk ik - juist."
"Je praat in een volledige week toch niet maar één minuut met je keeper? Die is het sluitstuk van de ploeg, vaak de eerste pion in de opbouw. Dan lijkt er mij iets fout te zijn."
Voor mij is het geen probleem om de dingen uit te klaren als twee volwassenen. Maar waar ligt de middenweg na een vertrouwensbreuk als deze?
Dit klinkt ook wel een beetje als een verhaal van twee alfamannetjes, die nog naar elkaar moeten toegroeien.
(lachje) "Als je in het voetbal ver wil geraken, moét je een alfamannetje zijn. Ik heb er geen probleem mee om toe te geven dat ik een sterke persoonlijkheid heb."
"Weet je, ik maak graag de vergelijking met Real Madrid. Vorig jaar was ik hier de 12e in lijn voor het aanvoerderschap. Maar de dag voor de finale van de Champions League zat ik wel naast Marcelo op de persconferentie. Nochtans zijn er hier jongens met de Ballon d’Or of vijf keer de Champions League op het palmares."
"Maar van iemand die werkt op ons trainingscomplex tot de voorzitter: je voelt hier hoe belangrijk je bent. Wanneer je spreekt, wordt er geluisterd. Je kan zonder problemen kritisch zijn tegenover de pers of in de kleedkamer. Vergelijk dat met de nationale ploeg en het is het omgekeerde."
"Let op: de waardering en liefde van de fans voelde ik wel enorm. Ik ben een van de weinige spelers die elke match een paar keer worden toegezongen. Ik weet dus dat ik in juni veel mensen gekwetst heb. Mijn excuses naar hen toe."
Tedesco stuurde je wel een berichtje na jouw kruisbandletsel. Blijkbaar heb je daar niet op geantwoord.
(haalt de schouders op) "De dag van zo’n blessure ben je niet met je telefoon bezig. Links en rechts zie je wat berichtjes en antwoord je, maar ik heb er nog 300 ongelezen stuks staan. Ook van Iker Casillas miste ik eentje."
"En als je het bericht van Tedesco vergelijkt met bijvoorbeeld dat van Roberto Martinez… (houdt een hand laag en vervolgens hoog) Het ene staat hier, het andere staat daar. Op het moment dat ik het zag, kon ik niet meer antwoorden. Daarna is er geen moeite geweest om nog iets te sturen."
"Deze zomer zie je dan hoe graag de bondscoach zegt dat hij elke dag contact heeft met Romelu… Echt, ik heb geen trainer nodig die me om de twee dagen iets stuurt, maar het toont gewoon het verschil dat ik voelde."
"Als er zoveel gebeurd is en je hebt een vertrouwensbreuk, kom je op een punt dat het moeilijk is om er nog uit te komen. Ik weet niet welke oplossing er kan zijn, want in een relatie moet je elkaar eerst vertrouwen."
Maar definitief afscheid van de nationale ploeg neem je nog niet, toch?
"Nee, want ik speel enorm graag voor de Rode Duivels. Vroeger kreeg ik wel eens het verwijt dat ik iedere match wilde spelen en voor niemand iets over liet. Toen ik onder Martinez soms eens een match miste, wou ik zogezegd niet meer spelen. (lacht) Maar ik speel zó graag voor de nationale ploeg. WK’s en EK’s zijn het mooiste wat er is voor een voetballer - buiten misschien een Champions League-finale."
"Voor mij is de deur dus absoluut niet dicht. Alleen weet ik wel dat ik dit seizoen sowieso de focus op Real Madrid moet houden. En in de plannen voor een perfecte terugkeer komt het EK niet voor."
Tedesco heeft eerder de deur opengezet, jij doet ze evenmin dicht. Op termijn moét er toch een oplossing mogelijk zijn?
"We zullen zien. Uiteindelijk is er niks eeuwig in het voetbal. Voor mij is het geen probleem om de dingen uit te klaren als twee volwassenen. Maar waar ligt de middenweg na een vertrouwensbreuk als deze?"
"Ach, we zien wel wat de toekomst brengt. Eerst weer wedstrijdfit geraken, dan een voorbereiding met Real en in het seizoen 2024-2025 opnieuw aan de absolute top staan. We zien volgend jaar wel hoe het met de Rode Duivels zal zijn."
