Bert Sterckx: "Chapeau Union voor 2023" & "VAR-blunder gaf Genk brandstof tegen Antwerp"

Club Brugge-Union leek meer op een arena met gladiatoren. De wedstrijd is verloren gegaan in weken die symbool zouden moeten staan voor vreedzaamheid. Het was het betere loopgravenwerk. De tweede helft was zelfs niet om aan te zien.

Een luid Jan Breydelstadion keerde zich heel uitdrukkelijk tegen de manier van voetballen van zijn tegenstrever. "Antivoetbal", klonk het. Het doel heiligde de middelen bij Union.

En dat middel was vooral Christian Burgess: hoe harder je op hem roept, hoe meer hij wordt uitgescholden, hoe meer hij er lijkt van te genieten.

Het is een man met 3 gezichten: zachtaardig en sociaal geëngageerd naast het veld; op het veld heeft hij het imago van de beenharde, nooit opgevende verdediger en langs de andere kant dat van de irritante man die je gewoon zelf een schop wil geven als tegenstrever – en laat nu net dat zijn wat hij wil uitlokken.

Trekkend, duwend, duikend, het publiek uitdagend, flirtend met de uitsluiting: dat was zijn match. En daarmee was hij misschien wel de meest resultaatbepalende speler bij Union eergisteren.

Hij had een tweede gele kaart kunnen krijgen. Zeker bij het penaltygeval. Al weten we nog altijd niet waarvoor de bal eigenlijk op de stip is gegaan: was het de handsbal van Lazare of de overtreding van Burgess; en wat met de handscontacten van Vetlesen tussendoor?

Er doen verschillende veronderstellingen de ronde. Dat zijn zaken die ze in mijn ogen beter meteen communiceren naar spelers en trainers. Nu is er 2 dagen onduidelijkheid en wordt er van alles opgeworpen voor de officiële uitleg. Dat is aan de lange kant.

Samengevat: het is zeker niet het mooiste punt dat Union al pakte, maar niet vergeten dat de Brusselaars vaak wel al het spektakel hebben verzorgd en het voetbal kleur gegeven hebben.

Dus voor de laatste keer dit jaar, met het laatste hoedje dat ik heb gevonden in de winkel: "Chapeau, niet voor het gelijkspel van eergisteren, maar voor het hele kalenderjaar."

In de topper Genk-Antwerp werd met een vergrootglas naar de arbitrage gekeken, na de VAR-blunder van een paar dagen eerder tussen Anderlecht en Genk.

Ik zou zeggen dat die nog invloed heeft gehad. Er was heel veel druk op de refs in de match, je voelde die extra nervositeit. Maar meer nog omdat de frustratie van die match op Anderlecht de ploeg van Wouter Vrancken niet had afgeleid, integendeel: Genk heeft die als brandstof en zuurstof tegelijkertijd gebruikt.

Het was een geweldige prestatie van Genk. Ze voetbalden meteen zonder enig voorbehoud. Als de Limburgers in hun dag zijn, kennen ze hun gelijke niet. Met mooie aanvalsacties, met een vertekende rechterflank nochtans – normaal de sterkste. De schorsingen van Paintsil en Muñoz zijn meteen ook mooi weggewerkt.

Antwerp speelde – dixit Van Bommel – zijn slechtste match in 1,5 jaar. Daar was echt sprake van eindejaarsmoeheid.

De vraag bij Genk is of ze het net-nietverhaal van 2023 eindelijk van zich kunnen afschudden na Nieuwjaar: net geen kampioen, Europa was een verhaal van 3 keer net niet. Ook in veel wedstrijden was het net niet en werden in het slot nog punten weggegeven.

Als net niet nu een net wel zou kunnen worden, ziet de tweede seizoenshelft er mooi uit. In een top 6 waarin de Grote Zes staan met ook Antwerp, Gent, Club en Anderlecht.

Die laatste won gisteren tegen Cercle, maar moest zijn wonden likken met 4 blessures in 1 match. Dat is redelijk ongezien. Maar trainer Riemer zei achteraf dat Anderlecht alleen maar naar boven kijkt na Nieuwjaar: naar Union, dat op 6 punten staat. De ambitie is dus duidelijk in het Lotto Park.

(lees voort onder video)

Op het einde van het kalenderjaar moeten we ook eens naar beneden kijken. Om te beginnen is het niveauverschil tussen de top 6 – en neem er ook nog Cercle Brugge bij – en wat daaronder zit heel groot.

Als je helemaal naar beneden kijkt, zal er veel afhangen van welke financiële middelen er nog zijn. OHL heeft weer een teken van leven gegeven. Tegen Eupen was winnen mentaal van kapitaal belang.

De supporters blijven daar komen, maar de kern heeft zeker een kwaliteitsinjectie nodig. De club maakt zich sterk dat er tijdens de winter wat gerichte versterkingen komen.

Als je dat dan vergelijkt met Kortrijk: daar geeft de Maleisische baas al lang geen cent te veel meer uit.

Westerlo klimt naar boven onder Rik De Mil en had in het begin van het seizoen al flink geïnvestererd. Terwijl het bij RWDM net de andere richting uitgaat.

Maar niets is beslist als je ziet dat Standard als 9e maar 2 punten boven de play-downs staat.  Dat nog spelers gaat verliezen aan de Afrika en Asian Cup, dat geen geld heeft en vorige week zelfs een tijdelijk transferverbod gekregen heeft.

Het lijkt erop dat het seizoen daar alweer verloren is. Standard staat op 9 punten van de top 6, ik zie daar dan ook eigenaar/investeerder 777 geen grote hopen geld in de kern pompen.

Een kern die absoluut niet overloopt van het talent. Het is absoluut geen ploeg voor de top 6. Alleen zal trainer Carl Hoefkens natuurlijk geëvalueerd worden op de cijfers. Met 23 op 60 zijn die niet goed, dat gaf hij zelf ook al aan.

Met zulke resultaten stonden ze vroeger bij wijze van spreken in de keuken bij Roland Duchâtelet, maar met een baas die in Amerika woont is dat net iets moeilijker.

Die ploegen hebben nu allemaal enkele weken de tijd om zich te bezinnen. Iedereen is toe aan wat rust, ook de scheidsrechters, die er enkele moeilijke weken hebben opzitten.

Gisteren duurde het meer dan 5 minuten om een buitenspellijn te trekken, ze hebben fouten gemaakt die niet zouden mogen gebeuren. Sommige al toegegeven, andere zullen nog volgen.

Maar ze hebben evenzeer als jij en ik recht op een rustig en fijn eindejaar. Zoals bijvoorbeeld Jan Boterberg, die in een storm is terechtgekomen na Anderlecht-Genk.

Een man die door zijn collega's en in het hele voetbalwereldje bekendstaat als een topkerel op en naast het veld. De riem mag er nu bij iedereen voor een paar weken af. Half januari trekt de voetbaltrein zich weer op gang.