Hoe Remco Evenepoel in de Vuelta geleerd heeft dat negatieve energie zinloos is

Mocht Remco Evenepoel straks de leiderstrui "verliezen", dan zorgt dat inderdaad voor "minder werk" voor zijn ploeg. Maar zullen die vier dagen van relatieve rust het verschil maken?

Misschien wel, want in topsport telt elk procentje. Maar zondag volgt een nieuwe tijdrit en daarin wil Evenepoel weer tijd nemen op de concurrentie. De kans is dus groot dat hij dan opnieuw leider is.

Het grootste argument om de roze trui af te staan, zijn de plichtplegingen die je als leider hebt. Dat klopt, maar als leider in het jongerenklassement zal of zou hij sowieso nog naar het podium moeten gaan.

Je moet ook met de pers praten, maar interviews geven vindt hij niet zo erg, zo ondervond ik vorig jaar in de Vuelta.

Hij doet dat in drie talen, om de beurt, voor de start en na de finish. Ik zal niet zeggen met de grote glimlach, maar hij weet dat die interviews erbij horen en hij beseft dat het daarom geen zin heeft om zich daarin druk te maken. Want dat levert negatieve energie op en die kan je in een grote ronde missen als kiespijn.

Ik herinner me een aankomst bergop in het Baskenland, enkele ritten nadat Evenepoel leider was geworden in de Vuelta. Na mijn derde vraag wilde ik nog een vierde stellen, maar de persman van de Vuelta verbood dat.

"Neen", zei Evenepoel, "Ik beantwoord die vraag, dat is geen probleem." Waarna die persman goed wist wie de baas was.

In de Vuelta greep Evenepoel de macht in de zesde rit. Zijn team, zonder ervaring, heeft daarna meer dan twee weken lang standgehouden.

Zoals de baas, Patrick Lefevere, altijd zegt dat het team op de hoogte van de leider staat. Wel, waarom zou dat nu in de Giro ook niet kunnen vanaf dag 1 in plaats van dag 6 toen in de Vuelta?

Er zullen nog ritten komen waarin Soudal-Quick Step minder zal moeten controleren omdat bijvoorbeeld Pedersen of Cort zich geroepen voelen om te winnen en daarom hun teams laten werken.

Tot slot nog een laatste verwijzing naar de Vuelta: Evenepoel reed na afloop van de plichtplegingen met een busje van de ploeg naar het hotel, samen met zijn vaste verzorgers en de pr-man.

Dat busje was soms even snel in het hotel als de grote teambus. Na afloop van een rit doen alle renners hun verhaal van de dag: ik ben daar bijna gevallen, ik had slechte benen, hadden we niet beter dit of dat, enzovoort.

Als renner neem je al die verhalen, onbewust, toch in je op en kom je niet meteen tot rust. Dat kon Evenepoel wel in dat busje met zijn verzorgers David en Anthony, die perfect aanvoelden wat Evenepoel wilde. 

Zoals Johan Cruijff het al zei: ieder nadeel heb ze voordeel.