De Champions' Play-offs zijn begonnen met een statement van de drie titelkandidaten. Peter Vandenbempt deelt de play-offs dan ook al op in twee divisies, met Genk, Club Brugge en Union als uitblinkers. "Het is nu al likkebaardend uitkijken naar speeldag 3."
Play-off 1A en Play-off 1B
Leider KRC Genk opende de play-offs met een 4-0-zege tegen AA Gent. Stress na de halvering van de punten was er niet in Limburg.
Genk was wel een kwartiertje de kluts kwijt na de tweede penaltymisser, toen Gent - zoals coach Thorsten Fink ook aangaf - te veel ruimte kreeg om te voetballen en dat ook best nog goed deed. Maar Gudjohnsen en Vanzeir waren te onhandig voorin om te scoren.
Zelfs als Gent had gescoord, had ik de indruk dat Genk er nadien overheen gedenderd was. Zo goed waren de Limburgers weer.
Het was een verschroeiende openingsfase. Zo begonnen overigens de drie wedstrijden in de play-offs: de top 3 die thuis de bezoekers bij de keel greep. Op het einde van de drie matchen was het 11-1 op het scorebord. We zitten na 1 speeldag in de play-offs dus met Play-off 1A en Play-off 1B.
Wat was het verschil groot in kwaliteit, tempo, intensiteit... Het had bij wijze van spreken ook 22-2 kunnen zijn.
Genk had weinig last van druk of stress. Het heeft de concurrentie met verve van antwoord gediend.
KRC Genk zag twee doelpunten afgekeurd worden. Die tweede afgekeurde goal, daar kan ik nog altijd niet bij. Maar soit, twee penalty's missen en toch nog met 4-0 winnen van Gent, dat van de kleinere ploegen in Play-off I nog de beste indruk maakte... Dat is heel straf.
Een magistrale goal van Karetsas, Tolu was monsterlijk sterk, Heynen domineert het middenveld, Smets zou ik de volgende keer toch weer oproepen voor de Rode Duivels.
Messcherpe invallers, ook dat is de kracht van Genk. Twee doelpunten alweer van Oh en een assist van Hrosovsky.
Genk had stress of druk kunnen ondervinden van de halvering van de punten of de overwinningen van Club en Union eerder, maar Genk had er blijkbaar weinig last van. Het heeft de concurrentie met verve van antwoord gediend.
Komend weekend is het trouwens weer zo: de eerste drie tegen de laatste drie, maar dan in een uitwedstrijd. We zijn benieuwd of dat de laatste drie wat beter afgaat.
Routineklus op cruisecontrol
Club Brugge won de generale repetitie voor de bekerfinale op 4 mei tegen Anderlecht met 2-0.
Club was gewoon heel goed, scherp en gefocust van bij de start. Het duwde een bang en zwak Anderlecht meteen in de eigen zestien. Hoge pressing, hoog tempo, stevig in de duels ... Anderlecht werd gewoon versmacht en kon geen bal bijhouden.
Tot diep in de tweede helft bleef De Cuyper voor paniek en problemen zorgen met zijn infiltraties langs de binnenkant. Het middenveld van Club was weer indrukwekkend met de alomtegenwoordige Jashari. Ook Nilsson is erdoor gekomen, Jutglà blijft zijn niveau aanhouden en Tzolis kwam weer boven water.
Achterin stond het stevig: Mignolet was een werkloze doelman. Je had eigenlijk de indruk - en dat werd ook bevestigd door de reacties van de spelers - dat Club Brugge op cruisecontrol een routineklus had afgewerkt tegen een kansloze middenmoter.
Opwarmen voor het echte werk dat er aankomt over een paar weken. Dit was geen klassieker, - het is pijnlijk om het te zeggen - geen topper tussen twee traditionele topclubs in ons voetbal. Na de rust liet Club Anderlecht wat te veel in de wedstrijd komen, maar nog was het eigenlijk nooit in gevaar.
Zondag is het voor Club Brugge wel opletten op de Bosuil. Een paar weken geleden was blauw-zwart daar ook heer en meester, maar liep het toch nog fout en liet het zich verrassen. Iets zegt me toch dat dat Club Brugge nu niet zal overkomen.
