Het voetbalseizoen kende gisteren zijn apotheose in een bewogen Champions League-finale. Daarin zag Peter Vandenbempt dat Manchester City zichzelf niet was, maar wel verdiend de titel pakte. En dat het "doodzonde" was dat Kevin De Bruyne opnieuw naar de kant moest: "Je zag aan zijn lichaamstaal dat het een harde klap was."
De interlands met de Rode Duivels? Ik zou het in zijn plaats ook niet doen.
Het is alweer een slopend seizoen geweest voor Kevin De Bruyne, het zoveelste. Hij zei blijkbaar dat hij al een maand of twee last had van zijn hamstrings. Al blijft zijn blessure doodzonde.
Het is nu twee finales na elkaar dat hij met pech af te rekenen heeft. Twee jaar geleden konden we Rüdiger als zondebok aanduiden, nu is het gewoon brute pech.
Je zag aan zijn lichaamstaal dat het een harde klap was, dat hij opnieuw in de belangrijkste wedstrijd van het jaar naar de kant moest.
Al is het natuurlijk makkelijker te verteren als je ploeg de beker pakt en als je onderweg naar de finale een megabijdrage hebt geleverd aan het succes.
Sterren van City blijken toch maar mensen
Dat Manchester City niet zichzelf leek gisteren, had met twee dingen te maken.
Allereerst de goede prestatie van Inter. Het wedstrijdplan van Inzaghi heeft echt wel gewerkt. Ze hebben zelf ook hard gewerkt om City te beletten zijn goede voetbal te spelen.
Maar misschien wel de belangrijkste factor: er was een soort stress bij de spelers van City. Zij waren een groot deel van de wedstrijd onherkenbaar. Als je dat vergelijkt met de eerste helft tegen Real Madrid – misschien het beste wat ze ooit toonden – was het dag en nacht verschil.
Het geeft aan dat ook de sterren toch maar mensen zijn. Ze zeulen ook de geschiedenis met zich mee van de mislukkingen, waar soms drama mee gemoeid was. Dan sta je in de finale en moet het gebeuren... En spelen ze misschien wel een van de minste wedstrijden van hun seizoen.
Als je Bayern München en Real Madrid op overtuigende wijze van de mat veegt, heb je een plek in de galerij van de allergrootste clubs wel verdiend.
Natuurlijk was de eindzege verdiend voor Manchester City. Niet alleen door de wedstrijd van gisteren, maar over heel het seizoen.
Na nieuwjaar is het elftal van Pep Guardiola op toerental geraakt. Nadien was het adembenemend. Als je Bayern München en Real Madrid op overtuigende wijze van de mat veegt, heb je een plek in de galerij van de allergrootste clubs wel verdiend.
Het zou me verbazen mocht de succescoach er nu een streep onder trekken.
Hij heeft in het najaar zijn contract verlengd met twee jaar en werkt in een omgeving met de beste spelers van de wereld. En het voetbal staat op punt.
Je kan nooit in het hoofd kijken van Pep Guardiola, maar de kop is er nu af voor City. De eerste titel is de moeilijkste. Er rest enkel de vraag of hij de komende jaren nog de stress aan kan of het ventiel eens wil openzetten.
