Het relaas van alweer een knotsgekke rit: van een rode troonswissel tot een finale zonder favorieten
Na de hectische ploegentijdrit in de Vuelta werd ook de tweede rit er voor velen eentje om snel te vergeten. Na enkele bokkensprongen van de organisatie volgde opnieuw een spekgladde en bizarre rit met verschillende plotwendingen. Een reconstructie in vijf bedrijven.
1. Vuelta-organisatie maakt slechte beurt (bis)
Waar de veelbesproken eerste rit zaterdag was geëindigd met boze renners, ging rit twee zondag op datzelfde elan van start.
De zware regenval in en rond Barcelona schreef opnieuw een spekgladde en hectische etappe voor. Om de renners te paaien koos de Vuelta-organisatie er daarom voor om op 3,6 km van het eind een virtuele eindstreep te leggen.
Niet voldoende volgens Evenepoel en co., die pleitten voor een tijdsopname op 9 km van de aankomst, aan de voet van de klim naar de Montjuïc. "We hadden meer respect van de organisatie verwacht", luidde het streng.
Pas na veel vijven en zessen besloot dan organisatie dan toch om overstag te gaan, met een tijdstop op 9 km van de eindmeet. Rit twee was toen al een poos onderweg.
2. Peloton "neutraliseert" rit
Wat volgde was een chaotische en bij momenten onnavolgbare rit, en dat had niet alleen met de bedenkelijke regie te maken.
De gladde wegen eisten heel wat slachtoffers, zo ging ook geroutineerde pechvogel Primoz Roglic onderuit op een rotonde. Enkele grote namen in het peloton aarzelden daarop niet om tot rust aan te manen en de rit op eigen initiatief te "neutraliseren".
Roglic kon uiteindelijk vlot terugkeren, anderen zouden minder geluk hebben.
3. Lijdensweg van leider Milesi
Zo werd na het succes van gisteren zondag een pechdag voor DSM. Pocketklimmer Oscar Onley, die op voorhand als outsider voor de ritzege was bestempeld, moest na een val de strijd staken.
Ook de rodetruidrager bleef niet van het onheil gespaard. Lorenzo Milesi ging hard onderuit op zo'n 20 kilometer van de aankomst. Zwaar gehavend kon hij zelfs het behouden tempo van het peloton niet meer aan.
Milesi moest gedesillusioneerd de rol lossen en afscheid nemen van het rood.
4. Piccolo profiteert tussen de twee torens
Het afhaken van Milesi zette de deur open voor een nieuwe rodetruidrager. Al snel werd in de richting van de vroege vluchters gekeken, die plots een doel kregen in hun ogenschijnlijk nutteloze onderneming.
Andrea Piccolo was voorin de best geplaatste. De jonge Italiaan van EF kwam aan de virtuele eindmeet op 9 kilometer van de aankomst met voldoende voorsprong op het peloton door.
Tussen twee monumentale torens griste hij de rode trui mee
5. Favorieten laten begaan, Kron ontploft
De passage tussen de torens was voor heel wat favorieten, Remco Evenepoel incluis, het teken om te laten begaan. Zij zouden zich niet meer mengen in de strijd om de dagzege en de bonificatieseconden die op de Montjuïc en aan de aankomst nog te rapen vielen.
Terwijl Evenepoel, Vingegaard en co. rustig de benen losreden in de laatste kilometers, barstte op de Montjuïc de strijd om de ritzege los.
Andreas Kron toonde zich uiteindelijk de sterkste en soleerde naar glorie na een knotsgekke dag. Een mooi eerbetoon voor zijn overleden ploegmaat Tijl De Decker.
