Een doodgewone training deed zelden zo veel deugd. Sanne Cant (32) kan zich na haar val in Parijs-Roubaix opnieuw wielrenster noemen. Na twee weken met "meer verband rond mijn hoofd dan gepland" geniet ze van de zon op haar gezicht. "Ik heb enorm veel geluk gehad", doet ze haar verhaal.
"Het gaat best goed met me", stelt Sanne Cant iedereen gerust na haar val in Parijs-Roubaix. De veldrijdster/wegrenster was het zwaarste slachtoffer van de massaval die het verloop in de Hel bij de vrouwen danig heeft beïnvloed.
Twee weken na een operatie geniet ze opnieuw van het zonnetje op de fiets. "We hadden sowieso een rustperiode voorzien. Dus in dat opzicht kwam het mooi uit. Een val komt natuurlijk nooit goed uit, maar mijn voorbereiding op de zomer wordt zo niet verstoord."
"Ik heb veertien dagen thuis gezeten met iets meer verband rond mijn hoofd dan gepland", lacht ze er zelf nog om. "Dat hoort bij het koersen, denk ik."
"Echt pijn heb ik niet gehad. Maar als ik in de spiegel kijk, blijf ik hopen dat het allemaal weg zal gaan. Momenteel trek ik me op aan het feit dat het veel erger kon zijn."
(lees voort onder de video)
60 (!) hechtingen
En of het slechter kon aflopen. "Ik heb enorm veel geluk gehad", beseft Sanne Cant.
"De wonden waren allebei 5 millimeter van mijn oog verwijderd. Voor hetzelfde geld moest ik niet meer gaan fietsen door een oogletsel."
Dus kan Cant leven met 60 (!) hechtingen rond haar ooglid en wenkbrauw. "De plastische chirurg heeft de hechtingen zorgvuldig en dicht bij elkaar geplaatst dat het zo erg gelukkig niet was."
"Voor hetzelfde geld was het gedaan met fietsen voor de rest van mijn leven. Dus in dat opzicht vind ik twee weken niks doen niet erg. Ik ben blij en opgelucht dat mijn carrière niet voorbij is en ik me volgend jaar in Roubaix opnieuw kan tonen."
Voor hetzelfde geld was het gedaan met fietsen voor de rest van mijn leven.
Op naar BK en volgend jaar Roubaix
Sanne Cant (Fenix-Deceuninck) is extra gemotiveerd om in de toekomst haar stempel te drukken op de kasseien in de Hel van het Noorden.
"Ik reed die dag met een supergoed gevoel rond en zat ook bij de topfavorieten. Zo kijk ik terug naar die koers. Ik toonde er ook dat Roubaix me goed ligt", blikt ze terug.
"Volgend jaar sta ik terug aan de start met die gedachte en niet met de val in mijn achterhoofd", klinkt ze strijdvaardig.
Een val die zelfs een doorgewinterde crosser niet kon ontwijken. "Ik probeerde te reageren, waardoor ik zelf wegschoof en ongelukkig op de achterwielen terecht kwam van de fietsen die er al lagen. Ik had beter niet gereageerd en me bovenop de hoop gelegd. Dan had ik waarschijnlijk minder blessures."
Zelf draaide ze de knop met "wat als?" om naar "wat nu?". "Ik bereid me voor op de maand juni, waar ik Dwars door de Westhoek, de Baloise Belgium Tour en het BK, de belangrijkste wedstrijd, rijd."
"Daarna volgt een hoogtestage met hopelijk een tweede deelname aan de Tour de France."
En in het voorjaar van 2024 volgt de herkansing in Noord-Frankrijk.
