Knallen van start tot finish. Dat is wat heel wat wielerfans vandaag verwachten in de Ronde van Zwitserland, waar etappe 6 door sneeuwval is ingekort tot een minibergrit van amper 42 kilometer. Alleen: levert dat wel spektakel op? Wij snuisterden door de archieven en gingen op zoek naar vergelijkbare ritten uit het verleden.
Aan monsterritten van ruim 250 kilometer geen gebrek, maar mini-etappes? Die blijken toch een zeldzaamheid.
Voor de kortste van allemaal moeten we zelfs terug naar de periode van Eddy Merckx. In 2018 was er dan weer een creatief ideetje van de parcoursbouwer van de Tour de France: starten in "kooien".
Een overzicht van de 3 opmerkelijkste mini-etappes, tijdritten buiten beschouwing gelaten.
1971: Merckx weigert gele trui in bergrit van 19,6 km
Voor de kortste etappe in de geschiedenis van de Tour de France - en misschien wel in de geschiedenis van het wielrennen - moeten we terug naar 1971.
Daags voor de Franse feestdag staat er een nieuwigheidje op het menu: een bergrit van amper 19,6 km.
Opmerkelijk, maar achteraf zal de etappe niet de geschiedenisboeken ingaan omwille van het koersverloop, wel door een extrasportieve keuze van Merckx.
Aan de start weigert de Kannibaal namelijk om de gele trui over te nemen van de onfortuinlijke Luis Ocaña. Die was de dag voordien stevig onderuit gegaan in het zog van Merckx, in een natte en mistige afdaling van de Col de Menté.
De Spanjaard krabbelde eerst nog overeind, maar werd meteen onderuitgeknald door Joop Zoetemelk. Even later ging ook Agostinho nog over de Spanjaard heen. Ocaña - op dat moment geletruidrager - werd afgevoerd naar het ziekenhuis.
Zo moest het peloton in etappe 15 zonder gele trui over iets minder dan 20 km naar het skigebied van Luchon-Superbagnères knallen. José Manuel Fuente greep de macht, Lucien Van Impe werd 2e en Merckx bolde als 4e binnen.
1996: Riis wint na 76,5 kilometer op 2 dagen
In 1996 staat ongewild plots opnieuw een minirit op het programma. Een stevige bergetappe wordt ingekort tot een sprint van 46 kilometer, want sneeuw en wind maken het te gevaarlijk op de Col de l'Iseran en de Col du Galibier.
Zo werken de renners op twee dagen ... 76,5 kilometer af. Daags voor de ingekorte etappe stond al een tijdrit van 30,5 kilometer gepland.
Toch wacht er in de verkorte rit nog steeds een pittige uitdaging, met 2 beklimmingen onderweg. Bjarne Riis aarzelt dan ook niet en trekt er al vroeg op uit. Voor de top van de Montgenèvre kiest hij het ruime sop.
Op de slotklim - amper enkele kilometers verderop - kraakt de Deen niet meer, ondanks beulswerk van Olano en Rominger. Riis bewijst zo dat een vroege aanval kan lonen.
Al zullen de renners in de Ronde van Zwitserland hem vandaag niet meteen als grote voorbeeld nemen. De Deen gaf na zijn carrière toe dat hij de Tour won op doping.
2018: Quintana viert op de Portet na Formule 1-start
In 2018 komt de ASO met een totaal nieuw concept. Om de spanning te verhogen, wordt etappe 17 - een bergrit van 65 km - begonnen met een startgrid volgens het klassement. Net als in de Formule 1 staan er zelfs vakken op de weg geschilderd.
Ploegmakkers en knechten starten na de kopmannen in verschillende groepen. Het idee lijkt dan ook simpel: als een kopman demarreert, hebben de andere leiders geen pionnen om hem terug te halen.
Maar de start baart een muis en is achteraf zelfs lachwekkend. De kopmannen wachten op de rest van het peloton en laten even later gewoon een vroege vlucht vertrekken.
Op spektakel is het uiteindelijk wachten tot 14 kilometer van de streep, wanneer Daniel Martin en Nairo Quintana een bommetje droppen.
Die laatste raapt de vluchters makkelijk op en stoomt solo door naar de top van de Col du Portet. In de achtergrond sprokkelt gele trui Geraint Thomas nog wat seconden op Primoz Roglic en Tom Dumoulin.
