De afzink richting de Kanarieberg: elke renner die al eens een Vlaamse voorjaarskoers heeft gereden, weet dat er dan onheil in de lucht hangt. Wat maakt die plaats zo gevaarlijk? "Als je daar remt, ben je verloren", legt Tim Declercq de vinger op de wonde.
Niet voor het eerst worden de wonden gelikt na de afdaling richting de Kanarieberg.
In de Ronde van Vlaanderen was er vorig jaar een massale valpartij met onder meer Biniam Girmay, in Dwars door Vlaanderen was er vandaag eveneens een horrorcrash.
"Wat die afdaling zo gevaarlijk maakt? Omdat de weg er zo breed is", duidt Tim Declercq een eerste pijnpunt aan.
"Het algemene niveau in het peloton is bovendien ook zo hoog. Je moet er richting de bocht naar rechts (voor het opdraaien van de helling) in een goeie positie zitten."
"Er is zo'n enorme druk naar voren en er zijn zoveel sterke renners. Je mag niet te vroeg in de wind komen, maar ook niet te laat."
"Plots voel je dan: "Oei, ik zit ingesloten." Tv-kijkers vragen zich dan af waarom je niet opschuift of zeggen dat het toch niet moeilijk is om daar bij de eerste 10 te zitten."
"Maar ze overvleugelen je daar en je wil in een gat duiken, want je moet er zitten. Maar soms is er gewoon geen plaats. Als je daar remt, ben je verloren. Het is en blijft een enorm gevaarlijke sport."
"Het is inderdaad een gevaarlijk plaats", knikte Stefan Küng, "maar 9 op de 10 keer loopt het toch goed af. Nu gaat het 2 jaar op een rij verkeerd."
"Maar er zijn nog zulke plaatsen, zoals tussen de Hotond en de Trieu. Het is lastig om te vermijden. Het is nochtans een brede weg."
"Als je kleinere wegen gaat opzoeken, is het ook gevaarlijk. Het hoort helaas bij de koers, al zien we het liever niet."
