Diepe ontgoocheling bij Dragons, Gantoise draait de finale nog om en kroont zich (weer) tot kampioen

Voor het derde jaar op een rij vochten Gantoise en Dragons om de titel in de ultieme competitiefinale. Gantoise had zich de voorbije 2 jaar al de sterkste getoond en was ook nu de grote favoriet als nummer 1 van de reguliere competitie.

Dragons eindigde 3e in de competitie, maar deed het in de heenwedstrijd van de finale prima. Het won dat duel zaterdag met 2-1 en zette Gantoise, dat in grote delen van de match onder zijn niveau presteeerde, zo onder grote druk.

Dragons had vandaag genoeg aan een gelijkspel om voor het eerst sinds 1994 de titel te pakken en dat leek te gaan lukken. Al vroeg in de wedstrijd kon Abi Raye een penaltycorner hoog in doel scheppen: 0-1 voor Dragons.

In het restant van de eerste helft waren de beste kansen ook nog eens voor Dragons. Maar een doelpunt zat er niet meer in.

In het 3e kwart begon de partij te draaien. Dragons was al een paar keer door het oog van de naald gekropen toen Ambre Ballenghien Gantoise op gelijke hoogte (1-1) bracht.

Op zich was er voor Dragons nog geen vuiltje aan de lucht, maar de dames uit Brasschaat bezweken in de slotfase van de wedstrijd onder de grote Gentse druk.

In de laatste 3 minuten ging de doelvrouw van Gantoise naar de kant, ten voordele van een 11e veldspeelster. Het loonde. Berta Bonastre scoorde de 2-1 en zo sleepte Gantoise shoot-outs uit de brand.

In die shoot-outs kwam Gantoise meteen op 1-0, waarna aan beide kanten enkele missers volgden. Delphine Mariën bracht Dragons nog terug tot 1-1, maar na de 2-1 van Alix Gerniers lag alle druk op de schouders van Manu Vilar Del Valle. De Uruguayaanse van Dragons geraakte niet voorbij een sterke Pauline De Ryck en zo kon Gantoise de titel vieren.

Voor Gantoise is het de 3e titel op een rij en de 5e in de geschiedenis, na 2006, 2009 en dus 2021 en 2022.

Pauline De Ryck kon haar geluk niet op. De doelvrouw van Gantoise speelde een hoofdrol in de shoot-outs, maar probeerde haar aandeel in het interview achteraf te minimaliseren.

"Of ik de titel voor Gantoise heb binnengehaald? Neen. Ik ben gewoon trots op heel onze ploeg. De 1-0 was een slag in ons gezicht, maar we zijn rustig gebleven en wisten dat we het konden."

"We zijn blijven vechten en hebben de shoot-outs gehaald. Daarin was het aan mij, ik moest iets terugdoen voor de ploeg. Het zat een keertje allemaal mee, ik ben supergelukkig." 

"Voor ons is dit een 3 op 3: dat voelt zeer goed. Ik kan het niet geloven. Deze titel is eigenlijk de beste, want we hebben er superhard voor moeten werken." 

Stephanie De Groof stond in het verliezende kamp en kon haar ontgoocheling niet verbergen.

"We hadden het vandaag moeten afmaken. Op het einde kroop de stress erin, maar dat was voor niets nodig, want we waren de beste ploeg", zei De Groof.

"Op voorhand had ik voor shoot-outs getekend, maar nu balen we ontzettend en toch ben ik tegelijkertijd ontzettend trots op deze ploeg. We zijn dichter gekomen dan de voorbije jaren. Daar kunnen we ons aan optrekken, maar zo stranden is zeer zuur..."

Zoals het hoort in een finale die zijn naam waard is, begon de heenmatch in de mannenfinale tussen WatDucks en Gantoise zaterdag met een stevige studieronde.

Nog in het eerste quarter vond de ploeg uit Gent het welletjes. Na een eerste gevaarlijke aanval was het meteen prijs voor Tynevez. Een stevige tik voor Waterloo, dat nog voor rust tegen een dubbele achterstand aankeek na een goal van Masson.

Gantoise zag dat het goed was en controleerde de partij na rust. Het lag op de loer voor een foutje bij de tegenstander. Dat kwam er ook in het derde quarter. Weifelend verdedigen werd genadeloos afgestraft door Duvekot, goed voor de 3-0.

In het slot werd het nog heet voor het Gentse doel. Een dubbele strafcorner met een seconde op de klok werd met man en macht uit het doelkader geweerd. De eindstand bleef dezelfde.

Gantoise zet een reuzenstap richting landstitel, een eerste in meer dan 100 jaar. Vandaag om 16.15 uur is de return.