7,93 meter per omwenteling? 52-tandwiel of 53 kroontjes? José De Cauwer legt uit

Een verkeerd verzet heeft de tijdrit van Jens Verbrugghe volledig verknald. Er was een 53 vooraan gemonteerd en geen 52. 

Dat vraagt een woordje uitleg. Hallo, José De Cauwer?

"Het gaat vooral om het maximale aantal meters die je mag afleggen per omwenteling: 7,93 meter. Niet iedereen hoeft dat met hetzelfde tandwiel te forceren, je mag gewoon die afstand niet overschrijden", legt onze cocommentator uit.

De meest logische keuze om die afstand te benaderen is dan 52x14, 52 tandjes op het grote tandwiel vooraan, 14 kroontjes op het tandwiel achteraan.

En toch is er een vergissing gebeurd bij de fiets van Jens Verbrugghe. Hoe is dat mogelijk?

"Jens Verbrugghe heeft een voorcontract bij de jongerenploeg van Groupama-FDJ. Hij krijgt hun materiaal al en krijgt dus als het ware een profbehandeling."

"Op stages wordt dan een 53-blad gemonteerd (vooral omdat een 52-blad stilaan uit roulatie geraakt), maar in België wordt de fiets dan weer in een originele staat hersteld (met een 52-blad) om te voldoen aan de normen van de juniorecategorie."

Junioren hebben geen volledige vrijheid bij de keuze van hun verzet, een 52-tandwiel is het maximum. 

Die regel heeft vooral een beschermend mechanisme: een groter verzet zou de jonge renners en hun ontwikkelende lichaam te zwaar kunnen belasten. Al verdwijnt vanaf volgend jaar die beperking.

"Maar de aanpassing is deze keer niet gebeurd, vandaar dus de vergissing: de 53 is blijven staan en werd niet vervangen door een 52."

"In Australië ging men er dus vanuit dat die fiets zoals altijd klaarstond met een 52 en is de fiets niet meer gecontroleerd."

Opvallend: ook bij de eerste controle van de UCI kort voor de tijdrit was er niets aan de hand.

"Bij een laatste controle heeft men dan vastgesteld dat de afstand bij een volledige omwenteling van de trapas groter was dan de toegelaten 7,93 meter."

Wie is dan in de fout gegaan. De renner of de ploeg? "Men deed het altijd voor Jens en nu is het één keer niet gebeurd. Groupama-FDJ neemt de schuld op zich."

"Aangezien het WK in Australië is, was er ook geen reservefiets. Door de grote reiskosten was er maar één fiets mee."

En op een andere fiets met een andere afstelling van een ander merk kon Jens Verbrugghe natuurlijk geen potten breken.

"Het is niet zoals je een tweede jeansbroek aantrekt. Bij zo'n fiets is alles uitgetekend om zo aerodynamisch mogelijk te zijn. Fysiek verlies je 10-15 procent, mentaal is het een geweldige knak."