Geen felicitaties, maar wel verwensingen. De leugentjes van Ronny Deila over zijn transfer naar Club Brugge schoten bij veel voetbalfans in het verkeerde keelgat. Maar wáárom doe je als trainer zoiets, wetende dat je over enkele dagen voor schut staat. Wij zochten antwoorden bij een ervaringsdeskundige. Doet u een gokje?
Vol overtuiging schudde Ronny Deila het hoofd: "Wat er geschreven wordt in de kranten, is níét waar. Ik heb géén akkoord met Club Brugge en er is geen contact geweest tussen de clubs."
Satirische accounts waren er donderdag snel bij om bovenstaande uitspraak vanonder het stof te halen. Al was de verstreken tijd zo kort dat er zelfs amper een vuiltje op lag.
Daar sta je dan, Ronny Deila zijnde ...
Het moet gezegd: de Noor is allerminst de eerste coach (of speler) die niet de waarheid sprak over een aanstaande transfer. Bizar eigenlijk, want je weet dat er - zeker bij de oude achterban - woeste reacties zullen volgen.
Waarom dan toch liegen? En heb je achteraf geen spijt?
Het zijn vragen die alleen een ervaringsdeskundige kan beantwoorden.
De belofte met de boom
Enter Georges Leekens.
Succestrainer die de pers kon inpalmen met heerlijke quotes, maar ze ook regelmatig een rad voor de ogen draaide.
Bij KAA Gent weten ze er alles over. In 2007 schudde Leekens voor enkele fotografen namelijk de hand van Michel Louwagie met de belofte dat hij zou bijtekenen. Vergezeld van de historische woorden: "Alleen als ik tegen een boom rij, gaat de deal niet door."
Twee dagen later tekende de coach - zónder een ongeluk - doodleuk bij Sporting Lokeren.
Leekens lacht: "Ik was niet op mijn mond gevallen, hé. En ach, je communiceert op zo'n moment zonder na te denken, terwijl je beter kunt zwijgen. Volgens het spreekwoord is dat goud, hé. Achteraf gezien zou ik ook niet meer antwoorden op zulke vragen. Je weet dat de boemerang meer dan één keer terugkomt."
Je communiceert op zo'n moment zonder na te denken, maar soms kun je beter zwijgen.
Want Leekens ervaarde nu zelf hoe het is om als buitenstaander naar een vergelijkbaar theater te kijken.
"Ik was vorige week op de reünie met Club-spelers en hoorde daar al uit goede bron dat het geklonken was met Deila. Ik keek dus even vreemd op toen ik hem bezig hoorde voor de match tegen Westerlo. Omdat ik toch voor 90% zeker was. (knipoogt) Heb je hem?"
Voor wie hem níét heeft: Leekens verwijst naar zijn legendarische uitspraak dat zijn werk bij de Rode Duivels voor 90% klaar was, toen hij onverwacht naar Club Brugge vertrok.
"De enige grote fout in mijn carrière", noemt Leekens het nu. "Want toen had ik het hele land en alle media tegen mij. Een strijd die je onmogelijk kunt winnen."
Zwijgplicht
In het geval van Deila ligt dat anders, volgens Leekens.
"Na een tijdje waait dat wel allemaal over. Natuurlijk zal zijn eerste bezoek aan Standard wel intens zijn. Ik herinner me dat alle Gent-fans bij mijn terugkeer met Lokeren een liedje zongen: "We zwaaien met z'n allen naar den Georges." (lacht) Ik heb toen gewoon teruggezwaaid."
Onze ex-bondscoach benadrukt namelijk dat ook clubs hun woord tegenover een trainer vaak niet nakomen.
"Het spelletje wordt langs twee kanten gespeeld. Clubbestuurders spreken hun vertrouwen uit in een trainer en ontslaan hem dan toch. Of misschien is Standard bepaalde beloften niet nagekomen? Dan heeft Deila het recht om te vertrekken, toch? Het is niet dat hij plots een slecht mens of een slechte trainer is geworden door dat leugentje."
Het is niet zo dat Deila plots een slecht mens of een slechte trainer is.
"Trainers bespelen de media nu eenmaal soms een beetje", gaat Leekens verder.
"Om de rust te bewaren of onrust weg te houden. Soms mislukt dat en dan springen de fans en pers daarop. Geloof me: ik kan het weten. Je moet daar met een beetje humor tegenaan kijken, er is geen misdaad begaan. En zulke verhalen brengen toch wat leven in de brouwerij voor jullie?"
Deila zal ongetwijfeld hetzelfde doen in Jan Breydel volgend seizoen. Leekens heeft er alvast een goed oog in: "Ik heb op die reünie al tegen Bart Verhaeghe gezegd dat het een goeie keuze was. Hij kent de competitie, heeft een goeie leeftijd en doet me wat denken aan Trond Sollied."
En ook die zei ooit dat zijn voorzitter "op zijn twee oren mocht slapen"... om vervolgens naar Club Brugge te vertrekken.
