Voor dit moment heeft hij maanden gewerkt. Jan Vertonghen kon tegen Fenerbahce na een half jaar afwezigheid door blessures eindelijk zijn rentree maken. De recordinternational kwam in de 66e minuut onder luid applaus het veld op. "Het was een zeer bijzonder moment", deed de kapitein zijn verhaal.
Anderlecht had net de 2-2 moeten incasseren tegen Fenerbahce, maar toch gingen alle handen op elkaar in het Lotto Park.
De reden: Jan Vertonghen stond klaar om na zes maanden miserie zijn rentree te vieren bij paars-wit. Het was van 4 augustus vorig jaar geleden dat hij het veld nog eens mocht betreden.
Meteen kreeg hij de kapiteinsband en begon hij aan te sturen alsof hij nooit weg was geweest. Maar onderhuids deed het de ervaren man toch iets.
"Het was een heel bijzonder moment, zeker omdat ik het in een thuiswedstrijd kon doen", vertelde hij zelf. "Ik had mijn invalbeurt liever zelfs iets vroeger gezien, maar de trainer beslist en het draait altijd rond de ploeg."
"Het voelde wel goed, maar ik merk dat ik nog moet werken om mijn fysiek op te bouwen. Toch was het al een hele goede start", glunderde hij.
Het beste om je fysiek op te bouwen, zijn nu eenmaal wedstrijdsituaties, dus moest ik creatief zijn.
Alles aan zijn lichaamstaal straalde ook "eindelijk" uit.
"Inderdaad, want het heeft veel langer geduurd dan ik ooit had durven denken. Het was eerst maar een weekje, dan twee weken, een paar maanden, en toen liep ik nog een extra blessure op toen ik eigenlijk al terug was ... Maar uiteindelijk heeft al het harde werk dus wel geloond."
Achter de schermen sukkelde de kapitein van paars-wit op zijn manier met de overvolle kalender van zijn ploeg. Zo was hij naar eigen zeggen nog niet klaar om aan de aftrap te verschijnen.
"Kijk, door het drukke programma hebben we maar weinig 11 tegen 11 kunnen spelen op training. Het beste om je fysiek op te bouwen, zijn nu eenmaal wedstrijdsituaties, dus moest ik creatief zijn."
Ook voor de laatste procentjes zoekt Vertonghen nog naar dat extraatje. "Ik ben ook geen aanvaller die je twintig minuutjes kan brengen. Nu we uit Europa zijn, zal ik wel harder kunnen trainen tijdens de week."
Nog een laatste sprintje tot het einde van het seizoen, of toch nog verder? "Ik wacht elke dag af hoe mijn benen voelen wanneer ik ze uit mijn bed zwier. Morgen kan ik tien minuten nodig hebben om te kunnen stappen, maar daar moet ik nog even mee omgaan. Ik ben alvast blij dat ik weer op het veld mocht staan met deze jongens."
