Met dank aan Kim Clijsters: opslagkanon Christopher Eubanks (27) is revelatie op Wimbledon

27 jaar is hij ondertussen. Dan word je niet echt meer verondersteld van een reuzensprong op de wereldranglijst te maken. Maar Christopher Eubanks deed het. 

Zijn verhaal begint zoals dat van vele tennissers. Zijn vader, een predikant, is gek van het spelletje en neemt de rol van coach op voor zijn oudste zoon. De jonge broer, Christopher, trekt zo van jongs af aan mee naar de tennisbaan.

De familie Eubanks heeft contact met de familie van Donald Young, op dat moment een talentrijke jonge proftennisser. Christopher wordt niet door het jeugdprogramma van de Amerikaanse tennisfederatie opgepikt, maar mag vanaf zijn 15e wel sparren en meereizen met Young, een ex-top 40-speler.

Christopher doet daar de nodige ervaring op. "Ik zag hoe het eraan toeging in de professionele tenniswereld en dacht bij mezelf dat het voor mij misschien ook wel ooit zou lukken.”

Na de verhuizing van Chicago naar Atlanta komt Eubanks terecht op de universiteit van Georgia Tech. Hij helpt de universiteit mee aan een handvol tennistitels.

Net voor zijn laatste jaar aan de universiteit zette Eubanks de stap naar het proftennis, maar echt succesvol verlopen zijn eerste jaren niet.

Twee jaar geleden, hij kampeerde toen rond plaats 200 op de wereldranglijst, zat Eubanks samen met zijn manager. "Als ik volgend jaar nog sta waar ik nu sta, dan zoek ik iets anders", zegt hij stellig.

Eubanks vond al meteen een eerste uitlaatklep. Hij werd freelance commentator bij Tennis Channel, de Amerikaanse zender die zo ongeveer elke tenniswedstrijd uitzendt. 

Maar, Eubanks besefte ook dat hij het anders moest aanpakken als hij zelf nog een toekomst als tennisspeler wou hebben. Hij nam met Ruan Roelofse een echte, voltijdse coach in dienst, die deed hem beseffen dat meer discipline, regelmaat in de trainingen, geduld en doorzettingsvermogen over een langere periode cruciaal waren.

Die nieuwe aanpak rendeerde. Begin dit jaar stond Eubanks op de drempel van de top 100, toen hij aan het prestigieuze toernooi van Miami begon. Vanuit de kwalificaties stoomde Eubanks door naar de kwartfinales, waar Daniil Medvedev te sterk was. Maar het geloof in eigen kunnen, de regelmaat om een pak wedstrijden op een rij goed te presteren, groeide.

De voorbije maanden was Eubanks keihard voor zichzelf. Hij trok 3 weken naar Korea om daar challengers te gaan spelen. Vandaar ging het naar Rome, Genève, Parijs en het gras van Surbiton en Stuttgart. 

Eubanks voelde zich totaal onwennig op het gras. Hij stuurde een bericht naar vriendin Kim Clijsters: "Ik snap niet waarom we op zo een ondergrond spelen. Zo oneffen, gewoon stom. Ik krijg mijn voetenwerk niet op orde."

Clijsters antwoordde hem met een positief bericht met tips. Dat hij volop gebruik moest maken van zijn geweldige opslag (Eubanks is 2 meter en 1 centimeter groot), dat hij meer door zijn knieën moest gaan en dat hij vooral moest focussen op zijn voetenwerk. 

Met de grastips in de achterzak trok Eubanks naar Mallorca, waar hij 5 matchen op een rij won en zo op zijn 27e zijn eerste ATP-titel behaalde. 

"Mijn coach focust natuurlijk ook op al die punten, maar het is toch anders als je het nog eens hoort van een echte kampioene. Ik ga Kim zeker bellen. Ze heeft een belangrijke rol gespeeld, ze heeft mijn spirit hoog gehouden toen ik het moeilijk had. Als ze commissie zou vragen, dan zal ik die haar zeker betalen", grapt Eubanks.

(lees voort onder tweet)

En nu staat Eubanks dus in de achtste finale op Wimbledon. Hij versloeg onder anderen de Brit Cameron Norrie, vorig jaar halvefinalist op Wimbledon en 13e op de wereldranglijst.

In zijn eerste 3 matchen sloeg opslagkanon Eubanks al 72 aces. Hij houdt de punten graag kort en rekent op zijn strakke forehand en eenhandige backhand om snel te scoren.

In de achtste finales wacht Stefanos Tsitsipas. Uiteraard wordt Eubanks nu fel gesolliciteerd om zijn verhaal te vertellen. "Ik draai nu 6 à 7 jaar mee op het circuit. Er is dus geen enkele garantie dat je gaat slagen. Je hoopt alleen dat het sneller gaat klikken, dat de doorbraak er komt."

"En het klinkt cliché, maar het komt erop neer dat je niet terneergeslagen mag geraken als niks lukt. Dat je moet blijven geloven. Na Wimbledon zal ik in de top 40 staan."

"Waar het eindigt? Geen idee. Ik kan mikken op top 20, top 10. Maar als het niet lukt, so what … Zolang als je maar alles gegeven hebt."