Kay De Bruyckere geloofde "pas in de laatste halve ronde" in zijn zilver, Jente Michels: "Niet tevreden met mooi brons"

Op zijn eerste wereldkampioenschap ooit heeft hij meteen voor een zilveren medaille gezorgd. Daarmee kan Kay De Bruyckere absoluut thuis komen.

"Ik had het totaal niet verwacht. Het besef moet nog wat komen", klonk het eerlijk in de studio. "Ik wist dat Viezzi redelijk wild van start ging en probeerde mijn eigen tempo te rijden."

"In de laatste twee rondes voelde ik dat het beste er wat af was bij hem. Ik zag dat hij veel foutjes begon te maken en zo begon ik erin te geloven."

En toen kwam het besef dat ook de tweede plaats nog mogelijk was. "Ik bleef in het wiel van een Fransman zitten toen Jente wegreed en was vooral bezig met de derde plaats. Pas in de laatste halve ronde zag ik dat Jente nog haalbaar was."

"Op het moment dat ik bij hem kwam, geloofde ik er zeker in. Al was ik vooral tevreden dat ik mee op het podium kon."

Als jongste en enige renner uit 2004 stond De Bruyckere daar. Doet dat al dromen van het volgende WK bij de beloften, zonder Del Grosso?

"Dat is leuk om naar uit te kijken, maar ik ga hier eerst van genieten. We zien volgend jaar dan wel", besloot De Bruyckere.

"Brons is mooi, maar ik mikte en hoopte op meer. Helaas was de derde plaats het hoogst haalbare vandaag", opende Jente Michels. "Uiteraard is een derde plaats mooi, maar ik ben er niet tevreden mee." 

"In de voorlaatste ronde maakte ik een foutje, waardoor ik misschien de zilveren medaille verlies. Ik had in het begin wat last met het parcours omdat dat zo veranderd was na de verkenning."

"Op bepaalde stroken wist ik dat ik sterker was, maar Kay was dan weer heel snel op de trappen", analyseerde Michels het Belgische duel. "Hij is een heel goede vriend van mij en ik gun het hem zeker en vast."