Red Flame Missipo over vertrek bij Anderlecht: "Ik wou niet wachten op professionalisering"

Het was een opvallende naam in de selectie van bondscoach Ives Serneels: Kassandra Missipo is na een jaar vol blessureleed opnieuw van de partij bij de Red Flames. "Ik voel me goed. Fysiek loopt het beter dan enkele weken geleden. Ik ben vooral blij om hier terug te zijn bij de Flames", vertelde ze in Tubeke aan Sporza.

"Of mijn selectie een verrassing was? De buitenwereld ziet niet hoe hard je werkt achter de schermen. Ik heb het afgelopen jaar al een heel parcours afgelegd, met verschillende operaties en revalidaties. Bij mijn nieuwe club (Bazel) heb ik de laatste weken nog kunnen meetrainen."

In mei 2021 scheurde Missipo haar kruisband. Het begin van een lange revalidatie voor de middenveldster. "Ik denk dat ik geen moeilijker jaar kan hebben. Het was een mentaal spel. Ik heb veel pijn gehad, maar ik heb doorgebeten en dat heeft me vandaag mentaal sterker gemaakt."

Het contract van de 24-jarige Red Flame liep dit seizoen af bij Anderlecht, maar van een contractverlenging wou ze niet weten. "Ik heb bij Anderlecht mijn kruisbanden gescheurd, maar de omkadering die er was voor mijn revalidatie, die sprak mij gewoon niet aan."

"Dat is niet om Anderlecht zwart te maken, maar onze visies zaten gewoon niet op hetzelfde niveau. Ik vond dat er nog veel stappen gezet konden worden met hun vrouwenploeg, zeker omdat we zoveel seizoenen op rij kampioen waren gespeeld."

"Op sommige vlakken hadden ze meer kunnen professionaliseren, zeker op medisch vlak. Ik had daar veel twijfels over en wou daar niet op wachten. Ik heb dan het heft in handen genomen en mijn eigen keuzes gemaakt. Ik denk dat de beslissing om uit elkaar te gaan wederzijds was. Ik ben blij dat ik nu bij Bazel zit, dat is toch weer een stapje hoger."

Meteen na haar kruisbandblessure liet Missipo zich al horen in de strijd voor meer professionalisering in het vrouwenvoetbal. Ze pleitte toen voor betere velden en een betere omkadering. Een teneur die ze ook vandaag aanhoudt. 

"Eigenlijk moet er één ploeg zijn en mag er geen onderscheid zijn tussen een mannen- en vrouwenploeg. Het is een beetje een vicieuze cirkel in het vrouwenvoetbal: men verwacht dat wij vrouwen ons eerst bewijzen, maar als de juiste middelen niet voorhanden zijn, kan men niet verwachten dat we alles kunnen geven."

"Ik zie speelsters fantastische dingen doen, maar ik beeld me dan in wat het zou geven als zij het voetbal als job konden beoefenen. Velen moeten nu na een werkdag nog gaan trainen. Ik spreek niet over verloning, maar gewoon over de structuur."