Geslepen in Nederland om in België te schitteren. Anderlecht-diamant Bart Verbruggen (20) kan zich vanavond een eerste keer tonen aan het brede publiek in zijn thuisland. Al zijn er over de grens genoeg kroongetuigen die zijn stormachtige evolutie vanaf de eerste rij meemaakten. "Soms sloegen de stoppen wel eens door, zó veeleisend was hij voor zichzelf."
"Word lid van onze club! Ook een van de duurste verdedigers van de wereld begon hier."
Aan de ingang van WDS '19, het oudste amateurteam uit Breda, hangt een spandoek dat trots uitstraalt... en binnen enkele jaren misschien een toevoeging nodig heeft.
Want naast Oranje-aanvoerder Virgil van Dijk zette ook Bart Verbruggen zijn eerste voetbalstapjes bij de volksclub.
Amper vijf was de sensatie van Anderlecht toen hij er op alle mogelijke manieren ballen uit zijn doel probeerde te houden.
"Nochtans hoorde ik van veel spelertjes dat Bart ook gerust wilde voetballen", grijnst Sander van den Berg, jeugdtrainer van de club. "Maar het liefste had hij het hele veld voor zich om de rest aan te sturen."
Kampioenenmaker
Een keuze die ze zich bij WDS '19 niet zouden beklagen.
Verbruggen is ongeveer twaalf jaar wanneer hij écht begint op te vallen als keeper. Ook bij Van den Berg, die toen het ploegje van Verbruggen coachte.
"Ik was meteen onder de indruk van zijn lengte en uitstraling in doel", herinnert hij zich. "Zo hard zelfs dat ik besefte: hier gaan we maar kort van kunnen genieten, die jongen trekt snel naar een profclub."
Tijdens het seizoen versterkt Verbruggen alleen maar de eerste indrukken. Bijna op zijn eentje leidt hij de E1 (preminiemen) van WDS '19 naar het kampioenschap.
Eén op één was Bart ijzersterk, niemand kwam er voorbij.
"En dat tegen spelers die ouder en groter waren", geniet Van den Berg nog steeds na. "Fysiek legden we het dus af, maar één op één was Bart ijzersterk, niemand kwam er voorbij. Hij heeft ons toen héél vaak recht gehouden."
"Weet je, soms speelde hij de bal wel heel makkelijk in de voeten van de spits van de tegenstander. (lacht) Ik had het vermoeden dat hij dat vaak bewust deed om een redding te kunnen verrichten. Maar ik heb het nooit kunnen bewijzen en het zelf toegeven deed ie natuurlijk ook niet."
Knokken bij NAC
De vrees van Van den Berg wordt overigens werkelijkheid.
Na het seizoen komt Verbruggen plots op de radar bij de grote stadsgenoot NAC Breda. Toenmalig keeperstrainer Arno van Zwam kwam het lokale talentje op het spoor.
"Ik had toen een keepersacademie met 60 kinderen", vertelt hij acht jaar later. "Op een van de testdagen liep Bart rond. Een vrolijk kind dat voetbalplezier uitstraalde. Je zág dat er talent in zat – hij gebruikte zijn lengte goed en bleef steeds rustig."
En dus polste de coach of Verbruggen de overstap naar zijn NAC niet zag zitten. Een beslissing die de familie van de doelman niet zomaar maakte.
"Zijn moeder was een soort amateurpsycholoog", weet Van Zwam, die onder Fred Rutten nog bij Anderlecht werkte.
"Ze zeiden niet onmiddellijk ja, zoals vele anderen. Eerst wilden zijn ouders even denken en praten over de beslissing. Dat kon ik alleen maar toejuichen."
Nadat hij eens een balletje door zijn handen had laten glippen, leefde hij zich uit op de paal en de bosjes.
Uiteindelijk beslist de familie-Verbruggen om het avontuur bij NAC aan te gaan.
De Nederlander droomt dan al luidop van een profcarrière, maar beseft in Breda ook dat de weg voor iedereen nog lang en hard is.
Zeker bij de onder-17 heeft Verbruggen even een moeilijk moment wanneer hij op de bank belandt. Dat zag ook voormalig prof Michael Dingsdag, die op dat moment stage liep bij het elftal voor zijn trainersdiploma.
"De coach koos toen voor Tein Troost. Eerlijk? Ik had voor Bart gekozen, maar ik kon niks beslissen. Die situatie was niet makkelijk voor hem."
De ouders van Verbruggen sturen hem naar mental coach Pim van Lamoen, die de tiener leert omgaan met de zeldzame tegenslag.
Al lost het probleem uiteindelijk zichzelf op: zijn concurrent trekt naar Feyenoord én Dingsdag wordt zijn trainer bij de onder-19.
"Op dat moment maakte Bart een prima ontwikkeling door", vertelt hij. "Onder keeperstrainer Jelle ten Rouwelaar zette hij stappen op technisch vlak, ik werkte op het mentale en voetballende deel. Vooral zijn keuzes moesten soms beter."
Al onthoudt Dingsdag vooral de onverbiddelijke winnaar in Verbruggen.
"Soms sloegen zijn stoppen wel eens door, omdat hij zó veeleisend was voor zichzelf. Soms zelfs overgeconcentreerd. Ik herinner me een wedstrijd tegen Twente... Toen hij een balletje door z'n handen liet glippen. (lacht) Dan leefde hij zich na de wedstrijd uit op zijn paal en de bosjes."
Geen plan in Breda
Gelukkig waren die momenten bijzonder zeldzaam.
Bij NAC beseft iedereen dat er met Verbruggen een toekomstige nummer één rondloopt. Als 17-jarige traint hij al mee met de A-kern, zit geregeld op de bank en krijgt speelkansen tijdens de voorbereiding.
Maar níét in een officiële wedstrijd.
"Er was geen duidelijk plan voor hem", zag Dingsdag. "De club haalde andere keepers en zo geraakte Bart op het achterplan. Al waren de omstandigheden natuurlijk niet evident: NAC wilde absoluut promoveren naar de Eredivisie. Durf je dan een tiener zijn kans geven?"
Ik baal nog steeds dat Bart zo vroeg vertrok bij NAC. Iedereen hoopte dat hij nog even zou blijven.
Op voorspraak van keeperstrainer Ten Rouwelaar, die eerder Breda voor Brussel ruilde, slaat Anderlecht toe door het keeperstalent voor 300.000 euro weg te kopen.
Zonder dat Verbruggen één profminuut voor zijn opleidingsclub gespeeld heeft. Zijn ex-jeugdtrainer – en fervent NAC-supporter – kan het nog altijd moeilijk geloven.
"Ik baal nog steeds dat Bart zo vroeg vertrok", zucht Van den Berg. "Iedereen hoopte dat hij nog een of twee jaar zou blijven."
"We spraken er eens over toen hij WDS een bezoekje bracht: 'Wat had jij gedaan als Anderlecht aangeklopt had?', vroeg hij toen. Ik snap hem wel ... Bij NAC ging het minder en Bart gaat altijd voor het allerhoogste."
Ongetwijfeld ook in de Conference League. En door de ontmoeting met AZ kunnen ook zijn Nederlandse kennissen hem straks eens op het allerhoogste niveau aan het werk zien.
Van den Berg lacht: "Want ik zie natuurlijk wel die weergaloze reddingen voorbijkomen omdat ik hem volg, maar voor de rest heeft niemand het gezien. Veel landgenoten zien hem straks pas voor het eerst écht aan het werk."
Vooral in en rond Breda ongetwijfeld met de nodige trots, maar wellicht ook een vloek erbij.
