Wout van Aert blijft jagen op zijn 10e ritzege in de Tour: "Ik laat de moed nooit zakken"

Ei zo na had Wout van Aert na de Ventoux een tweede bergrit in de Tour de France binnengehaald. "Alleen was er eentje een heel stuk beter."

"Ik ben hier heel erg blij mee. Er zat gewoon niet meer in."

"Ik heb er wel in geloofd, maar op de laatste klim spreken de benen. Ik denk dat ik het daarvoor goed had aangepakt, door met voorsprong aan die laatste klim te beginnen."

Van Aert moest vaststellen dat het tempo van Wout Poels op het einde te hoog lag. "Hij ging gewoon veel te snel. Ik wist dat het een lange klim was en ik mij dus niet mocht opblazen."

"Ik heb mijn eigen tempo gezocht, in de hoop dat hij zou stilvallen. Maar ik brak zelf als eerste."

Weer geen zege dus voor Van Aert, al heeft dat geen invloed op zijn moreel. "Ik heb vandaag getoond dat ik er daar nog veel van heb. Ik heb de moed nog nooit laten zakken."

Tiesj Benoot was onder de indruk van de prestatie van zijn ploegmakker. "Spijtig, hé", opent hij. "Ik heb het ritverloop niet gezien."

"Maar in een groep van 35 is het al heel straf dat Wout 2e wordt, zeker met zijn gewichtsklasse. Die voorlaatste helling was heel steil, dus dan hakken de kilo's er extra in."

Zelf voelde Benoot zich ook sterk vandaag. "Het was lang geleden dat ik zo goed bergop gereden heb", vertelde hij. "Op de slotklim waren we maar met 8 meer en ik hing er nog aan."

"Nu krijg ik 2 dagen rust en dan kijk ik vooruit naar woensdag. Een rit met die zwaartegraad heb ik nog nooit gereden."

Dylan Teuns vond het wel leuk dat die andere Wout met de zege aan de haal kon gaan. "Ik ben heel blij voor hem", zei hij over ritwinnaar Poels. "We hebben vaak samen op de kamer gelegen. Mooi."

Teuns was zelf ook mee in de vlucht van de dag. "Maar ik had geen superdag. Dat had ik al vrij vroeg door", zei hij daarover.

"Eerst was ik niet mee en toen zag ik nog een kans om toch mee te glippen, dus dat kan je niet laten liggen, ook al voelde ik dat ik minder was dan een  paar dagen geleden."

"De warmte speelde mij ook parten en toen de beslissende aanval er kwam was ik ook even niet mee. Ik ben in de afdaling nog teruggekeerd, maar heb ze nooit zien wegrijden", besluit Teuns.