Niet te koop, wel te huur: wie is kandidaat en waarom moet Remco Evenepoel de roze trui (niet) afstaan?

Hij zei het zaterdag in Ortona met een lichte grijns. "Ik mocht zogezegd de roze trui nog niet nemen van jullie", vertelde Remco Evenepoel aan de (Belgische) pers na zijn demonstratie in de openingstijdrit.

Het deuntje was voor de Giro veelvuldig afgespeeld: de roze trui vanaf dag 1 zou op termijn een vergiftigd geschenk kunnen zijn. Veeleer een last dan een lust. 

De ploegmaats zouden te snel te veel energie moeten verbruiken, de kopman zou te veel tijd moeten spenderen aan allerlei verplichtingen zoals de podiumceremonies, persbabbels en dopingcontroles.

Een grote ronde win je vooral in je bed. En Rome is nog ver. 

Maar uiteraard zeg je geen neen tegen elke seconde en dankzij zijn verpletterende chrono zat Evenepoel zaterdagavond al meteen in de cockpit. En nog steviger dan verwacht of gedroomd.

Hoezeer Evenepoel de warmte van de maglia rosa in de Laars nu al ervaart, ook de kopman van Soudal - Quick Step beseft dat een vacature uitschrijven wellicht geen kwaad kan.

Je moet als het ware van je hart een steen maken. Hopelijk slechts voor even en in deze fase kan het geen kwaad. Want Rome is nog ver. 

De 4e etappe vandaag - de eerste bergrit naar Lago Laceno - biedt met 3.500 hoogtemeters een eerste kans om sollicitatiegesprekken te voeren.

Lago Laceno is lang niet de zwaarste dobber van deze Giro en in een grote ronde durven de kopstukken bij een eerste aankomst bergop nog wat verstoppertje te spelen.

De aanloop naar de slotklim is grillig en nodigt aanvallers duidelijk uit. De slotklim - de Colle Molella - is een schotel van 9,6 kilometer aan 6,2 procent met het zwaartepunt in de slotkilometers.

De top is overigens niet de finish. We ronden de klim op een hoogte van 1.084 meter op 3 kilometer van de aankomst.

Na een korte afdaling van 750 meter volgt nog een plateau van zo'n 2 kilometer richting de finishboog. 

De zoektocht naar een geschikte overnemer begint later vandaag bij de geboorte van een vroege of vooral vruchtbare vlucht.

Het profiel van de kandidaten? Goeie klimmers die het kunnen uitzingen tot het einde, maar niet de mannen die je op 28 mei in de top 10 verwacht.

Eerste hindernis: Soudal-Quick Step bepaalt uiteraard niet volledig zelf wie aan boord gaat. De ideale mix van aanvallers en klimmers die zij in gedachten hebben, zal wellicht niet het levenslicht zien.

Het is bovendien ook uitkijken naar wat ploegen als Team Jumbo - Visma, UAE Team Emirates en INEOS Grenadiers tactisch bekokstoven. Zaterdag kregen ze een tik in de tijdrit, ook zondag liepen sommige klassementsmannen averij op na de val.

Die blokken kunnen dus wel een opkikker gebruiken en je moet ooit eens beginnen te knabbelen. Met hun punch zijn Primoz Roglic, João Almeida en Tao Geoghegan Hart lang niet kansloos op deze finish.

Ze kunnen dus twee vliegen in één klap slaan, of zelfs drie: ritwinst, bonificatieseconden en Evenepoel nog altijd in de roze trui.

Het is met andere woorden best mogelijk dat de concurrentie van Evenepoel de vluchters niet laat rijden om voor eigen succes te gaan én de roze stand te bevriezen, al zal dat werk dan ook bij hen krachten kosten én ze houden maar beter rekening met de toegenomen punch bij de wereldkampioen. 

"Het kan goed zijn dat een andere ploeg voor de ritzege wil gaan en dan ben ik de trui niet kwijt", schatte Evenepoel maandagavond zelf in.

"Het ideale scenario is de trui afgeven, maar is het niet zo, dan zijn we er ook niet kwaad om."

