Ine en Ruben zagen "unieke prestatie" van Kopecky: "Overstijgt alles van een Belgische vrouw op een fiets"

Ine: "Het besef komt nu pas een beetje. Ik zit nog altijd met kippenvel en kan het nog niet helemaal plaatsen, maar Lotte Kopecky is wereldkampioen."

Ruben: "Voor Kopecky was het 50 jaar geleden dat we een Belgische wereldkampioene hadden. Zeggen die statistieken alles?"

Ine: "Dat zegt heel veel. Voor iedereen betrokken bij het project is het een proces van jaren. Ze geloofden in rensters die er op dat moment niet toe deden. Nu halen zij het hoogst haalbare mee naar België."

"Dat zei Kopecky ook goed. Dat de vrouwen jaren achterop hinkten, maar nu wel een ploeg hebben die wereldkampioen werd."

Ine: "In de aanloop naar het WK besefte je dat die ploeg helemaal achter Lotte Kopecky stond. Alle neuzen stonden in dezelfde richting. Ze keken op naar hun kopvrouw en geloofden er steevast in. Dan kun je net dat tikkeltje meer op de dag dat het moet. Dat komt ook door de kopvrouw. Kopecky geloofde in zichzelf en straalde dat uit naar haar teamgenoten."

Ruben: "Het tactische plannetje van de Belgen klopte. Daar hebben de rensters voor gezorgd."

Ine: "Alle Belgen hebben hier echt wel hun steentje bijgedragen. Ze zorgden ook voor gemoedsrust bij Kopecky. Ik zag haar vaak kijken naar Justine Ghekiere om bevestiging te krijgen dat ze er nog was. Dat moet haar ook vertrouwen hebben gegeven."

Ruben: "Dan duiken we de finale in met acht toppers. Eerst lijkt het een steekspel te worden, maar in de laatste ronde krijgen we een glimp van hoe goed de benen van Kopecky zijn."

Ine: "Ze heeft de koers zelf in handen genomen. Kopecky demarreerde net voor het einde van de helling. Eigenlijk het best mogelijke moment, want iedereen zit dan stikkapot. En toch had zij elke keer nog een cartouche over om aan te gaan. Ze brak de wedstrijd zelf open en kwam alleen aan. Dat zal hoog op haar lijstje gestaan hebben."

Ruben: "Het moment dat ze naar Reusser rijdt en Vollering en co achter te laten: had jij daar het idee dat ze de beste vrouw in koers was?"

Ine: "Dat idee kregen we de voorlaatste ronde al. We zagen toen al dat ze beter was dan Demi Vollering. Toen al had ik vertrouwen in de titel, al mag je dat nooit te vroeg zeggen."

Ruben: "Maar toen bleven de topfavorieten nog samen en keek iedereen toch naar Kopecky."

Ine: "Absoluut. Ik hoorde Ludwig Willems net na de finish en hij vertelde me dat Kopecky zelf zenuwachtig werd dat het gat niet gedicht werd op de vluchtster. Ze zat een beetje met zenuwen en gesticuleerde naar andere rensters. En toch bewaarde ze haar koel om het af te maken."

Ruben: "Vorig jaar liet ze al geweldige dingen zien, maar dit tart alles. Het is haar 11e overwinning op de weg, haar 13e met de wereldtitels in het baanwielrennen erbij. Durven we zeggen: dit overstijgt alles wat we gezien hebben als Belgische vrouw op een fiets?"

Ine: "Absoluut. Het vrouwenwielrennen van 50 jaar geleden kun je ook niet vergelijken met dat van nu. Een unieke prestatie is het zeker."

Ruben: "Wat betekent die voor het vrouwenwielrennen?"

Ine: "Heel veel. De Belgische ploeg oversteeg zichzelf. Dan moeten jonge rensters zoals een Fleur Moors of Xaydée Van Sinaey het gevoel krijgen dat het haalbaar is, zelfs binnen de Belgische ploeg. Dat motiveert ze ook. Om het nog niet te hebben over alle jonge meisjes die eraan denken om op de fiets te springen dankzij Lotte Kopecky. En ik denk dat ze dat zelf niet beseft. Kopecky was vroeger een timide meisje en is uitgegroeid naar een vrouw vol vertrouwen. De hele week zei ze dat het belangrijkste nog moest komen, terwijl ze twee wereldtitels pakte op de piste."

Ruben: "Na de Tour twijfelden we nog. Roepen we Kopecky nu wel uit tot sportvrouw van het jaar?"

Ine: "Ik twijfel niet. Het zou een fantastische afsluiter zijn van een jaar waarin Lotte Kopecky enorm veel heeft meegemaakt. We mogen niet vergeten wat ze op privévlak heeft doorstaan. Dat getuigt van een geweldig knappe kop."

Ruben: "Heb je een van de mooiste dagen meegemaakt in het vrouwenwielrennen?"

Ine: "Ik heb er een traantje bij gelaten, dat wel."

Ruben: "Ik ook."