Door het samenvoegen van de klassen H1 en H2 was Maxime Hordies (H1) woensdag kansloos in de paralympische wegrit. Steven Van Beylen, directeur van G-sport Vlaanderen, legt uit waarom we naar een schijnbaar ongelijke strijd keken. "Er is maar een beperkt aantal medaille-evenementen voor wielrennen, maar er zijn wel voor iedereen voldoende kansen."
Het was een bizar gezicht donderdag in de H1-2 wegrit bij de mannen: de atleten in de H2-klasse gingen er als een speer van door, de renners uit de H1-klasse - die een zwaardere beperking hebben - kwamen er niet aan te pas.
Een van de renners uit die tweede categorie was de Belg Maxime Hordies. Net als al zijn collega's in de H1-klasse gaf Hordies op: de tijdslimiet was voor hen onhaalbaar. "Ik heb een symbolische ronde gereden. Het was een training", reageerde Hordies laconiek.
Voor buitenstaanders leek de wegrit meer op een farce, door de ongelijke strijd tussen de verschillende klasse. Maar Steven Van Beylen, directeur van G-sport Vlaanderen, nuanceert dat. En hij wil ook graag uitleggen waar die huidige indeling vandaan komt.
Op het WK wielrennen is er voor elk nummer effectief een aparte wedstrijd, maar op de Spelen zijn er minder mogelijkheden om dat te doen.
"Binnen de Paralympische Spelen is er een quotum wat betreft de medaille-evenementen die elke sportfederatie mag organiseren", vertelt Van Beylen aan Sporza.
In totaal zijn er in Parijs 549 medaille-evenementen. "En daarvan heeft het wielrennen er een bepaald aantal. Het is dan aan de Internationale Wielerfederatie UCI om te beslissen welke medaille-evenementen zij binnen hun sport organiseren."
"Op het WK wielrennen is er voor elk nummer effectief een aparte wedstrijd en ook een wereldtitel per klasse. Maar op de Spelen zijn er dus minder mogelijkheden om dat te doen."
Voldoende kansen
In totaal zijn er in het G-wielrennen (piste én weg) op deze Spelen 51 medaille-evenementen, waarvan 17 op de piste en 34 op de weg. Van die 34 op de weg zijn er 15 wegritten en 19 tijdritten.
Ter vergelijking: op het WK vorig jaar waren er alleen al op de weg meer medaille-evenementen dan nu voor alle wielerdisciplines op de Paralympische Spelen samen. Maar door het gelimiteerde aantal medailles is de UCI wel verplicht om op de Spelen soms verschillende klassen samen te voegen.
"Maar ze zorgen er wel voor dat elke klasse wel een of meerdere nummers in de eigen klasse heeft. Bij Maxime Hordies was dat bijvoorbeeld de tijdrit", zegt Van Beylen.
Atleten weten dit ook jaren op voorhand, dus ze kunnen zich perfect voorbereiden in functie van het nummer waarin zij de beste kansen hebben.
"Atleten krijgen wel de kans om ook in andere nummers deel te nemen, ook al weet je dat je daar geen kans maakt. Kijk naar Peter Genyn: die doet de 100m en de 200m en zou ook kunnen deelnemen aan de 400m (T52), maar hij steekt daar geen energie in. Hij focust op de 100 en de 200 meter."
"Niemand is er voorstander van om klassen samen te voegen, maar het is nu eenmaal een realiteit die niet te veranderen is. Binnen de nadelen die er zijn, is het wel het best mogelijke systeem", meent Van Beylen.
Een systeem dat wellicht ook niet snel zal veranderen. "En we hebben zeker begrip voor alle individuen, maar vanuit het beleid valt dit systeem wel perfect te verantwoorden."
"Er blijven voldoende kansen voor iedereen in één of meerdere nummers. En atleten weten dit ook jaren op voorhand, dus ze kunnen zich perfect voorbereiden in functie van het nummer waarin zij de beste kansen hebben", besluit Van Beylen.