Groot mentaal nadeel
Anderlecht wisselde voor de play-offs nog van coach met Besnik Hasi, die David Hubert kwam vervangen. Een trainerseffect? Dat er een andere trainer stond, was wel te zien want Hasi ging een hele tijd tekeer langs de lijn.
Voorts was het nog maar eens een zielloze, zwakke prestatie en een kansloze nederlaag in een topwedstrijd voor Anderlecht. 6 keer op 7 verloren tegen de top drie, 1 op 21.
Hasi probeerde wel iets bij de aftrap, maar moest dan fors ingrijpen bij de rust. Net als zijn voorgangers Riemer en Hubert moest hij vaststellen dat Anderlecht een paar gewichtsklassen lager bokst. Dat is de harde realiteit.
Besnik Hasi had bij zijn aanstelling energie, grinta en strijd beloofd en daar was eigenlijk ook niets van te merken.
Dat Hasi na amper 2 trainingen zijn voetbalprincipes en ideeën er nog niet had kunnen inslijpen, dat is wel logisch. Maar hij had bij zijn aanstelling ook energie, grinta en strijd beloofd en daar was eigenlijk ook niets van te merken. Dat moet voor hem toch een grote teleurstelling zijn geweest.
Als je beste spelers zoals Stroeykens, Hazard en Dolberg geen niveau halen en achter hen iedereen van de bal lijkt weg te lopen - zoals Dendoncker onherkenbaar blijft - dan is de vraag: wat blijft er dan nog over?
Natuurlijk kan deze ploeg veel beter dan wat het gisteren heeft laten zien. De club mag toch hopen dat Hasi Anderlecht over een maand competitiever aan de start krijgt van de bekerfinale. Maar als je maar 2 van de laatste 24 confrontaties met Club Brugge hebt gewonnen, begin je toch met een groot mentaal nadeel.
Onderweg moet Anderlecht eerst nog Genk en Union bekampen. Dat is toch geen cadeau voor een stuurloos elftal dat op zoek is naar stabiliteit en vertrouwen. Ik zou zeggen: het is omdat Pasen eraan komt, anders zou men weinig kansen geven aan Anderlecht in de bekerfinale. De doden herrijzen in deze periode.
Liever jagen dan voorop rijden
Op zaterdag had Union Antwerp al een oplawaai gegeven: 5-1. Het was een kat-en-muisspel in het eerste halfuur. Ook daar geen sprake van een trainerseffect met Andries Ulderink bij Antwerp, die duidelijke keuzes probeerde te maken, maar die kwamen als een boemerang terug in zijn gezicht.
Dit Antwerp - en dat is een grapje dat al even rondgaat - is er even erg aan toe als Tribune 2. De kranen staan er klaar om af te breken, maar deze ploeg moet toch nog even proberen in de play-offs om Europees voetbal af te dwingen.
Union pikte na de uitschuiver in Genk de draad weer op. Het was een halfuur ronduit indrukwekkend met agressiviteit en tempo, zoals Union kan spelen. Een ijzersterk collectief, met Promise David voorin als een soort Hulk, inclusief het gescheurde shirt.
Union heeft dat kleine vraagteken dat we erbij hadden gezet na de match tegen Genk uitgeveegd.
Een overwinning op speeldag 1 van de play-offs dus voor Union. De vorige twee seizoenen werd er telkens verloren. 5-1 tegen Antwerp, dat in januari zelf nog met 5-1 won in de kwartfinale van de beker van Union.
Voor het eerst 5 doelpunten gemaakt in de play-offs. Misschien zijn dat allemaal tekenen dat het jagen Union beter afgaat dan voorop rijden. De voorbije drie jaar begon Union telkens als leider aan de play-offs.
6 op 6 is in de play-offs ook nog nooit gelukt voor Union, dus wie weet kunnen ze daar zaterdag ook mee afrekenen in Gent.
Hoe dan ook, Union heeft dat kleine vraagteken dat we erbij hadden gezet na de match tegen Genk uitgeveegd. Het is nu al likkebaardend uitkijken naar de duels vanaf speeldag 3, wanneer de top 3 elkaar rechtstreeks gaat bekampen.
