Er werd vooraf door de gelukkige Brugse supporters met een ticket voor Celtic-Club Brugge luidkeels uitgekeken naar de verplaatsing naar Celtic Park. Werden de verwachtingen ingelost? Wielerreporter Renaat Schotte geniet alleszins na van een avondje Glasgow: "Dat collectieve gevoel hebben de Schotten als geen ander."
Een heksenketel. Een gekkenhuis. Een zottenkot. Celtic Park vibreert nog net wat meer als de Champions League aanmeert in Glasgow.
Gisteren werd Club Brugge ontvangen door Celtic. De Brugse aanhang - zo'n 3.000 supporters - was misschien niet volledig tevreden over het 1-1-resultaat, over de sfeer konden ze niet mopperen.
"Het was het meer dan waard", vertelt Renaat Schotte donderdagochtend vanuit Glasgow. Onze wielerman stapte woensdag op de trein naar Schotland om de Champions League-match in het vak van de bezoekers bij te wonen.
"De You'll never walk alone voor de aftrap gaf kippenvel. Ik kan het niet anders beschrijven. Vooral omdat je zo'n moment van collectieve voetballiefde door alle negativiteit nog zelden ziet."
"Dat lied wordt door Club en Celtic gespeeld voor het begin van elke match en gisteren kreeg je die verenigde emoties. Dat liet een diepe indruk na."
"Ik ben hier in mijn eentje en ook al kende ik de aanwezige Club-fans niet, je voelde je meteen één met hen. Iedereen had een wow-gevoel."
"Ze lieten het lied niet uitspelen, maar toch zong iedereen nadien nog mee. Dat ene moment maakte de trip toen al geslaagd, wat er ook nog zou gebeuren op het veld. Het was betoverend."
Er werd gesproken over de 130 decibel die de Schotse supporters halen met hun gezangen. Wel, dat kan ik dus volmondig beamen. Het is niet normaal. Iedereen ging uit de bol voor de aftrap.
Tijdens de match liet Celtic Park twee gezichten zien. Dat had vooral te maken met de uitstekende eerste helft van Club.
"Er werd gesproken over de 130 decibel die de Schotse supporters halen met hun gezangen. Wel, dat kan ik dus volmondig beamen. Het is niet normaal. Iedereen ging uit de bol voor de aftrap."
"Maar Club is erin geslaagd om hen het zwijgen op te leggen met hun spel. Na de rust zijn de thuisfans dan wakkergeschoten, samen met hun club. Toen kreeg je weer de gebruikelijke beleving."
"Je voelde de druk stijgen en als bezoekende fan word je dan heel klein. Je betekent dan bijna niets meer. Je wordt echt weggeblazen. Dat collectieve gevoel hebben die Schotten als geen ander."
De harmonie was niet alleen voelbaar in het stadion, ook voordien was er sprake van voetbalvrede.
"Ik zag hoe Club-fans door Celtic-supporters gegidst werden naar de juiste ingang voor het bezoekersvak. Er was totaal geen sprake van spanning. Er was verbroedering."
Nochtans werd de match door de Schotse politie bestempeld als een risicowedstrijd. "Jammer, want dat was eigenlijk niet nodig. Als je het op de juiste manier aanpakt, is dit een voorbeeld van een veilig en geslaagd sportuitje."
"Een minpunt is wel dat er kippengaas was gespannen voor het vak van de uitfans. Je zit al ver in het stadion en dan is er nog een vangnet ook. Die maatregelen gaan toch ten koste van de modelfans."
Wielerbaan
Voor onze wielerman was het niet zijn eerste bezoek aan Glasgow. "Ik ben hier geweest voor de Europese Kampioenschappen in 2018 en vorig jaar voor het Super WK."
"Ik herinner me nog levendig hoe ik in 2018 tijdens een sessie op de wielerbaan de voetbalfans - Celtic was toen aan het spelen - kon horen tot op de piste. Toen heb ik gezegd: "Dat wil ik zelf meemaken.""
Waarna gisterenavond dus de bevestiging volgde. "Ik heb in Turkije al de derby tussen Fenerbahçe en Galatasaray meegemaakt, maar dat is een ander soort wedstrijd."
"Daar wordt er veel meer gefloten en maakt men een hels kabaal. In Celtic Park kreeg je daarentegen echt die adrenalinestoot."
