De erfenis die hij nalaat bij KAA Gent en het Belgische voetbal is groot. Ivan De Witte (77) neemt straks na 25 jaar afscheid als voorzitter van de Buffalo's. In een uitgebreid interview met Peter Vandenbempt blikt hij terug op die memorabele periode: "De club heeft me meer slapeloze nachten bezorgd dan mijn bedrijf."
Ivan De Witte, dringt het stilaan door dat u straks de deur bij KAA Gent dicht trekt? We mogen toch spreken van het einde van een tijdperk.
"Het dringt al goed door, ja. Weet je, ik denk dat ik inmiddels in mijn leven al geleerd heb om los te laten. Ik heb kinderen moeten laten gaan, mijn bedrijf. Het is geen eenvoudig proces, maar wel eentje dat ik ken. Dus het gaat. Ik heb er vrede mee en ben zeer hoopvol over de toekomst."
Is het eigenlijk moeilijker om een voetbalclub te leiden dan een bedrijf?
(knikt ja) "De emotionaliteit bij een voetbalclub en de passie bij winst of verlies is alleszins groter. Dat maakt het moeilijk. Maar omdat je het proces al kent en vanuit beroepsstandpunt anderen raad geeft dat het tijd is om los te laten... Dan doe je dat voor jezelf ook."
Uw bekendheid en lof heeft u wel te danken aan de prestaties bij KAA Gent. Nochtans heeft u misschien harder moeten werken om uw bedrijf uit te bouwen tot een internationale speler.
"Dat is juist. Ik kan niet ontkennen dat de voetbalwereld iemand een grotere bekendheid geeft dan het bedrijfsleven. Maar daar doe je het niet voor, hé."
"De focus ligt op het presteren en realiseren van iets. Dáár ben je op gericht - niet op de bekendheid. Ik beschouw het als een neveneffect dat erbij hoort. (lacht) En je soms eens liever mijdt dan opzoekt."
Bent u eigenlijk een betere club- dan bedrijfsleider?
"Moeilijke vraag. Het is sowieso lastiger - je hebt meer slapeloze nachten bij een club dan bij een bedrijf. Bij dat laatste is de voorspelbaarheid groter dan in het voetbal. Het is precies die grilligheid die de adrenaline opwekt. Maar eigenlijk zou ik de twee werelden niet willen vergelijken."
Mijn echtgenote was niet zo voor mijn voorzitterschap te vinden. Ik zei haar toen dat ik het voor twee jaar zou doen. (lacht) Wel, dan is 25 jaar zeer lang.
U bent 25 jaar voorzitter geweest. Is dat langer dan voorzien?
"Ik zal antwoorden met een anekdote. De voormalige sterke man van VDK Bank vroeg mij om voorzitter te worden van de club. Ook andere mensen uit het Gentse zijn bij mij thuis gekomen om mij aan te moedigen om die rol aan te nemen. Mijn echtgenote was daar niet zo voor te vinden. Ik zei haar toen dat ik het voor twee jaar zou doen. (lacht) Wel, dan is 25 jaar zeer lang."
Op welk moment bent u het meeste trots? De realisatie van het stadion? Of het feit dat KAA Gent er nog is ondanks de toestand waarin u overnam?
"Ik zou vier topmomenten willen opnoemen - zonder specifieke volgorde. Als eerste de gezondmaking van de club na de desastreuze toestand waarin we begonnen zijn. Ik wil hierbij absoluut Michel Louwagie vernoemen - we hebben dit verhaal samen geschreven, zonder elkaar was het nooit gelukt."
"Als tweede topmoment kies ik de bouw van dit stadion - daar ben ik veel nachten mee bezig geweest. Ten derde de kampioenstitel en de vele Europese momenten die nadien volgden."
"En tot slot is er ook de overdracht aan nieuwe eigenaar Sam Baro. De continuïteit kunnen garanderen bij de eindsituatie is eveneens een realisatie."
Opvallend: jullie hebben altijd een voorzichtig financieel beleid gevoerd. Daarom schrok ik dat Gent ineens weer een club was met schulden. Hoe verklaart u dat?
"Je mag niet vergeten dat deze club, zónder achterliggende geldbron, de coronaperiode heeft moeten doormaken."
"Ook belangrijk: toen ik de club overnam in 1990 waren de assets er niet om een schuld goed te maken. Nu kunnen we dat behoorlijk goed counteren omdat die er wel zijn. Het voetbal leeft door transfergelden."
"Ik ben daar nu dus niet zo ongerust over - we gingen die schuld wel goedmaken. Toen we naar een nieuwe eigenaar zochten, was dat vooral om de toekomst te verzekeren. Rekening houdend met mijn eigen leeftijd en die van Michel."
Bij de verkoop van de club kwam er wel kritiek dat jullie er ook wat aan verdienden, ondanks de originele afspraken. Heeft u dat geraakt?
"Ja, dat ga ik niet wegsteken. Kijk, de last die op de club lag als sociale onderneming was dat er geen dividenden mochten uitgekeerd worden. Maar absoluut niet dat de aandelen geen economische waarde hadden. Dat hebben we laten onderzoeken door diverse advocatenbureaus."
"De finale prijs voor de aandelen is trouwens relatief modest, als je ziet welke getallen er in het voetbal genoemd worden. We zijn daar heel bescheiden in geweest. Na 25 jaar zwoegen is het een teken van erkenning en verdienste - er zijn voldoende argumenten om te zeggen dat het gerechtvaardigd is."
Sam is een jonge ondernemer, die zich laat omringen door competente mensen. Ik denk, echt waar, dat we daar de juiste stap hebben gezet.
