Dit zijn de 10 Vuelta-favorieten: van Evenepoel tot het koningskoppel bij Jumbo-Visma

Een loodzwaar klimparcours, moordende concurrentie en een Vuelta-ploeg die aan kwaliteit heeft ingeboet.

De Ronde van Spanje opnieuw naar zijn hand zetten, wordt een grote uitdaging voor Remco Evenepoel.

De 3 weken lange tocht van Barcelona naar Madrid stond normaal gezien niet in de agenda van Evenepoel. Maar toen hij in de roze trui de Giro moest verlaten door een coronabesmetting, ging Evenepoel met zijn team weer naar de tekentafel. 

De Tour rijden zonder druk leek in de ogen van Evenepoel een illusie. In een 2e Vuelta-deelname zag hij wel brood.

Al is de tegenstand niet van de poes. Met Tour-winnaar Jonas Vingegaard en Giro-winnaar Primoz Roglic krijgt Evenepoel een superduo van Jumbo-Visma

tegenover zich.

Dat terwijl de wereldkampioen tijdrijden zelf niet kan rekenen op zijn beste armada: luitenant Ilan Van Wilder was in deze periode het kopmanschap beloofd in andere koersen en reist niet af naar Spanje. Aan Jan Hirt om te bewijzen dat hij de status van superknecht waard is.

Ook het parcours lijkt dit jaar minder koren op de molen van Evenepoel, met 10 aankomsten bergop en slechts 25 individuele kilometers tegen de klok.

En dan zijn er nog de hardnekkige Ineos-geruchten, die waarschijnlijk niet meteen zullen uitdoven in de Vuelta.

Al heeft Evenepoel al bewezen dat hij mentaal matuur genoeg is om daarmee om te gaan.

Een nederlaag tegen het koningskoppel van Jumbo-Visma is geen drama met het oog op de Tour van volgend jaar. Een 2e Vuelta-triomf zou dan weer voor een geweldige vertrouwensboost zorgen.

In de eerste 2 grote rondes van het jaar besliste Jumbo-Visma nog om de chips te spreiden. In de Vuelta zullen Roglic en Jonas Vingegaard de tapas moeten delen.

Het bommetje van zijn verrassende Vuelta-deelname loste de tweevoudige Deense Tour-winnaar de zondagochtend van de Champs-Elysées. “Tot in Barcelona”, zei Vingegaard spontaan aan een Marca-journalist op het einde van een interview.

Het wordt een experiment, want normaal gezien wordt de teruggetrokken
Vingegaard met hoogtestages geprogrammeerd en gefinetuned om 3 weken lang topprestaties te leveren.

Deze keer niets van dat. Na zijn 2e Tour-zege hopte Vingegaard van het ene feestje naar de andere huldiging.

Na een korte siësta begon hij aan zijn Vuelta-voorbereiding in Denemarken, met zijn vrouw en dochter in de buurt. Cruciaal voor een familiemens als Vingegaard.

De grote missie van Jumbo-Visma: de 3 grote rondes winnen in 1 seizoen. Wie in Madrid op het hoogste schavotje staat, Vingegaard of Roglic, maakt het team niet uit. Zolang het maar een "wesp" is.

Met onder meer luxeknecht Sepp Kuss (die zijn 3e grote ronde in 4 maanden rijdt) en Wilco Kelderman brengt de geel-zwarte brigade zijn beste klimbrigade op de been.

Hanteert Jumbo-Visma straks het masterplan van de Tour van vorig jaar: de tegenstand uitpersen door met Vingegaard en Roglic om beurten
aan te vallen op een cruciale beklimming? 

Ondanks 3 Vuelta-eindzeges heeft Primoz Roglic toch nog een rekening openstaan in Spanje.

Toen de Sloveen vorig jaar demarreerde in een op het eerste gezicht onschuldige etappe, kwam hij in het slotsprintje ongelukkig ten val.

Niet enkel fysiek, maar ook mentaal was de schade groot. Getuige de atypische schriftelijke uithaal naar Fred Wright achteraf.

Roglic onderging in de nasleep van die val een zware ingreep aan zijn schouder om te vermijden dat die nog uit de kom schiet tijdens tuimelpertes.

Ondanks een ferme trainingsachterstand begon de veerkrachtige Roglic als een komeet aan het tot nu beste seizoen uit zijn carrière: hij behaalde 4 op 4 in de rittenkoersen waarin hij een rugnummer opspelde.

