Delphine Nkansa sprint naar Europese beloftetitel op 200 meter: "Ik ben in shock"

4e op de 100 meter en 5e op 4x100m. Het waren tot nu toe de kampioenschappen van "net niet" voor Delphine Nkansa. Maar op de 200 meter zette de sprintster dat helemaal recht. 

In de voormiddag werd ze tweede in haar halve finale en de finale volgde al enkele uren later. De vermoeidheid zat bij alle loopsters in de benen en dus werden er geen snelle tijden genoteerd, maar Nkansa had nog het meeste in de tank.

Ze finishte, na vooral een sterke laatste lijn, als eerste in 23"31. Een eind boven haar persoonlijk record van 23"03 maar dat zal haar vandaag niet deren.

Het zilver ging naar de Hongaarse Boglarka Takacs in 23"33, brons was in 23"41 voor de Griekse Polyniki Emmanouilidou.

Na het zilver van Elien Vekemans in het polsstokspringen is dit de tweede medaille voor de Belgische delegatie op dit EK. 

Delphine Nkansa verbaasde zondag niet alleen de buitenwereld, maar ook zichzelf. Ze had haar pijlen op de 100m gericht en startte zonder grote verwachtingen.

"Ik zag de 200 meter als een extraatje", zei ze achteraf. "Voor deze finale had ik al zes wedstrijden op vier dagen in de benen, met ook nog de 4x100 meter, en ik voelde mij dood."

"Mijn coach zei: "Doe toch maar mee. Het is de laatste keer en geef nog één keer alles". De tegenstand was zwaar, maar ik dacht gewoon: we zien wel. Die 200 meter was toch nooit een hoofddoel."

De start van Nkansa in de finale was uitmuntend. Daarna viel ze even terug om vervolgens weer naar voren op te rukken. "Hoe dit is kunnen gebeuren? Ik weet het zelf niet. Ik kwam de bocht pas als vijfde uit, maar had nog energie over voor de laatste 100 meter."

"Op de finish wist ik nog niet dat ik gewonnen had, maar toen ik mijn naam op het scorebord zag, dacht ik: "oh my god". Normaal hield ik altijd vooral van de 60 en de 100 meter en minder van de 200 meter, maar nu hou ik plots heel erg van de 200 meter." 

"Ik ben in shock. Daarom huilde ik zo na de finish."