De Belgian Cheetahs hebben hun Olympische Spelen afgesloten met een 7e plaats. In het Stade de France snelden de toplanden vroeg weg van het Belgische kwartet, dat voor een inhaalrace stond. Enkel een mislukte stokwissel bij Jamaica deed onze landgenotes opschuiven. Hun tijd van 3'22"40 - een seizoensbeste - is er wel een om trots op te zijn.
Voor de tweede opeenvolgende keer stonden de Belgian Cheetahs in de olympische finale. Maar net als in Tokio moest het kwartet zijn intrinsiek snelste loopster, Cynthia Bolingo, missen.
Zo wisten onze landgenotes dat ze een absolute toptijd moesten neerzetten om aanspraak te maken op het eremetaal in Parijs.
Naomi Van den Broeck opende de sprint vanaf baan 3. Al meteen moest ze terrein prijsgeven tegen het geweld uit Nederland en de VS. Imke Vervaet kreeg als voorlaatste de stok in handen.
Vervaet zette zich in het pak en passeerde plots de Jamaicaanse, die het vergalden bij de stokwissel. 7e - en van alle deelnemers dus laatste - moest Hanne Claes aan een inhaalrace beginnen.
Aanklampen lukte, klauwen ook, maar een tegenstander opslokken niet. Claes gaf alles en viel zelfs na de wissel. Helena Ponette legde de 7e stek vast voor de Cheetahs in een seizoensbeste van 3'22"40.
De VS dankt de ongenaakbare Sydney McLaughlin-Levrone voor goud. Nederland knalt dankzij Femke Bol naar zilver, voor Groot-Brittannië.
Bij de overgang naar Helena kwam ik net tekort en belandde ik op mijn buik. Ik heb me helemaal gesmeten!
"Het is onze tweede snelste tijd ooit", opent Van den Broeck de reacties bij de Belgen. "Dat toont gewoon het niveau van een olympische finale. We deden ons uiterste best, meer konden we niet vragen."
Een mening die Vervaet deelt: "Het eerste gevoel was teleurstelling, omdat we het laatste van alle gefinishte teams zijn. Maar achteraf gezien is het een supersnelle finale geweest. Dus kunnen we al een beetje relativeren en blij zijn met onze chrono."
Hanne Claes - die haar laatste race liep - kreeg een parcours vol obstakels voorgeschoteld. "Mijn wissel met Imke ging al niet zo vlot, ik weet niet goed wat er gebeurde. Daarna stapten de Franse en Canadese nog op mijn hielen."
"Daar heb ik wat tijd verloren, maar ik heb alles gegeven. Bij de overgang naar Helena kwam ik net tekort en belandde ik op mijn buik. Ik heb me helemaal gesmeten! Het was een mooie afsluiter van mijn carrière", zegt ze.
Slotloopster Ponette: "Ik heb geprobeerd het gat nog dicht te lopen, maar dat bleek net iets te groot. Ik ben ook wat stilgevallen. Er lopen ook geen kleine namen voor me, met onder meer Femke Bol. Stiekem hadden we op meer gehoopt. Al mogen we tevreden zijn."