Al wachtte Roglic in de Giro wel tot de voorlaatste dag om zijn slag te slaan in de gruwelijk steile klimtijdrit. Zijn aura van eeuwige pechvogel straalt dit jaar minder fel.

In Spanje kan Roglic met een 4e eindzege op gelijke hoogte komen van thuisrijder Roberto Heras.

Zijn grootste tegenstander zou wel eens zijn eigen ploegmakker Jonas Vingegaard kunnen worden.

Binnen het team zal de term interne concurrentiestrijd nooit vallen.Maar als Roglic zijn Tour-droom ooit nog in vervulling wil laten gaan, kan het geen kwaad om boven zijn Deense ploegmaat uit te torenen aan het einde van dit Vuelta-verhaal. 

Met Juan Ayuso ondekte Spanje in de Vuelta van vorig jaar eindelijk zijn frisse rondehoop in bange dagen.

De supergetalenteerde klimmer vlinderde na Evenepoel en Mas naar de 3e plek. Met zijn 19 lentes de jongste renner in 118 jaar op het eindpodium van een grote ronde.

De verwachtingen voor 2023 waren torenhoog. Maar een mysterieuze blessure hield Ayuso liefst 8 maanden van de fiets.

Toen hij in de Ronde van Romandië zijn rentree vierde, wist Ayuso zelf nog altijd niet wat er precies aan de hand was. “De dokters vermoeden dat ik zenuwpijn heb in mijn hiel. Het is een complexe blessure”, vertelde Ayuso aan Marca.

Ondanks die lichamelijke ellende holde het Spaanse raspaardje meteen naar ritwinst in de Ronde van Romandië en dubbele ritwinst in de Ronde van Zwitserland.

In de Vuelta mikt Ayuso dit jaar op het allerhoogste. Om dan volgend jaar zijn debuut te maken in de Tour. In welke rol dat zal zijn, naast of in dienst van Pogacar, is nog een vraagteken.

De Vuelta-start is er in elk geval een met een speciaal tintje voor Ayuso, want startplek Barcelona is zijn geboortestad.

Al herinnert de ex-voetballer zich niet veel meer van zijn levensjaren in Catalonië. Ayuso verhuisde namelijk al op 2-jarige leeftijd naar de Verenigde Staten, omdat zijn vader daar werk gevonden had.

Binnen UAE Team Emirates kan Ayuso in de Vuelta een ijzersterkte tandem vormen met Joao Almeida, de nummer 3 van de Giro.

“Ik voel dat ik sterker ben dan vorig jaar, toen ik 5e werd in de Vuelta”, zegt Almeida veelbelovend. “En Juan heeft ook progressie gemaakt."

"Waarom zouden we niet zoals in de Tour met 2 UAE-renners op het Vuelta-podium kunnen staan?"

In de Giro leek een herboren Geraint Thomas lang op weg naar zijn 2e hoofdtrofee ooit in een grote ronde.

Maar de Tour-winnaar van 2018 liet de eindzege nog uit zijn handen glippen in de klimtijdrit op de beestachtige Monte Lussari. Primoz Roglic lachte het laatst.

Na die wat ongelukkige ontknoping werd gefluisterd dat die Giro het laatste klassementskunstje ooit was van de 37-jarige Thomas in een grote ronde.

Maar de honger van de Welshman is nog niet gestild. Thomas richtte zijn vizier meteen na de Giro al op de Vuelta en verdween 2 maanden lang uit competitie om zich minutieus voor te bereiden op de Spaanse rittenkoers.

Van windtunneltesten in Manchester tot hoogtestages in Andorra en de Franse Alpen. Naast die harde werkijver heeft Thomas ook op tijd en stond tijd voor een geintje gekruid met een vleugje droge Britse humor.

Het maakt dat Laurens “Pluski” De Plus en co zich ook in deze Vuelta met alle plezier wegcijferen voor de 37-jarige Brit.

Naast werkpaard De Plus, die berenwerk verzette in de Giro, kan Thomas in de Vuelta ook rekenen op een Giro-en Tour-winnaar: Egan Bernal.

De belangrijkste schakel in de Ineos-trein wordt misschien wel Thymen Arensman.

Het Nederlandse rondetalent beukte vorig jaar op de poort met winst in de Vuelta-koninginnenrit in de Sierra Nevada.

