Door de achterpoort in Club Brugge vertrokken, maar op weg om door de gouden voorpoort uit Qatar te stappen. Sofyan Amrabat is aan een ware herrijzenis bezig. Hoe is hij op vier jaar tijd kunnen evolueren van bankzitter bij Club Brugge tot revelatie op het WK? We spraken Rudi Cossey, toenmalig assistent-coach van Club Brugge.
De motor van Marokko
Sofyan Amrabat (26) levert op het WK de ene topprestatie na de andere af voor Marokko. Zowel tegen Spanje als tegen Portugal was hij een van de belangrijkste spelers op het veld. Luis Enrique, (ex-)bondscoach van Spanje, noemde hem zelfs 'uitzonderlijk'.
Bondscoach Walid Regragui is natuurlijk enorm tevreden over de prestaties van zijn balveroveraar: "Hij is de motor van ons elftal. Zonder hem hadden we dit resultaat nooit gehaald. Wat ben ik blij dat hij erbij is."
En je kan de trainer wel begrijpen als je onderstaande video bekijkt. Amrabat voetbalt in 96e minuut tegen Portugal namelijk ijzig kalm onder de druk uit.
Zonder meer indrukwekkend.
"Sofyan was nog niet zo gedisciplineerd"
Maar het was zeker niet altijd rozengeur en maneschijn ten huize Amrabat. Hij vertoefde in het seizoen 2018/2019 bij Club Brugge, waar de middenvelder slechts 10 keer startte in de Jupiler Pro League.
En dat stond hem niet aan.
Rudi Cossey, op dit moment assistent-trainer bij Charleroi, leerde Amrabat bij blauw-zwart van dichtbij kennen en legt uit waarom hij destijds niet in de basis geraakte.
"Er waren wat problemen op mentaal vlak. Hij kwam naar ons met hoge verwachtingen, maar kon niet meteen titularis zijn. Hij wilde absoluut spelen, maar dat kan niet altijd zomaar."
"Je zoekt namelijk naar complementariteit in een team. Er was op dat moment gewoon een heel goede balans op het middenveld met Mats Rits, Ruud Vormer en Hans Vanaken."
Sofyan had zeker enorm veel kwaliteiten, maar hij had het geduld niet om rustig zijn tijd af te wachten.
"En als Sofyan speelde, wou hij heel graag mee naar voren gaan, maar op die positie mocht dat eigenlijk niet. Rits deed wel perfect wat de coach van hem vroeg. Dat zorgde gewoon voor een beter evenwicht."
En dus startte hij meestal vanop de bank. De situatie werd er niet rooskleuriger op na de komst van Philippe Clement, integendeel. De nieuwe trainer koos al snel voor hetzelfde trio op het middenveld.
"Sofyan had zeker enorm veel kwaliteiten, maar hij was echt nog jong. Hij had het geduld niet om rustig zijn tijd af te wachten", aldus Cossey.
Maar Amrabat is altijd zelfzeker geweest: "Ik weet wat ik kan. Vroeg of laat word je beloond." En dus stuurde hij aan op een vertrek.
"In Italië heeft hij die discipline wél verworven"
Hellas Verona wou de jonge Marokkaanse international wel huren van blauw-zwart. En alsof de Veronezen een glazen bol hadden, namen ze een aankoopoptie in het contract op van 3 miljoen euro.
Dat bleek een jaar later namelijk een peulschil te zijn. Fiorentina legde maar liefst 19,5 miljoen euro op tafel voor de verdedigende middenvelder. Bijna een recordbedrag voor de club.
"Zijn periode in Italië heeft hem absoluut geholpen. Hij heeft daar geleerd om echt gedisciplineerd te voetballen vanuit die 6-positie", valt Cossey op.
"En dat maakt Amrabat natuurlijk wie hij nu is bij de nationale ploeg. Hij speelt op dit moment werkelijk fantastisch en dat is hét bewijs dat hij het in zich had. Maar soms vraagt dat een beetje tijd."
"Hij gaat voor zijn bondscoach door het vuur"
De cijfers liegen er niet om. Amrabat is cruciaal bij Marokko door onder andere zijn balveroveringen, tackles en rust aan de bal. Er wordt zelfs gefluisterd dat hij weleens de speler van het toernooi zou kunnen zijn tot dusver.
"Je merkt dat het vertrouwen van de bondscoach hem helpt. Dat geeft je een boost natuurlijk, voor zulke mensen ga je door het vuur. Zeker als je voor je land speelt, dat zie je aan alles bij Marokko", merkt Cossey nog op.
Vertrouwen, (tactische) discipline, en de juiste mentaliteit: dat zijn dus de ingrediënten van de herrijzenis van Amrabat. Het vertrouwen krijgt hij van zijn bondscoach, de discipline van een echte nummer 6 heeft hij in Italië verworven en de mentaliteit kan er op het WK niet harder vanaf spatten.
Als Amrabat op een of andere manier De Leeuwen van de Atlas ook voorbij Frankrijk kan brullen, dan zou het helemaal zo gek nog niet zijn om hem dé revelatie van het toernooi te noemen.