"Een trui weggeven lukt niet altijd. Soms krijg je een zet om de leider toch in dat shirt te houden en om zijn ploeg nog meer af te matten", weet José De Cauwer.

Door zo openlijk te communiceren heeft Evenepoel de belangstelling nog wat meer aangewakkerd. De aanvalsgolven zullen niet te turven vallen.

En dat kan dan ook weer als een boemerang terugkeren: wie ook wegrijdt, Soudal-Quick Step zal door de lange onderhandelingen geen snipperdag beleven.

Een tweede hinderpaal voor Evenepoel en zijn troonsafstand: het klassement is na de tijdrit, de val in San Salvo en de schifting in Melfi al danig gevormd. Het is uiteraard nog niet in beton gegoten, maar vele opties zijn al verdampt. 

De top 10 bevat heel wat rechtstreekse concurrenten die je uiteraard niet laat rijden. Types als Damiano Caruso, al iets verder in het klassement, sloot Evenepoel zelf duidelijk uit. 

Een tijdrijder als Stefan Küng (4e op 46") is geen bedreiging voor de roze trui in Rome en is duidelijk gegroeid als klimmer (denk aan de Tour de Suisse), maar hij zal verdomd sterk uit de hoek moeten komen om deze finale te overleven.

Bruno Armirail, ploegmakker bij Groupama-FDJ, staat als 11e op 1'19" nog verrassend hoog, al is ook de Franse tijdritkampioen niet meteen een klimmer.

Tenzij Nico Denz of Will Barta verbazen, is Andreas Leknessund (18e op 1'40") een valabele kandidaat. 

Als tijdrijder kan de 23-jarige Noor zijn roze (en witte) regeerperiode ook best lang rekken als je de tijdrit van zondag in Cesena al meeneemt in de denkoefening.

Roos en wit: Leknessund is ook nog een speler in het jongerenklassement.

Mocht hij ook die trui wegkapen, dan is Evenepoel helemaal verlost van de podiumceremonie, ook al zou hij de trui nadien misschien nog moeten dragen. De rechtmatige eigenaar is hij dan alleszins niet meer.

Of gunt Evenepoel een Ier zijn plezier? Eddie Dunbar (19e op 1'47") wisselde Ineos voor Jayco-AlUla en krijgt in deze Giro een eerste kans als klassementsman.

Hij heeft niets te verliezen en lijkt voor een stunt in Rome nog niet voldoende boterhammen te hebben gegeten. Bovendien verkeert zijn ploeg in een zegeroes na gisteren. 

Kan Bauke Mollema (20e op 1'49") op zijn oude dag nog eens toeslaan? Is Patrick Konrad (27e op 1'59") een ideale overgangsfiguur of wil Bora-Hansgrohe de roze verantwoordelijkheid liever niet dragen?

En zo zitten we al voorbij de top 30 van het klassement waarbij het voor veel klanten een kwestie wordt van niet kunnen, niet willen of vooral niet mogen.

De roze trui met een strik rond wegschenken? Het is dus makkelijker gezegd dan gedaan.

Het verstand zegt ja. De climax van deze onvoorspelbare koers ligt in de slotweek, elke zweetdruppel die Evenepoel en zijn lijfwachten kunnen uitsparen, kan straks een godsgeschenk zijn. Zeker met de belabberde weersvoorspellingen van deze week. 

Al moet je die economische strategie ook minimaliseren: zelfs zonder roze chauffeur moet er elke dag voor de veilige posities geknokt worden. 

Maar is het anderzijds wel een must om het roze te lozen? Het hart zegt ongetwijfeld neen. 

Ook in de Vuelta controleerden de blauwhemden de bonte bende meer dan 2 weken. De leiderstrui geeft de kopman én zijn ploegmaats vleugels, energie en trots. Een winnaar als Evenepoel kickt er zelfs een beetje op.

De sleutel ligt wellicht in de volgwagen.

Even buurten bij de andere ploegen en een deal sluiten - een win-winsituatie voor meerdere partijen - kan straks bondgenoten en (eind)winst opleveren.

In Rome ontdekken we dan wel hoelang het intermezzo is geweest.

Want uiteindelijk komt Rome ook elke dag een beetje dichterbij.