Maar in de eerste maanden van dit seizoen zat Arensman mentaal wat in de knoop. Niet alleen omdat hij van team wisselde (DSM voor Ineos). Maar ook omdat hij van Nederland naar Andorra verhuisde.

Die aanpassingsproblemen en mentale troubles schudde Arensman in de Giro van zich af met beulwerk voor Thomas en een 6e plek in het eindklassement.

Als de jaren dan toch plots beginnen te tellen bij Thomas in zijn 2e grote ronde van het jaar, kan de jonge Nederlander zijn kans grijpen als wisselkopman.

Toen Alberto Contador in de Vuelta van 2017 “adios” zei aan de wielersport, wees hij neoprof Enric Mas aan als zijn mogelijke troonopvolger. 

Mas bewees een jaar later dat Contador terecht een goudhaantje in zijn landgenoot zag door 2e te eindigen in de Vuelta na Simon Yates.

Daarna groeide de minzame Spanjaard uit tot het vaste huismeubilair in de top 10 van grote rondes, uitschieters bleven evenwel uit.

“Mas heeft een gebrek aan leiderscapaciteiten”, gaf Movistar-ploegbaas Eusebio Unzue zijn kopman vorig jaar een serieuze veeg uit de pan.

“Hij is op zijn 27e nog niet matuur genoeg om de hoop van zijn ploeg en de hele Spaanse natie te torsen.”

Mas kreeg die verwijten nadat hij in de Tour van vorig jaar in elke afdaling glad uit de wielen was gereden. Daalangst, was de diagnose. Een trauma veroorzaakt door een aaneenschakeling van valpartijen in eerdere rittenkoersen.

De bolwassing van Unzue had Mas wel op scherp gezet. Want een maand later ontpopte hij zich, na het wegvallen van Roglic, tot de enige uitdager van Remco Evenepoel in de Vuelta. Voor de 3e keer eindigde hij 2e.

Dit jaar richtte Mas al zijn pijltjes op de Tour. Maar tijdens de openingsrit mochten we al een streep zetten door zijn naam na een zware tuimelperte.

Ondanks een barst in zijn schouderblad stoomde Mas zich met veel trainingsarbeid klaar voor de Vuelta. Om zijn seizoen op te fleuren en geen nieuwe uitbrander te krijgen van Unzue, kan hij maar beter meebikkelen voor het podium.

De voorbije jaren speelde Aleksander Vlasov in elke rittenkoers waarin hij startte mee voor de knikkers. Dat zorgde ervoor dat hij telkens een tikkeltje tekort kwam in de grote rondes.

Dit jaar veranderde de Rus het geweer van schouder en piekte hij na een fijn afgemeten opbouwperiode naar de Giro. Maar in de 10e etappe moest Vlasov ziek het Italiaanse strijdtoneel verlaten met een coronabesmetting.

Plotsklaps het roer omgooien en de Tour rijden, wou Vlasov niet. De 27-jarige klimmer koos ervoor om zich in alle rust klaar te stomen voor de Vuelta.

En de signalen zijn veelbelovend. In zijn eerste koers in meer dan 2 maanden, de Clasica San Sebastian, moest Vlasov pas op de steile slotklim zijn meerdere erkennen in Remco Evenepoel en Pello Bilbao.

Ook in de recente Ronde van Burgos bewees Vlasov dat het snor zit met zijn conditie. Hij was er “the best of the rest” na Primoz Roglic.

In de schaduw van Vlasov is het ook uitkijken naar groeibriljant Cian Uijtdebroeks, die in Spanje voor zijn vuurdoop staat in een grote ronde.

Op zijn 20e blinkt Uijtdebroeks al uit in regelmaat met een 6e plaats in de Ronde van Romandië, de 7e plek in de Ronde van Zwitserland en de 9e plaats in de Ronde van Catalonië.

“We leggen Cian geen enkele druk op om een klassement te rijden in de Vuelta”, gaf John Wakefield, performance coach bij Bora-Hansgrohe, eerder al aan.

“Het belangrijkste is dat Cian in de Vuelta leert hoe het is om een grote ronde te rijden. In goede en kwade dagen."

Al zou het ons niet verbazen dat de immer ambitieuze Uijtdebroeks voor zichzelf wel enkele doelstellingen heeft uitgestippeld de komende 3 weken. En dat hij er met zijn grinta alles aan zal doen om die doelen te behalen.

