Het gaat van kwaad naar erger bij de nationale ploeg. Zondag bereikten de onherkenbare Rode Duivels een dieptepunt na een treurmars tegen Israël. En zo rijst de vraag: is de positie van Domenico Tedesco nog houdbaar? "Hoe je het ook draait of keert, er zal nú gehandeld moeten worden", schat onze analist Peter Vandenbempt in.
Gisteren was het dieptepunt van de Rode Duivels in vele, vele jaren. Verliezen tegen het nummer 81 van de wereld is ondanks het zwaar gehandicapte elftal - dat moeten we toch nog eens onderstrepen - niet wat je van de Belgen mag verwachten.
En het erge was eigenlijk dat de aanwezigen wel hun best deden. Het begin van de wedstrijd was ook best oké, met enkele pogingen, maar veel beter dan dat zou het niet meer worden. Die tweede helft was, ondanks veel goede wil, gewoon tragisch.
Zó veel balbezit, zó veel pogingen tot een aanval, maar geen ideeën, geen tempo, geen variatie, geen samenspel, geen structuur en eigenlijk geen echte kans... Met Openda opnieuw als symbool voor die offensieve onmacht - al mag je hem zeker niet alleen met alle zonden van Israël overladen.
Er waren er heel veel die het niveau niet haalden, ook Vermeeren, Al-Dakhil, Faes, enzovoort. Het was eigenlijk heel simpel: de ploeg met de beste kansen heeft gewonnen. Israël raakte het kader en er was nog een redding van Casteels in de eerste helft. Ik weet ook wel dat 0-0 of toch nog die 1-0 niet zoveel uitmaakt, maar de perceptie wordt nu enkel maar negatiever.
En we zijn in België naar verluidt - zo heb ik toch begrepen van de spelers in de mixed zone en de bondscoach - al zo negatief over de ploeg. Maar je kunt toch niet vrolijk worden van het voorbije EK en deze Nations League-campagne, die beiden een sof waren?
Terug naar af
Wat de toekomst nu brengt? We mogen ons op dit moment toch een beetje zorgen maken.
Nogmaals, dit was niet het echte Belgische elftal en ik hoop toch dat we die ploeg terug zullen zien wanneer we in maart aan de bak moeten in de barragewedstrijden. Maar je krijgt momenteel toch een akelig en onbehaaglijk gevoel bij deze situatie, zeker wanneer je, zoals ik, al wat langer meedraait.
En die vele afzeggingen dragen daar toch toe bij. Opeens denk je terug aan de periode rond het jaar 2002, waarin spelers ook om de haverklap verstek lieten gaan omdat ze niet meer graag bij de nationale ploeg speelden of een klein pijntje hadden.
Kijk, België is op dit moment niet meer het nummer zes van de wereld. Eerder het nummer vijftien tot twintig. De toekomst van de ploeg staat of valt op dit moment toch ook met de keuze van enkele spelers, zoals Kevin De Bruyne of Romelu Lukaku, om toch nog niveau te halen. Maar willen ze deze ploeg nog dragen?
En zo wordt de kwalificatie voor het WK, afhankelijk van de loting, ook niet meer zo evident.
Lukebakio en Castagne vertelden gisteren dat we te veel verwachten van deze generatie en ze te veel afspiegelen aan de vorige. Maar goed, zij zijn het wel die in juni vertelden dat we naar het EK gingen om te winnen.
De media mogen daarin ook zeker mea culpa slaan. Spelers zijn veel te snel opgehemeld. Het wordt tijd dat de jonge talenten beoordeeld worden op hun prestaties en niet op hun potentieel.
En die prestaties in het shirt van de Duivels zijn voorlopig nog ondermaats. Doku en Bakayoko werden sensationeel of "unstoppable" genoemd, Duranville passeert twee keer en is al sensationeel, Vermeeren moest Atlético Madrid gaan regisseren ... Het wordt tijd dat we daar ook wat gematigder mee omspringen.
Ik heb het een maand geleden al eens gezegd, maar met deze nationale ploeg zitten we eigenlijk opnieuw in de situatie van een vijftiental jaar geleden. Toen was er de start van de Gouden Generatie, maar die verloor ook wel al eens van Armenië of speelde gelijk tegen Finland.
En zo wordt de kwalificatie voor het WK, afhankelijk van de loting, ook niet meer zo evident. Maar goed, we moeten nu ook niet verwachten dat België, zoals twintig jaar geleden, weer zakt naar de 75e plaats in de wereld.
Toekomst Tedesco
De toekomst zal moeten uitwijzen of de barragewedstrijden in maart alvast zonder of met Tedesco zullen zijn. Iedereen kijkt nu natuurlijk naar Vincent Mannaert, de nieuwe sports director van de Belgische voetbalbond, die in principe pas op 1 december aan zijn mandaat begint.
CEO Peter Willems vertelde vorige week bij de voorstelling van Mannaert nog dat hij Tedesco de juiste man voor de job vindt. Ook de bondscoach zelf was gisteren en eergisteren enorm strijdvaardig op zijn persconferenties.
Hij heeft nogmaals uitgelegd waarom deze Nations League-campagne een mislukking was en hij er ook zelf meer van verwacht had.
En - dat moeten we nog eens onderstrepen - hij heeft ook wel pech gehad met ongelooflijk veel blessures, maar tegelijkertijd heeft hij zelf natuurlijk ook een inschattingsfout gemaakt.
Het is nu aan de mensen met beslissingsrecht om te handelen, maar in het voetbal is het geen geheim dat je in deze situatie vaak de prijs betaalt als coach.
Deze Nations League-wedstrijden waren de kans voor de bondscoach om nog eens te tonen dat hij de Tedesco was die we voor het EK hebben leren kennen.
De man die goed communiceerde en zijn ploeg aanvankelijk toch goed en dominant deed voetballen. Maar daar hebben we op het EK en ook nu weer veel te weinig van gezien.
Hier en daar sijpelden bij spelers zelf al wat twijfels door, want tactisch heeft hij de bal toch al vaak misgeslagen. De aanpak en grote delen van de voorbije wedstrijden waren toch vaak onvoldoende tot slecht.
Als je dat allemaal optelt, en je weet dat er al twijfels zijn bij bepaalde mensen binnen het bestuur van de voetbalbond, lijkt het me toch onzeker - misschien zelfs onwaarschijnlijk, maar ik moet dit met voorzichtigheid zeggen - dat Tedesco er in maart nog is.
Er moet nu een evaluatie gemaakt worden. Vincent Mannaert moet ook eens polsen bij de spelers hoe de vork nu écht aan de steel zit en niet zomaar de officiële verklaringen aannemen - waar het nooit de schuld van de coach is.
Hoe je het op dit moment ook draait of keert, wanneer je vindt dat het met deze bondscoach niet meer zal lukken omdat de perceptie niet meer goed zit en er te veel negativiteit is, moet je nú handelen en niet de twee barragewedstrijden in maart afwachten - want dan staat de WK-kwalificatieperiode in juni wel heel dicht voor de deur.
Het is nu aan de mensen met beslissingsrecht om te handelen, maar in het voetbal is het geen geheim dat je in deze situatie vaak de prijs betaalt als coach.
Peter Vandenbempt
