Hij reed 3 uur lang voor bezemwagen uit, terwijl zijn bekende broer thuis zat: het verhaal van de allerlaatste in Parijs-Roubaix

"Het is gek hoeveel berichtjes ik sinds zondagavond heb gekregen. Ik eindigde laatste in een wedstrijd. Allerlaatste! En toch krijg ik zoveel aandacht."

Joey Pidcock (23) moet zijn overlevingstocht in Parijs-Roubaix nog eventjes laten bezinken.

De 3 jaar jongere broer van Tom Pidcock druppelde zondag als laatste de Vélodrome in Roubaix binnen, op liefst 53 minuten van Mathieu van der Poel.

Iedereen verwacht dan een heroïsch verhaal vol valpartijen en mechanische incidenten.

"Maar ik ben 0 keer ten val gekomen en 0 keer lek gereden", zoekt Pidcock niet naar excuses. "Al heb ik wel eens geflirt met een val. Toen Wout van Aert ten gronde ging, heeft hij me lichtjes geraakt. Dat was heel nipt."

"2 minuten later kon ik mijn ogen niet geloven: Wout keerde terug naar onze groep. Ongelooflijk."

Hoe is Pidcock dan wél in de achtergrond verzeild geraakt?

"Ik had niet de beste voorbereiding. Begin maart liep ik een hersenschudding op in de Trofeo Laigueglia, waardoor ik 3 weken moest rusten."

"Een week geleden kreeg ik plots een telefoontje dat ik me mocht opmaken voor mijn eerste Parijs-Roubaix."

Pidcock nestelde zich al snel achteraan in het peloton. "Ik reed nog eventjes in het spoor van Pogacar en was verbaasd hoe mager hij is in real life. Want tot zondag kende ik hem enkel van op tv."

Maar de wereldkampioen was al snel ribbedebie en Pidcock geraakte achterop op de eerste kasseistrook. "Die lag vol modder en rennerslijven. Het was een grote slachtpartij."

"100 kilometer voor de streep had ik plots door dat de bezemwagen achter mij reed. Ik voelde me schuldig tegenover de bestuurder, omdat ik hem ophield."

"Toen hij naast me kwam rijden, dacht ik dat mijn koers erop zat. Maar de sympathieke man wou me gewoon water aangeven. Hij wist waarschijnlijk hoe magisch het voor een renner is om door te rijden tot de Vélodrome."

"Dat was ook mijn drijfveer. Want hoeveel mensen krijgen de kans om zo'n speciale wedstrijd te rijden? Ik ben een van de happy few en wou Parijs-Roubaix daarom koste wat kost uitrijden."

Pidcock reed liefst 20 minuten achter de voorlaatste man in koers. Toch werd hij op de kasseistroken nog aangevuurd door de vele toeschouwers.

"Natuurlijk begonnen er na verloop van tijd mensen over de kasseistroken te lopen. Ze wisten niet dat ik er nog aankwam, dus daar kan ik niet kwaad om zijn", vertelt hij.

Na 3 uur moederziel alleen rijden voor de bezemwagen, kreeg Pidcock dan eindelijk de Vélodrome in het vizier.

"Ik slaakte een zucht van opluchting en verbaasde me erom dat er nog zoveel toeschouwers stonden."

"Aan de streep werd ik opgewacht door ploegmakkers en media. Maar ik was zo moe dat ik geen reactie meer in huis had." 

Volgend jaar hoopt Joey zijn "Hels" avontuur samen met broer Tom te beleven.

"Ik vond het al raar dat hij zondag zelf niet meereed. Maar hij antwoordde dat hij andere doelen heeft. En dan is Parijs-Roubaix rijden te riskant."

Tom Pidcock pikt vrijdag de draad op in de Brabantse Pijl, om daarna door te trekken tot in Luik.

"Wat Tom zondag dan heeft gedaan? Zoals bijna iedereen: naar de koers gekeken op tv", vertelt zijn broer.

"Ik denk dat hij me meteen na de wedstrijd ook een berichtje heeft gestuurd, maar ik moet dat nog eens bekijken."