In de schaduw van de triomf van Remco Evenepoel is Wout van Aert als 37e geëindigd in de olympische wegrit. Dat was vooral te wijten aan een val in de slotfase. In Paris by Night reageerde hij op zijn wedstrijd. "Mathieu (van der Poel) en ik hadden door dat we niet voor de medailles reden."
De hele Belgische wielerploeg zakte af naar Paris by Night om na te beschouwen over de gouden koers van Remco Evenepoel. Tiesj Benoot deed als eerste zijn verhaal.
"Idealiter reden we niet op kop, maar daarna was het logisch dat we hielpen. We moesten onze verantwoordelijkheid nemen."
"De prefinale met hellingen was heel belangrijk. Het was kwestie van de rest in een winnende positie te brengen."
De laatste taak van Benoot was een scheve situatie rechttrekken.
"Aan de auto zeiden ze dat Healy en Loetsenko op kop reden met 25 seconden voorsprong. Toen bleken types als Küng en Wright weggereden te zijn. Die wil je geen 2 minuten geven."
Schaduw Van Aert
In de finale speelde Wout van Aert een prominente rol. Hij volgde Mathieu van der Poel bij zijn verschroeiende versnelling op de Montmartre.
"Ik voelde mij in het begin misschien niet geweldig, maar op dat moment wist ik dat ik de benen had om iets moois te doen. Er zijn weinigen die een aanval van Mathieu kunnen beantwoorden."
Daarna was er wel een hergroepering in het peloton. "Ik schrok dat er nog zo'n grote groep was, want we stonden niet stil", zegt Van Aert.
Hij zag vervolgens Evenepoel beginnen aan zijn zoektocht naar goud. "Ik zag Remco als een speer vertrekken. Het was aan hem om een zwaar moment te kiezen tussen de beklimmingen."
"Zo zat ik in een zetel en kon ik anderen volgen. Ik wist dat het een gouden moment was. Er was geen reactie en hij had steun vooraan."
We gaan die bocht in met het idee dat het een flauwe bocht is.
Van Aert zelf zag de kop van de koers niet meer terug, net als Van der Poel. "We waren elkaar aan het schaduwen. We hadden door dat we niet voor de medailles reden."
"Voor mij was het voor een ereplaats, maar ik heb mijn rol kunnen spelen. Remco is op de juiste plaats vertrokken en was de sterkste."
Ook een dichte ereplaats zat er niet meer in, door een val. "Het ziet er heel lullig uit zo", reageert Van Aert wanneer hij de beelden ziet.
"We gaan die bocht in met het idee dat het een flauwe bocht is. Het was veel meer een chicane dan dat ik had ingeschat. Maar ik was niet meer aan het rijden voor een mooie plaats."
"Blij toen ik het dorp zag"
Na de koers reed Van Aert nog 14 kilometer richting het atletendorp, maar dat was eerder onbewust. "Na de finish heb ik mijn vrouw en kinderen opgezocht op een rustige plaats."
"Daardoor moest ik niet-rustige plaatsen passeren en ging ik 6 à 7 kilometer de verkeerde kant op. Ik was blij toen ik het olympisch dorp zag", lacht Van Aert.
