In het verleden zou hij onder gelijkaardige omstandigheden misschien bezweken zijn, maar op de Phoenix Open heeft golfer Thomas Detry eindelijk zijn eerste grote zege beet. Met dank aan meditatie kon hij "de bezetene" temmen. Na een lang proces was hij "klaar om te winnen".
Dat het niet altijd zo eenvoudig is gegaan, is met een vergrootglas te zien op een foto van 2013. In de kraag van zijn rode universiteitspolo zit een scheurtje. Dat hij ook twee knopen mist, kan Thomas Detry nog net verhullen met het grijze kampioenenshirt.
De knopen liggen nog op de green van het golfterrein van French Lick, in het Amerikaanse Indiana. Op de plek waar zijn universiteitscoach hem eens goed door elkaar heeft geschud.
Net wanneer de Universiteit van Illinois op weg lijkt naar de prestigieuze titel op het Big Ten Championship, stort de 20-jarige Detry in. Plots lukt niets meer voor de eerstejaars.
"Hij begon gewoon zijn verstand te verliezen", herinnert coach Chris Small zich enkele jaren later nog. "Hij werd zo opgefokt dat hij een glans over zijn ogen kreeg, alsof hij bezeten was."
"Thomas wilde nergens naar luisteren. Hij bleef maar praten over hoe slecht het was. Ik pakte Detry dan maar bij de kraag van zijn shirt, tilde hem van de grond en keek hem in de ogen. "Thomas, je moet nu je mond houden en spelen"."
Een wake-upcall. Met een birdie op zijn laatste hole helpt hij Illinois aan de titel. Achteraf neemt hij, ietwat beschaamd, zijn coach terzijde: "Dat had ik nodig", geeft hij toe.
Waar blijft bekroning?
De anekdote uit zijn universiteitsjaren is tekenend voor de moeilijke weg die Thomas Detry richting de Verenigde Staten kiest om het te maken als profgolfer.
Het ruwe talent is er - "buitengewoon getalenteerd", zegt tweevoudig majorwinnaar Justin Thomas zelfs. "Maar het maken als professioneel golfer is zoveel meer dan talent", weet ook vader Jaak Detry. "Talent is een start, maar zeker niet alles", vertelt hij ooit bij Golf Vlaanderen.
Detry werkt zich dan ook uit de naad. Studiegenoot Charlie Danielson herinnert zich nog goed hoe de Brusselaar hem vaak al om 5 uur 's ochtends uit zijn bed haalt voor een koffie en een work-out.
"Een auto had hij niet. Op de campus deed hij alles met de fiets", klinkt het. "En hij haalde steevast perfecte cijfers."
Ook dat is er ingehamerd door zijn vader. "Als Thomas er zijn voeten had aangeveegd, dan mocht hij van mij - met alle respect - op een veld gaan werken."
Waar het misloopt? Het is altijd diezelfde vraag en ik heb geen antwoord meer.
"Je zag dat hij een doel had", vat Mike Small, golfcoach in Illinois, het samen.
Na zijn opleiding in de Verenigde Staten doet Detry ervaring op in de Challenge Tour en de DP World Tour. Het ruwe talent schaaft ondertussen geduldig aan zijn spel. Uren in de fitness leveren hem een krachtige afslag op.
En dat loont, blijkt ook uit zijn ranking. Na zijn profdebuut in 2016 klimt onze landgenoot gestaag op: van het nummer 205 in 2017 tot 118e in 2019 en 62e vorig jaar.
Het enige tastbare bewijs dat nog ontbreekt om zijn progressie te staven, is een toernooizege. Op 54 van zijn 68 Amerikaanse toernooien haalt Detry de cut, maar de bekroning blijft uit.
8 keer in zijn carrière strandt de Brusselaar op de ondankbare 2e plek. Ook voor eigen publiek lukt het Detry niet om in 2023 zijn eerste toernooizege uit de brand te slepen. Met de eindmeet in zicht, nemen de frustraties opnieuw de bovenhand op de Soudal Open.
"Waar het misloopt? Het is altijd diezelfde vraag", zegt hij. "Ik heb al met enkele journalisten gesproken en ik krijg altijd dezelfde vraag. Ik heb geen antwoord meer, moet ik eerlijk zeggen."
6 pogingen voor een putt
Zit het dan toch tussen de oren? Zo erg als in 2013 wordt het in zijn profcarrière niet meer, maar af en toe slaat de twijfel nog toe bij Detry.
Zo ook vorig jaar tijdens de Cognizant Classic op Palm Beach in Florida. Op de 6e hole lopen twee putts mis, waarna Detry het helemaal verliest, ook al is het op dat moment al duidelijk dat hij de cut halverwege het toernooi niet zal halen.
Uiteindelijk heeft hij 6 pogingen nodig voor een quadruple bogey. Met ook nog eens drie bogeys en een double bogey op zijn scorekaart eindigt hij allerlaatste in Florida. De beelden gaan de golfwereld rond.
"Als ik een slechte ronde heb gespeeld, kan ik die thuis snel vergeten", vertelt Detry. Bij zijn vrouw Sarah en hun dochters Sophia Dolores en Alba Elizabeth.
Het is zijn vrouw die Detry aanspoort om met een psycholoog aan de slag te gaan. Zeker omdat de Brusselaar de neiging heeft om in zijn hoofd vooruit te lopen op de feiten en zo de controle te verliezen.
De oplossing blijkt eenvoudig: meditatie. "De eerste keer dat je het probeert, springen je gedachten overal naartoe", geeft Detry toe. "Je mediteert wel, maar vaak denk je al eens aan het avondeten."
"Maar hoe meer je het doet, hoe meer je de momenten herkent waarop je gedachten alle richtingen uitgaan en je de focus weer kan overnemen."
18.000 joelende fans? Geen probleem
Wanneer Detry op de Phoenix Open in Scottsdale na drie van de vier rondes het klassement aanvoert, breekt opnieuw zo'n moment aan. "Dan voel ik mijn hartslag gaan en voel ik mijn ademhaling uit de hand lopen", stelt hij.
Zondagochtend is de tweevoudige olympiër dan ook al om 4 uur 's ochtends klaarwakker. "Ik had niet goed geslapen, maar door meditatie kon ik mezelf in een rustige gemoedstoestand brengen. Ik voelde me klaar om vandaag te winnen."
Wanneer hij op de 16e hole de poorten van het stadion met 18.000 joelende golffans binnenwandelt - het decor waar hij in het verleden misschien zou bezwijken - pakt hij uit met een birdie. En zet hij de laatste stap naar zijn eerste grote toernooizege.
"Ongelofelijk", stamelt hij wel 6 keer, nadat hij als eerste Belg een PGA-toernooi heeft gewonnen. Het ongelofelijke is dat dat misschien het eerste moment van de dag is waarop hij wat zenuwachtig oogt.
"Dit kan niemand me nog afnemen", besluit Detry. "Mijn ambitie is om overal ter wereld succesvol te zijn."
Op het wenslijstje van Detry staan vast nog een major en een deelname aan de Ryder Cup, net als landgenoten Nicolas Colsaerts (2012) en Thomas Pieters (2016).
Maar dat is misschien al te veel op de feiten vooruitlopen. Iets wat Thomas Detry met dank aan meditatie niet meer doet.
