Blootvoets en zwanger door de woestijn: het onwaarschijnlijke familieverhaal van de spitsbroertjes Williams

Houd vanavond je ogen open voor de flitsen op de flanken bij Athletic Club tegen Roma.

Die worden niet toevallig ingepalmd door de broertjes Iñaki en Nico Williams, samen al vijf jaar lang het koningskoppel van de ploeg.

Er werd dan ook al fel aan de mouw getrokken van beiden, zeker deze zomer toen Nico zich tot EK-revelatie dribbelde, maar het duo heeft een goede reden om trouw te blijven aan hun thuis. 

Voor hen is voetbal de ultieme wederdienst aan hun ouders Felix en Maria, die jaren geleden hun leven hebben geriskeerd om de toekomst van hun zoons in het Baskenland te waarborgen.

Om het verhaal van de Williams'en te doen, moeten we 30 jaar terug in de tijd.

In een Ghana dat nog armer is dan momenteel, beslissen zijn ouders om hun heil te zoeken in een vlucht naar Europa. In de hoop een beter leven te kunnen geven aan hun eerste zoontje, die al in de buik van mama Maria leeft.

Ze verkopen hun volledige inboedel en betalen een paar smokkelaars om hen vanuit Ghana doorheen de woestijn naar het noorden van Afrika te brengen. Maar midden in de rit, pal in de Sahara, werd iedereen plots uit de vrachtwagen gegooid. Halfweg hun tocht moesten ze te voet verder.

Pittig detail: ze hadden beide geen schoenen aan en schuurden dagenlang met hun blote voeten over het brandende zand. Zo heeft vader Williams tot op de dag van vandaag nog steeds pijn bij het stappen.

Maar na een dagenlange kruistocht kwamen de twee aan in Melilla, een Spaanse enclave in het uiterste noorden van Marokko. Eenmaal je daar de grens oversteekt, ben je officieel op Spaans grondgebied. Al moesten ze eerst over een metershoge muur klimmen.

Eind goed al goed? Niet echt, de zwangere mama en haar man werden prompt in een cel gegooid.

Gelukkig snelde een slimme advocaat hen daar te hulp en vertelde hen: probeer al je papieren te vernietigen en verklaar dat je van Liberia - op dat moment oorlogsgebied - en niet van Ghana bent. Zo konden ze geclassificeerd worden als oorlogs- en geen economische vluchtelingen.

En zo mochten de Williams'en uiteindelijk toch nog op de boot naar Spanje, waar ze in het Baskenland terechtkwamen. Maar straatarm en de taal niet machtig, waren de eerste weken daar ook bijzonder hard. 

Tot een priester het duo onder zijn vleugels nam en hen met alles hielp: van een woonplaats tot taallessen of zelfs een eerste job. Toen hun zoontje uiteindelijk op Spaanse bodem geboren werd, gaven ze hem uit eeuwige dankbaarheid de naam van de priester: Iñaki.

En acht jaar later was daar ook Williams Junior: Nico - geboren en getogen in het Baskenland.

En laat het Baskenland nu net een van de grootste Europese kweekvijvers voor voetbaltalent te zijn.

Kijk maar naar de vier cultclubs in La Liga - waaronder Athletic Club, waar de beide broertjes op jonge leeftijd terechtkomen. Geen toeval: de club heeft een speciale regel die stelt dat alleen spelers met een Baskische achtergrond toegelaten zijn.

Maar het talent van de twee broertjes heeft een prijs. Zo moet vader Williams naar Londen uitwijken om daar geld te verdienen en op te sturen naar hun nieuwe thuis. Tien jaar lang doet hij er de jobs die eigenlijk niemand wilde doen.

Een van zijn betere bijverdiensten: security guard aan Stamford Bridge, het iconische stadion van Chelsea.

Maar ondertussen floreren zijn zonen in de schaduw van het Estadio de San Mamés. Op z'n twintigste mocht de oudste van de twee, Iñaki, debuteren voor de hoofdmacht van Athletic Club.

Het eerste wat hij deed: zijn vader terughalen naar Spanje en zorg dragen voor zijn volledige gezin. "Waar ik het meest gelukkig om ben? Dat ik mijn ouders het leven heb kunnen geven waar ze in Ghana van droomden: een beter leven voor ons allemaal", vertelde hij eerder in een openhartig interview met The Athletic.

Zes jaar later mocht ook zijn 18-jarig broertje debuteren. Sindsdien zijn de twee onafscheidelijk op het veld. Enkel internationaal bewandelden ze een ander pad: Iñaki koos uit respect voor zijn grootvader voor de nationale ploeg van Ghana, Nico maakt tegenwoordig het mooie weer bij Spanje.

"Het verhaal van onze ouders heeft ons nog harder laten vechten om alles terug te geven wat ze voor ons hebben opgeofferd. Ze hebben hun leven geriskeerd - we kunnen ze nooit terugbetalen", vertelden beiden in koor over hun carrière.

Al zijn de broederlijke knalprestaties, hopelijk ook vanavond, een blijvend eerbetoon aan de opofferingen van Felix en Maria - en het Baskenland waar ze zo in geloofd hebben.