Vandenbempt: "Het was een goede zondag voor het Belgische voetbal"

Anderlecht keek tijdens de rust naar een 1-1 op het scorebord, maar maakte er nog 7-2 van. Het is nu al de zotste wedstrijd van het jaar. Het gebeurt wel vaker dat een ploeg twee verschillende gezichten toont, maar nu toonden de twee ploegen twee extreem verschillende gezichten voor en na de rust.

KV Mechelen was heel goed in de eerste helft met veel pressing, snel aanvalsspel over de flanken, veel tweede ballen gewonnen, een handvol kansen, veel goede dreiging... En daar bleef tot grote teleurstelling van coach Wouter Vrancken niets meer van over in de tweede helft. Een ongelofelijk groot verval met die vernedering tot gevolg.

Bij Anderlecht was het omgekeerd: tragisch slecht voor de pauze. Het middenveld werd overspoeld, er was geen druk op de bal, die ze niet te pakken kregen of meteen weer kwijtspeelden en ze werden keer op keer gepakt in de rug. Het voetbal van Anderlecht was beperkt tot lange ballen trappen en er achteraan proberen te lopen. Mensen wisten eigenlijk niet wat ze zagen. 

Na de rust was Anderlecht dan eigenlijk een verwoestende orkaan: tempo, direct spel, diepgang, snelle combinaties, Yari Verschaeren was heel sterk als invaller, Olsson domineerde op het middenveld en alles vloog erin. Een formidabele tweede helft uit de oude doos. Toch geen Jan Bardi die dat had durven te voorspellen bij de rust. 

Wat is nu het echte Anderlecht: de trage versie of de verwoestende orkaan? Geen idee, eigenlijk. Dat zullen we de komende weken en maanden wel leren, veronderstel ik. 

Het feit is dat ze zich op Neerpede al veel langer zorgen maken en het hoofd breken over dat soms gigantische verschil tussen de goede en slechte periodes bij Anderlecht. 

Paars-wit heeft vooral in moeilijke periodes geen controle meer en geeft dan kansen weg, die wedstrijden hypothekeren. Het duel tegen Vitesse is daar een extreem voorbeeld van, en gisteren eigenlijk ook in de eerste helft. 

Het is een collectief gegeven, waarbij de ploeg de organisatie volledig kwijt is. Kompany gaf aan dat spelers terugkwamen van de interlandbreak en de basisprincipes weer een beetje vergeten zijn. Zoals druk zetten om een antwoord te vinden op het spel van KV Mechelen.

Anderlecht was vorig jaar ook een ploeg die moeilijk scoorde, maar waarvan je ook heel moeilijk kon winnen. Na Club Brugge hadden ze in de reguliere competitie de beste defensie. Kompany gaf aan dat dat vorig jaar ook enkele maanden heeft geduurd, maar dat zou nu toch sneller moeten gaan. 

Het is ook individueel: de sterkhouder achterin is niet Wesley Hoedt, zoals we allemaal hadden gedacht, maar wel die piepjonge Harwood Bellis. Gomez is offensief een interessante voetballer, maar defensief toch een risico. 

Refaelov begon geweldig aan het seizoen, maar heeft het nu toch al een hele tijd moeilijker om zijn stempel te drukken. Kouamé was de nieuwe held, maar voor de rust kon hij geen bal bijhouden. 

Het is niet onlogisch, want Anderlecht heeft alweer een stevige metamorfose ondergaan. Over drie weken, met dat heel zware programma dat er zit aan te komen, gaan we toch beter weten waar Anderlecht staat. Te beginnen met de wedstrijd op Standard zondag.

AA Gent en Genk lieten ondanks een manmeersituatie punten liggen, maar het waren toch twee verschillende verhalen. John van den Brom en Hein Vanhaezebrouck gaven wel aan dat ze het niet verdienden om te winnen, al hadden ze allebei een hele hoop kansen om dat wel te doen.

Vanhaezebrouck had het terecht over die vreemde slotfase, waarin je eigenlijk de hele tijd zat te wachten op de 3-2 van AA Gent. Die hing al de hele tweede helft in de lucht, maar Charleroi kreeg plots 3-4 kansen en Bolat moest wat reddingen doen. En dan kon Charleroi nog scoren, met wat geluk.

Het is vreemd hoe AA Gent de controle en organisatie verloor, terwijl het doorlopend heer en meester was en zo veel mogelijkheden had gehad. Het had ook die eerste twee doelpunten gemakkelijk weggegeven. 

Genk tegen Union was een ander verhaal. Union deed het één helft lang heel goed en had veel mogelijkheden, maar werd dan genekt door een gemakkelijke penalty en een rode kaart. 

Vreemd genoeg gaf Genk de wedstrijd uit handen. Je kan niet zeggen dat die goal uit de lucht kwam vallen. Op basis van de hele wedstrijd was een 1-1-gelijkspel wel logisch. 

Ik wil toch even onderstrepen: er waren heel veel goede wedstrijden. Anderlecht, Gent-Charleroi en Genk-Union, maar ook Standard tegen Seraing was een derby op het scherpst van de snee. Een felle, boeiende wedstrijd met een geweldige sfeer. Het was een goede zondag voor het Belgische voetbal.

Woensdag staat Lionel Messi met PSG in Brugge. Dan is de vraag: is Club Brugge daar wel klaar voor? Maar ook omgekeerd is het een goede vraag. PSG heeft de competitie voorlopig afgewerkt met een B-ploeg. Ik denk dat Pochettino 26 of 27 spelers heeft gebruikt, maar ze hebben wel gewoon 15 op 15.

Dit weekend wonnen ze gewoon met 4-0 tegen promovendus Clermont, die nochtans goed aan het seizoen was begonnen. 52 procent balbezit, dat is het laagste percentage in een thuiswedstrijd sinds november vorig jaar. En 3 doelpunten op de tegenaanval gemaakt, dat kunnen ze dus ook.

Maar het is best mogelijk dat er maar 3 of 4 spelers van zaterdag in de basis zullen staan in Brugge. De grote sterren blijven voorlopig in de wachtkamer zitten en de verwachting is toch dat Pochettino bij de start van de Champions League - toch hét grote doel - zijn monsterlijke elftal voor het eerst aan de aftrap zal brengen. 

Neymar, Mbappé, Messi, Verratti, Hakimi, Donnarumma... Een ingespeeld elftal is dat natuurlijk niet, maar als de sterren bij hun grote première zin hebben om te schitteren, dan wordt het dekking zoeken.

Het wordt toch de voetbalgebeurtenis op Belgische bodem van het jaar. En ik heb gelezen dat het te zien is in 200 landen, dus Brugge kan maar beter een goede beurt maken.