Het Deense drieluik was er eentje voor de geschiedenisboeken. Een dolenthousiast publiek, twee Belgen in de gele trui en sprintzeges vol emoties. Renaat Schotte en José De Cauwer blikken terug op de eerste drie dagen van de Tour.
Renaat: We hebben fenomenale en enthousiaste Denen gezien...
José: "Het begon al met de ploegenvoorstelling op woensdag en zo ging het alsmaar door. Van het wedstrijdverhaal werden we niet wild, dat was iets te slap."
"Toch ben ik niet teleurgesteld na deze drie etappes. Je kan altijd hopen op meer, maar toch heb ik bijna drie sprookjes gezien bij de winnaars. Het waren er drie met veel emotie, wat dan ook hét woord is van de voorbije dagen."
Normaal moet je heel blij zijn met drie podiumplekken na zo een weekend, maar in het geval van Wout van Aert is dat anders.
Renaat: Wout van Aert heeft de gele trui, maar werd drie keer tweede. Met welk gevoel trekt hij nu naar Frankrijk?
José: "Met een gemengd gevoel. Al die tweede plaatsen, dat begint wat te veel te worden. Al werkt de gele trui als een dikke zalf die heel veel verzacht. Zonder dat en met bijvoorbeeld een minder goede tijdrit was het wel erger."
"Normaal moet je heel blij zijn na zo een weekend, maar in het geval van Wout van Aert is dat anders. Voor hem zijn het een of twee zilveren medailles te veel. Al ben ik ervan overtuigd dat die gouden medailles nog komen."
Renaat: Wie is de winnaar van het weekend?
José: "Om het met een cliché te zeggen: het Deense publiek. En ook de Tour zelf natuurlijk, die hiermee aantoont dat het boven alles staat. De Denen hebben groots uitgepakt, kwamen massaal en vol enthousiasme naar buiten. En dan was er Magnus Cort die het nog gekker maakte."
Renaat: Wat kunnen we concluderen over de favorieten?
José: "Dan neem ik vooral de tijdrit als referentie. Daar zag ik een geweldige Pogacar met een fenomenaal tweede deel, met de op twee na snelste tijd op een parcours in de regen. Maar ook Roglic en Vingegaard lieten zich al van hun beste kant zien in die tijdrit. De grote drie staan er dus, maar Pogacar heeft een klein beetje voorsprong."
"Lampaert die de tijdrit won was voor iedereen verrassing. Hij had zichzelf ook niet in de top 10 gezet. Maar Lampaert heeft hier bewezen dat boerenzonen meer dan grootse dingen kunnen doen. Wat een verschil met de week voordien, zeg. Toen reed hij in de schaduw in de Ronde van België. Lampaert is Lampaert niet meer, klonk het. En dan komt die zege..."
Wat Sagan in de sprint op zaterdag deed was erger, Van Aert hield eerder zijn lijn.
Renaat: De intensiteit van de sprint lijkt me nog een niveau straffer dan op leven en dood.
José: "Ik hoor die uitspraak niet graag , maar dat is het wel. Men zegt dat het erbij hoort. Vandaag was het iets beter, maar zeker gisteren was op het randje. Met twee winnaars die een apart verhaal meedragen."
"Zaterdag zagen we al hele emotionele toestanden met Jakobsen. Maar ik leefde ook mee met de emoties van Groenewegen. De omhelzing met zijn vader, je kan je niet voorstellen welke energie er op dat moment door je lijf stroomt. Groenewegen durfde niet buiten te komen de voorbije jaren, uit schrik om als moordenaar uitgemaakt te worden."
Renaat: Wat moeten we denken van het vingertje van Sagan aan het adres van Wout van Aert?
José: "Sagan ging niet veel later ook nog op de rug van Van Aert kloppen. Akkoord, hij werd een klein beetje naar de buitenkant gedrongen. Maar wat Sagan in de sprint op zaterdag deed was erger, Van Aert hield eerder zijn lijn."
