Leve de aanvallers! Hoe de nieuwe degradatiepunten het gedrag in grote rondes beïnvloeden

Het degradatiespook mag dan minder nadrukkelijk dan vorig seizoen als het Zwaard van Damocles boven het hoofd van de ploegen hangen, het verleden heeft geleerd dat je maar beter niet kan indommelen bij het begin van een nieuwe cyclus.

Na de laatste koersen van 2022 beëindigde de Internationale Wielerunie UCI de berekeningen na een periode van 3 jaar.

De ploegen die in die tijdspanne de minste punten hadden verzameld, zakten uit de WorldTour. 18 licenties werden uitgedeeld voor 2023, 2024 en 2025. Lotto-Dstny was een van de zakkers. 

Eind 2025 wordt er een nieuwe balans opgemaakt voor de plekjes in de elitecategorie en na heel wat kritiek werd ook de puntenverdeling grondig aangepast.

Vorig jaar regende het kritische noten op de puntentelling. Lotto-Dstny, een van de ploegen in acuut degradatiegevaar, focuste zich vooral op de kleinere eendagskoersen om een sloot punten te verzamelen tijdens zijn inhaaljacht.

Maar de UCI oordeelde dat de verhoudingen scheef zaten en krikte de waarde van de WorldTour-koersen gevoelig op. Vooral de grote rondes en de Monumenten kregen een flinke upgrade. Wie in die wedstrijden scoort, wordt beloond. 

Ook het aantal renners dat per ploeg wordt meegerekend in de eindafrekening, werd gevoelig aangedikt. Niet meer de beste 10 puntenpakkers, wel de beste 20 sprokkelaars bepalen het lot van de ploegen. 

De Giro was de eerste grote ronde waar de nieuwe puntentelling van kracht was.

Het was opvallend hoe vaak de vluchters en aanvallers in de voorbije Ronde van Italië aan het langste eind trokken.

Vóór de Grande Partenza in de Abruzzen was dit seizoen geen enkele dagwinnaar in de WorldTour-rittenkoersen een lid van de vroege vlucht geweest. 

Tirreno, Parijs-Nice, UAE, Catalonië of Baskenland: overal verdeelden de sprinters of de klassementsmannen de koek. 

In de Giro werd een compleet nieuw verhaal geschreven. Mannen als Aurelien Paret-Peintre, Davide Bais, Ben Healy, Magnus Cort, Nico Denz (2x), Einer Rubio, Brandon McNulty, Filippo Zanna en Santiago Buitrago werden beloond voor hun offensief.

In een uitgebreide analyse vogelde wielerwebsite Cyclingnews.com uit of er een link was tussen die tendens en het aangepaste puntensysteem. 

Natuurlijk gaven de slechte weersomstandigheden en het gedrag van de favorieten - bevreesd voor de loodzware slotweek - een deel van de verklaring, maar aanvalswerk wordt door de puntenaanpassing een stuk vruchtbaarder.

Wie kan uit het blote hoofd nog zeggen wie enkele weken geleden 7e of 9e werd in de voorbije Giro? Het zijn zeker geen onverdienstelijke prestaties, maar wat koop je er mee?

Toegegeven: een (erg) hoge notering in het eindklassement blijft bijzonder lucratief. De winnaar van de Tour verdient nu 1.300 punten (tegenover 1.000 in het vorige klassement).

In de Giro was die jackpot iets kleiner (1.100 punten) en het is weinig verrassend Ineos Grenadiers dat het puntenlijstje in Rome aanvoerde dankzij de 2e plaats van Geraint Thomas, de 6e van Thymen Arensman en de 10e van Laurens De Plus.

Maar in verhouding weegt ook een goeie daguitslag voortaan zwaar door, zeker bij de ploegen die geen klassementsmannen aan boord hebben of die hun speerpunt onderweg verliezen. Dat bewijzen de roze en gele balken in onderstaande grafiek. 

Cyclingnews.com en expert Raul Banqueri maakten die asverschuiving met enkele berekeningen concreter. Neem nu ploegen zoals Israel-Premier Tech, Trek-Segafredo en EF-EasyPost (nummers 7, 8 en 9 qua scorende ploegen).

In bovenstaande grafiek van Cyclingnews.com zie je duidelijk hoe die geciteerde teams geen rol speelden in het klassement (roze balk) en toch zeer goed scoorden dankzij een monstervangst in de rituitslagen (gele balk). 

Bij het Israëlische team was Derek Gee alomtegenwoordig. De superstrijdlustige Canadees eindigde 6 keer in de top 10 (4 keer 2e) en dat leverde hem 700 punten meer op tegenover de vorige barema's.

Voor zijn werkgever, eind vorig jaar gedegradeerd, was de Giro op die manier een goudmijn. Daar weegt pakweg een anonieme 10e plaats in het klassement niet tegen op. 

EF-EasyPost zag zijn roze ambities verdampen door de opgaves van Rigoberto Uran en Hugh Carthy. Ze kwamen in de eindstand niet verder dan een 48e plaats van Alberto Bettiol, maar dat zag je helemaal niet aan hun buit.

Dankzij ritzeges en ereplaatsen van Ben Healy en Magnus Cort verdienden ze een extraatje van 660 punten tegenover het oude systeem. 

Wees dus straks niet verrast mocht Richard Carapaz deze Tour aanvatten zoals de Vuelta vorig jaar.

Hij zakte door het Spaanse ijs in de rode strijd, maar won liefst 3 ritten. Dat was anno 2022 al een flinke stuiver waard, volgens de nieuwe regels zou EF pas echt met zijn gat in de boter vallen.  

Soudal-Quick Step had alle ballen op Remco Evenepoel gezet, maar na 9 dagen verdween de leider uit de Giro door corona. Uiteindelijk finishten ze slechts met z'n tweeën.

Maar ondanks alle pech konden de blauwhemden zich in de middenmoot nestelen qua puntengewin. Met dank aan de twee tijdritzeges van de kopman. 

Ter vergelijking: DSM zette alles op een 8e plaats van Andreas Leknessund, maar verzamelde door die tactiek (en ondanks ritwinst van Alberto Dainese) slechts 125 punten meer tegenover de Belgische ploeg.