Hoe graag hij het ook zou willen, Nathan Van Hooydonck (28) beseft anderhalve maand na zijn hartstilstand al te goed dat het profwielrennen verleden tijd is voor hem. "Maar ik heb dankzij de geboorte van mijn zoon bijna geen tijd gehad om ongelukkig te zijn", vertelt hij bij NOS.
Half september was Nathan Van Hooydonck het slachtoffer van een auto-ongeval. De renner was onwel geworden terwijl hij in zijn wagen zat. Anderhalve maand na zijn hartstilstand komt hij bij de NOS nog eens terug op die noodlottige dag.
"Ik ben blij dat ik hier kan zitten en op een andere manier verder kan met mijn leven", vertelt de voormalige wielrenner van Team Jumbo - Visma. "Het is spannend geweest."
Van Hooydonck heeft zelf geen enkele herinnering aan die dag, maar weet wel dat hij veel geluk heeft gehad dat het ongeval gebeurde vlak bij een politiekantoor.
"Alle mensen die er moesten zijn om mij in leven te houden, die waren er. De een ging een AED halen, iemand anders deed de hartmassage en nog iemand anders gaf mond-op-mondbeademing."
"Het was een godsgeschenk dat ze er waren. Als een van die drie hulpverleners een dag vrij had genomen die dag, dan had het er zomaar anders uit kunnen zien."
Als ik in de aanloop naar een massasprint of in een hectische finale val, is het niet alleen gevaarlijk voor mij, maar ook voor de wielrenners rond mij.
Zijn vrouw kreeg te horen dat "ze maar nergens meer op moest hopen" toen Van Hooydonck in de ambulance werd gedragen, maar zo ernstig bleek het uiteindelijk niet. Na een tijd in een kunstmatige coma te hebben gelegen, ontwaakte hij nog diezelfde dag.
"Kan ik nog fietsen? Dat was het eerste waaraan ik dacht", vertelt hij. "Ik voelde dat ik mijn armen en benen nog kon bewegen. Toen ik het aan mijn vader vroeg, antwoordde hij: "Dat zullen we wel zien". Toen wist ik dat het niet meer mogelijk zou zijn."
Met een inwendige defibrillator (ICD) - "mijn verzekering voor als het nog eens foutloopt", aldus Van Hooydonck - is profwielrennen niet meer mogelijk.
"Als ik in de aanloop naar een massasprint of in een hectische finale val, is het niet alleen gevaarlijk voor mij, maar ook voor de wielrenners rond mij. Ik heb die omstandigheden niet onder controle. Een terugkeer in het peloton is te gevaarlijk."
Van Hooydonck: "Misschien heb ik te hard getraind?"
Nathan Van Hooydonck is niet de eerste wielrenner die onlangs moest stoppen vanwege hartproblemen. Onder anderen Sonny Colbrelli, Sep Vanmarcke en Heinrich Haussler gingen hem voor.
"Mijn rechterhartkamer is te groot", aldus Van Hooydonck. "Daardoor is er een hartritmestoornis ontstaan. In december was er tijdens een controle nog niets te zien, maar het is snel achteruit gegaan."
De cardiologen hebben geen verklaring, Van Hooydonck ook niet. "Misschien heb ik te hard getraind? Ik heb altijd veel van mezelf gevraagd, maar ik denk niet dat dat de reden is."
Ligt het dan aan de manier van koersen in het moderne wielrennen? "De finales worden vroeger opengebroken. Terwijl we vroeger twee uur op de limiet reden, is dat nu drie uur. In soms loodzware omstandigheden, dat is niet gezond."
"Of het daar iets mee te maken heeft, is moeilijk te zeggen. Het is wel frappant dat er meer gevallen zijn nu de manier van koersen is veranderd."
Wat Van Hooydonck nu wil doen, weet hij nog niet. Met de geboorte van zijn zoontje Alessio heeft hij voorlopig genoeg afleiding. "Ik heb bijna geen tijd gehad om ongelukkig te zijn. Mijn grootste geluk lag een paar uur later in mijn armen."
