Nog maar eens de redder van de Rode Duivels. Met twee doelpunten bevrijdde Romelu Lukaku de nationale ploeg (en zichzelf) tegen Oekraïne. Na een periode vol twijfels deed het de recordschutter zienbaar deugd om nog eens te schitteren in het rode shirt. Zeker na de halve volley die het vuur aan de lont stak.
"Waarom? Waarom? Waarom? F*cking hell."
Romelu Lukaku kon met zijn emoties geen blijf na de ommekeer tegen Oekraïne. Wat een wereld van verschil met de gefrustreerde versie van donderdag.
Het was lang geleden dat we zijn glimlach in een rood shirt nog zo breed zagen. Hoe kan het ook anders wanneer je met twee treffers in het slot eigenhandig verantwoordelijk bent voor de bevrijding van de nationale ploeg.
Geen degradatie. Geen nieuwe blamage. Wél een ferme boost voor de Belgen.
"Ik wist het, ik voelde een andere sfeer", vertelde hij vol zelfvertrouwen na de 3-0-overwinning. "We wisten wat we moesten doen en spraken het zo uit tegen elkaar. Wel, we hebben het als team ook goed gedaan."
We hebben het gedaan, maar we hadden eerst en vooral niet in deze situatie moeten zitten.
Na de implosie donderdag leek de return tegen Oekraïne nochtans lang een "mission impossible".
"Ach, in het voetbal heb ik al veel ploegen zien terugkomen in moeilijkere situaties. Kijk naar Barcelona tegen PSG, in de Champions League paar jaar geleden. En met Manchester United heb ik hetzelfde al meegemaakt in Parijs."
"In voetbal is het gewoon nooit gedaan. Kijk, we hebben het geflikt, maar we hadden natuurlijk niet in deze situatie moeten zitten", is hij even serieus.
Wat maakte dan het verschil tussen de heen- en terugwedstrijd? "Praten, eerlijkheid, openheid", stelt hij. "Na de wedstrijd zijn we op een positieve en constructieve manier open geweest naar elkaar. En we zijn rustig en positief gebleven."
Op naar Anderlecht?
Met een heerlijke halve omhaal zette Lukaku de ommekeer helemaal in. Met dank aan een tip van in zijn jeugdopleiding.
"Je moet naar de bal blijven kijken, hé", knipoogt hij. "Van wie ik dat geleerd heb? Jean Kindermans! Je moet je altijd vrijmaken", geeft hij een shout-out naar de bekende jeugdtrainer waarmee hij samenwerkte op Neerpede.
En dat was niet de enige link met Anderlecht vandaag. Lukaku zag onder meer Bryan Heynen genieten van een wedstrijd in Genk en droomde al luidop van een terugkeer met de nationale ploeg naar het Lotto Park.
"Het was een goed idee van de voetbalbond om in verschillende stadions te spelen. Je voelt de steun, dus hopelijk kunnen we in september in Anderlecht spelen."
"Daar zal ik me mentaal op moeten voorbereiden, want iedereen weet wat Anderlecht voor mij betekent. Als ik daar scoor? Dan breek ik", glimlachte hij.
Koelbloedig
En zo hebben de Rode Duivels hun (her)start onder Rudi Garcia alsnog niet gemist.
"Dit moet nu onze basis zijn", vertelt ook Lukaku hoopvol. "Voetballend moeten we meer automatismen creëren, maar ik vond dat we het als groep - en zeker ook de invallers - toch al goed hebben gedaan. Nu moeten we zo verder blijven doen."
Op dit moment kunnen de Rode Duivels alvast even teren, en het is toch (te) lang geleden dat de spelers nog eens een interlandbreak met een goed gevoel konden afsluiten.
De toekomst oogt plots weer wat mooier, toch?
"Chill, chill, chill", predikt hij nog kalmte. "We moeten nu allemaal weer goed ons individu ontwikkelen. Hopelijk kunnen veel van onze spelers titels pakken of succesvol zijn dit seizoen. In juni komen we dan weer samen en dan is de boodschap simpel: zes op zes", sloot hij strijdvaardig af.