Hoe vaak denkt u eigenlijk nog terug aan de landstitel van 2015? Kijkt u soms nog eens naar de beelden?
"Toch wel. Er zijn in een leven momenten die eeuwig in de geest en het lichaam gegrift staan. Natuurlijk ook zaken zoals mijn huwelijk of de geboorte van mijn kinderen, maar dat kampioenschap is er toch zo eentje. Weet je dat ik de 2-0 in de titelmatch zelfs niet gezien heb? Ik heb zo'n 1.500 matchen van KAA Gent live bijgewoond, maar naar dát moment durfde ik niet te kijken."
Gaan er vanuit Sam Baro, de nieuwe eigenaar, stappen gezet worden richting een nieuwe titel?
"Daar heb ik alle vertrouwen in. Sam is een jonge ondernemer, die zich laat omringen door competente mensen. Ik denk, echt waar, dat we daar de juiste stap hebben gezet."
"Zeker als ik vergelijk met andere clubs - ik verwijs bijvoorbeeld toch even naar Standard en Oostende. Nog eens: ik heb er alle vertrouwen in dat Sam en zijn ploeg het prima zullen doen. Mijn inspanningen van de vorige 25 jaar zullen geloond hebben."
"Of ik Gent nog opnieuw in de buurt zie komen van Club Brugge? Op dit moment staan zij verder qua structuur, organisatie en knowhow. Maar kan dit ooit met Baro en zijn ploeg? Dan zeg ik ja - zonder me aan een tijdspanne te verbranden."
Wat was volgens u de belangrijkste periode voor KAA Gent om de stap naar de top te zetten? Die onder Sollied, Preud'homme of Vanhaezebrouck?
"Je moet ze samennemen. Trond Sollied heeft als eerste iets gebracht dat er niet was, evenmin in de rest van België. Weet je hoe we hem op het spoor zijn gekomen? Op de luchthaven in Oslo moesten we wachten op een vliegtuig. Daar ben ik voorgesteld aan Trond en geraakte ik onder de indruk van zijn visie en manier van denken. (lachje) Jammer dat Club Brugge relatief snel met hem ging lopen."
"Michel Preud'homme heeft eveneens een grote rol gespeeld. Hij bracht een dimensie binnen die er niet was - winnaarsmentaliteit, emotie, het belang van focus. Ik beschouw Michel nog steeds als een vriend."
"En uiteraard heeft ook Hein Vanhaezebrouck hier een voetdruk nagelaten. Ik zal Hein altijd als een topcoach beschouwen. Wat we allemaal bereikt hebben, daar heeft hij een grote rol in gespeeld."
Kan u als HR-specialist uitleggen hoe de driehoek tussen u, Louwagie en Vanhaezebrouck gewerkt heeft? Het knetterde voortdurend, maar tóch leidde het tot resultaten.
"Een goeie vraag met een moeilijk antwoord. Ik zou zeggen: je hebt daar de mix van diepe voetbalkennis bij Hein en de kwaliteiten van Michel op vlak van organisatie, financieel beleid en de teugels toch strak genoeg houden."
"Dat zijn twee werelden die soms wat controversieel zijn. Wel, mijn rol bestond erin om die te verbinden. Du choc des idées jaillit la lumière. Ik liet het soms - ook in mijn bedrijf - bewust wat knetteren om er dan conclusies uit te trekken en naar verzoening toe te gaan. Ik denk dat daar de chemie lag."
Vanhaezebrouck blijft niet bij Gent als trainer. Vindt u dat jammer? Of heeft u het net aangeraden aan uw opvolger?
"In de huidige situatie was het voor iedereen de beste beslissing om op dit moment uit elkaar te gaan. Dat is soms ook zo in een huwelijk. Als je voelt dat je als figuur die verbinding niet meer kunt realiseren... Dan is de enige juiste conclusie dat het beter stopt."
"Maar ik blijf Hein een schitterende trainer vinden. Ook een plezant persoon - met zijn kantjes, maar die hebben we allemaal. Ik ben ervan overtuigd dat een voorzitter een goede relatie moet hebben met een coach. Op het ogenblik dat het begint te borrelen, loopt er iets verkeerd binnen een club."
KAA Gent zit in mijn hart, daar zal mijn afscheid niet veel aan veranderen.
Gaat u het voetbal nu helemaal loslaten?
"Nee. Ik heb met Sam afgesproken dat ik lid blijf van de raad van bestuur en de meeste matchen blijf volgen. Wellicht zal ik supporter nummer 1 zijn, de vurigste fan van de club. Het is niet omdat je geen voorzitter meer bent dat je een ploeg niet meer moet liefhebben, hé."
"KAA Gent zit in mijn hart, daar zal mijn afscheid niet veel aan veranderen. Ik ga met heel veel interesse de club blijven volgen en raad geven als dat nuttig kan zijn. Maar wel vrijblijvend."
U was ook voorzitter van de Pro League. En de trotse geestelijke vader van de play-offs.
"Ik ben fier dat ik geen anonieme voorzitter ben geweest - dat zit niet in mijn natuur. Ik weet dat er fouten in het systeem zitten, maar het is iets in mijn voetbalgeschiedenis waar ik een zekere trots over heb. Om dát gestemd te krijgen, moest er heel veel water door de zee lopen. We zijn er toen toch in geslaagd."
"Mijn overtuiging is dat je spankracht nodig hebt om naar attractiviteit te gaan. Niet alleen door mooi voetbal. Ik hoop dat er nu een goed compromis komt tussen beide, dat lijkt me de meest aangewezen weg voor de toekomst."
Tot slot: hoe wil u als voorzitter en man uit het voetbal herinnerd worden?
"Als iemand die, waar hij ook was, altijd iets heeft gerealiseerd."
