Alexander Doom: "Ik ben niet 100 procent pijnvrij, maar de dokters zeggen dat ik zeker kan lopen"

Alexander Doom is als Europees kampioen op de 400 meter afgezakt naar de Olympische Spelen. Wat doet dat met een atleet? "Voor mijzelf is er niet zoveel veranderd", relativeert hij zijn status.

"Voor de buitenwereld misschien wel. Er wordt wat meer naar mij gekeken, meer rekening gehouden met mij. Dat voel ik zelf ook wel. Ik zie ook al wel eens een coach de chronometer indrukken terwijl ik loop (lacht)."

"Zelf probeer ik me gewoon aan mijn doelstellingen te houden en naar mijn plan toe te werken. Ik voel geen extra druk. Voor mij is Matthew Hudson-Smith de grote favoriet. Ik denk dat de druk vooral bij hem ligt."

Wat zit er nog in de tank na een lang seizoen? "Fysiek ben ik wel in orde, al zijn er nog wat pijntjes. Ik ben niet 100 procent pijnvrij. Die adductoren, dat blijft wat langer aanslepen. We houden dat in de gaten, maar de dokters en de kinesisten zeggen dat het zeker loopbaar is."

"Dus ik hoop wel dat ik nog wat energie in de tank heb. Het blijft de mooiste competitie van het jaar. Dat zorgt op zich al voor een tikkeltje extra energie."

"Ik denk dat ik nog in dezelfde vorm zit als op het EK. Mijn trainingstijden zijn toch hetzelfde. Of ik hier nog sneller kan? We zullen zien. Volgens de organisatie is het wel een heel snelle piste. Ik kijk er wel naar uit."

Doom is natuurlijk ook een wapen in de aflossingen. In de mixed relay zal hij vrijdagavond niet in actie komen tijdens de reeksen. "Het zijn moeilijke keuzes. Iedereen wil er ook individueel het beste uithalen", klinkt het.

De Belgian Waffles zullen in de reeksen lopen met Jonathan Sacoor, Helena Ponette, Kevin Borlée en Naomi Van Den Broeck. "Ik denk dat iedereen daarmee akkoord is. Ik geloof in een medaille, ook met de Belgian Tornados."

"Met de Tornados hebben we al getoond dat we het kunnen en met de mixed relay waren we er in Tokio ook al dichtbij. Op het EK in Rome hebben we nog eens laten zien dat we heel sterk zijn. Ik kijk er heel hard naar uit."

Op Jonathan Sacoor wordt vrijdagavond wel meteen gerekend om de Belgian Waffles naar de finale te loodsen van de mixed relay. "Ik denk dat we daar een heel sterk team hebben, maar we moeten eerst zorgen dat we door de reeksen geraken", vertelt Sacoor, ook lid van de Tornados.

"Met de Tornados zijn de ambities heel hoog. Ik denk dat we ons sterkste team ooit hebben. We zijn enorm gemotiveerd om daar een eerste olympische medaille te pakken."

En wat zijn Sacoors individuele ambities? "Ik wil consistent goeie tijden lopen, onder de 45 seconden. En dan zie hoe ver ik daarmee geraak. Ik zal het beste van mezelf moeten laten zien", beseft hij.

Voor Sacoor zijn het zijn tweede Spelen. "Maar dit keer zal het stadion vol zitten", verwijst hij naar de Spelen zonder publiek in Tokio. "Daar kijk ik wel enorm hard naar uit. Ik voel me heel goed en ik denk dat iedereen van Team Belgium met hoge ambities naar hier gekomen is."

Hét gespreksonderwerp bij de verkenning van de olympische atletiekpiste was de kleur van de baan. Die is niet, zoals doorgaans, rood of blauw, maar heeft een paarse tint gekregen.

"Een speciale kleur, helemaal anders dan we gewoon zijn", lacht Hanne Claes. "De piste voelt in elk geval goed aan. Ik denk dat het een snelle baan is. Hopelijk kan ik hier mijn record lopen."

Voor Claes wordt het haar laatste grote toernooi. "Het zit wel in mijn hoofd, maar ik wil niet te veel meegaan in die emotie. Ik blijf focussen op mijn wedstrijden. Ik wil op het goede moment mijn record lopen en dan zien hoever ik geraak. En me de Belgian Cheetahs moeten we voor de finale gaan. Eenmaal in de finale is alles mogelijk."