Hugh Carthy wreef zich in zijn handen, toen hij door het routeboek van deze Vuelta bladerde. De beruchte Angliru staat weer op de menukaart, de loeisteile klim waar Carthy 3 jaar geleden de mooiste zege uit zijn carrière boekte.

In diezelfde Vuelta – een corona-editie in het najaar – klom de Brit met de frêle schouders als 3e mee op het eindpodium.

Een nieuwe ronderenner leek geboren, maar Carthy bleef daarna wat ter plaatse trappelen op zijn groot mes.

Met zijn kenmerkende grimassen bergop leek de ranke en slanke Brit dit jaar weer de renner van 3 jaar geleden. Carthy werd 2e in de Tour of The Alps en zakte met een reiskoffer vol ambitie naar de Giro af.

Maar in Italië bleek dat Carthy misschien wat te vroeg gepiekt had. Als klap op de vuurpijl werd hij in de slotweek ook nog eens geveld door ziekte, met een opgave als gevolg.

In de Vuelta krijgt Carthy een herkansing in een land dat een beetje als zijn 2e thuis aanvoelt. Als 20-jarige ruilde de wat verlegen Brit Londen voor Pamplona om zijn klimmersdroom na te streven. Carthy leerde er vloeiend Spaans spreken en klimmen op steile puistjes.

Zijn aanloop naar deze Vuelta werd wel wat verstoord door een zware val in de Ronde van de Ain 3 weken geleden. Ondanks die averij beseft Carthy dat hij niet te lang meer kan teren op die verrassende 3e plek in de Vuelta van 3 jaar geleden.

Voordat hij de luxeknecht wordt van Remco Evenepoel, mag Mikel Landa nog eens vol voor eigen rekening rijden in een grote ronde.

De Bask van Bahrain-Victorious was jarenlang hyperpopulair bij de Spaanse fans, omdat de aanvalslustige Landa vaak sterker was dan zijn kopman maar gevangen zat in het knechtenkostuum.

Landa eindigde al 5 keer in de top 5 van een grote ronde. Maar in de voorbije Tour voelde de 33-jarige klimmer dat het vet van de soep is. Zijn interesse om helper te worden van Evenepoel resulteerde in een transfer.

In deze Vuelta deelt Landa het kopmanschap bij Bahrain-Victorious met Santiago Buitrago. De Colombiaan overtrof zichzelf dit jaar in Luik-Bastenaken-Luik met de 3e plek.

Maar in de Giro worstelde “Santi” met zichzelf, totdat hij victorie kraaide in de koninginnenrit naar Tre Cime di Lavaredo.

"Santiago is onze rijzende ster", klinkt het bij Bahrain-Victorious. "Maar hij moet zichzelf nog altijd bewijzen als klassementsman in een grote ronde. Hij kijkt ernaar uit om dat in deze Vuelta te doen."

Van bankzitter bij Ineos tot spits van Jayco-Alula.

Meer dan 3 jaar lang had Eddie Dunbar geen grote ronde gereden bij Ineos. Jumbo-Visma wou de Ierse klimgeit uit zijn lijden verlossen. Maar uiteindelijk koos Dunbar voor het kopmanschap bij Jayco-AlUla.

In zijn eerste koers voor zijn nieuwe team brak Dunbar dit jaar meteen zijn hand. Hij bleef 2 maanden uit competitie, stond hongerig aan de start van de Giro en snuffelde zelfs even aan het eindpodium. De term revelatie was nooit ver weg.

In de monsterachtige klimtijdrit zakte een afgepeigerde Dunbar in het eindklassement nog van de 5e naar de 7e plek. De beste Ierse prestatie in een grote ronde sinds Dan Martin.

Dunbar heeft de smaak te pakken en streeft ook in de Vuelta een eindklassement na.

Aan zijn voorbereiding zal het niet liggen: Dunbar trok voor het eerst in zijn carrière op een lange hoogtestage (3 weken in Andorra) en maakte van de gelegenheid gebruik om enkele Vuelta-etappes te verkennen.

Koersen in Spanje ligt Dunbar naar eigen zeggen nog beter dan in Italië door het mooiere weer en de “punchy” beklimmingen. Vertaalt dat zich in een 2e top 10-notering in een grote ronde?