Het parcours in de tweede week van de Tour de France: loodzware tweedaagse in de Pyreneeën

Bij de eerste uitstap van de tweede week landt het peloton in Saint-Amand-Montrond. Het stadje ontvangt de Tour de France voor het eerst sinds 2013 en wie er toen bij was, krijgt koude rillingen of een kamerbrede glimlach.

In Saint-Amand-Montrond werd er tijdens de 13e rit van die Tour een beklijvend waaiergevecht opgevoerd met Omega Pharma-Quick Step en Belkin als protagonisten.

Het laat zich dan ook raden dat de weerapps en windrichting met argusogen bestudeerd zullen worden. Of het opnieuw zo'n epische strijd wordt, hangt af van de grillen van de weergoden.

Nervositeit zal er sowieso zijn, maar als een waaierslag uitblijft, dan wordt het een loepzuivere kans voor de snelle mannen. 

De bergetappe over de Galibier leverde al vonken en vuur op, het Centraal Massief herbergt de tweede klauterexpeditie van deze Tour.

Met 4.350 hoogtemeters is het een tocht die in de kleren zal kruipen en het venijn zit echt wel in de staart. Wie te veel bij de linkerhelft van het ritprofiel blijft kleven, staat in de laatste 50 kilometer voor een onaangename verrassing.

Onder meer de Col de Néronne, Puy Mary Pas de Peyrol en de Col de Pertus zullen in de kleren kruipen. Het zijn geen lange ondernemingen, maar de pentes liegen er niet om.

Sterke aanvallers of klimmers die al op een fikse achterstand staan, kunnen inspiratie opdoen bij de prachtige overwinning die Greg Van Avermaet hier in 2016 boekte na een lange vlucht. 

Als de sprinters hun huiswerk gemaakt hebben, dan beseffen ze dat hun liedje bijna uitgezongen is. In Villeneuve-sur-Lot ligt er nog een tombola naar hen te glimlachen.

Het is zeker geen biljartvlakke etappe en de aanvallers krijgen golvende wegen om het peloton uit te dagen, maar de bloeddorstige sprintersploegen zullen klaarwakker zijn.

Wie Pau zegt, weet dat de Pyreneeën om de hoek loeren. Pau ontvangt de Tour voor de 75e keer en zal zijn geheimen op voorhand niet prijsgeven.

Op papier zijn de sprinters niet kansloos, maar de kartelingen in het tweede deel van deze 13e etappe verraden dat het niet eenvoudig wordt om iedereen aan de leiband te houden.

De vlucht van de dag kan overleven, maar ook een laattijdig onderonsje in de staart van deze etappe biedt perspectieven.

Na de vluchtheuvels van de voorbije dagen is het nu tijd voor de echte beukers in de Pyreneeën. Het peloton staat voor een loodzwaar weekend met twee bergexamens.

De aanloop van deze etappe is mild, maar met de Tourmalet verandert het karakter brutaal. Remco Evenepoel bewaart er na de jongste Vuelta geen goeie herinneringen aan.

Met de beklimming van de Hourquette d'Ancizan maken we de brug naar Pla d'Adet, goed voor ruim 10 kilometer aan 7,9 procent.  

14 juillet: die dag kunnen de Fransen natuurlijk niet geruisloos laten passeren. Na de uitputtingsslag over de Tourmalet is Plateau de Beille zondag de terminus. Wees maar zeker: het wordt een dollemansdag.

Voor de cijferfetisjisten: 198 kilometer, 4.800 hoogtemeters, 4 cols van eerste categorie en een aankomst bergop buiten categorie.

Het peloton zal van bij de start met de beklimming van de Peyresourde in vuur en vlam staan en dat is ook slecht nieuws voor de sprinters. Wie in de aanvangsfase al in vieze papieren zit, zal een hele dag moeten opboksen tegen de tijdslimiet.

Voor het eerst sinds 2015 meert het peloton dus aan op Plateau de Beille. Dit ritprofiel telt de steilste pentes en het grootste aantal hoogtemeters. 

Zoals altijd zijn de meningen verdeeld, maar deze krachtmeting op de Franse nationale feestdag is een van de kandidaten voor de titel van koninginnenrit.