Ai, ai, Club Brugge blijft pijn doen aan de ogen. Hans Vanaken vindt na de blamage in Benfica - de zoveelste onder nieuwe coach Scott Parker - dat de spelers vooral naar zichzelf moeten kijken. Maar er wordt ook en vooral naar de Britse trainer gekeken. Oude bekende Alfred Schreuder zou klaarstaan om Parker te vervangen. Hallo, commentator Tom Boudeweel in Lissabon?
Of Scott Parker nog kan blijven, is de talk of the town, hier in Portugal. Volgens mij kan hij niet meer aanblijven. Want de statistieken qua resultaten zijn dramatisch voor de duurste kern en rijkste club in België. Ik denk dat hij 2 overwinningen behaalt in 12 wedstrijden.
Daarbovenop komt een spelersgroep die in een neerwaartse spiraal zit. Als je de wedstrijden tegen Oostende vrijdag en gisteren Benfica hebt gezien: dat doet toch pijn aan de ogen.
Een spelersgroep klaarstomen - individueel en collectief - is toch het werk van de trainer. Zelfs het terugroepen van de succesvolle mental coach Rudy Heylen heeft nog niet geholpen.
Plus: als je het analyseert, vind ik geen visie terug, geen plan, geen structuur. Er zijn voortdurend positiewissels, zelfs gisteren weer. Ik hoorde dat de spelers er gisteren zelf van schrokken hoe de ploeg stond.
Er is geen visie, geen plan, geen structuur. Ik hoorde dat de spelers er gisteren zelf van schrokken hoe de ploeg stond.
Dat vind ik raar, want er waren heel wat positieve berichten van Mannaert en Verhaeghe, de twee sterke mannen van Club, dat Parker hen zó overtuigd had in die sollicitatiegesprekken.
En dan blijkt nog maar eens dat de theorie en de praktijk toch verschillen, want hij is nog altijd aan het zoeken. Het lijkt wel een puzzel van 10.000 stukken.
Ik ben niet bij de besprekingen met de spelers of zo, maar op momenten dat ik hem zie, zoals op de persconferentie voor deze wedstrijd, lijkt hij me niet echt een motivator. Hij straalt zo weinig uit, de interne communicatie is niet goed.
Dan heb je een groot probleem. Ik denk dat Club Brugge er nu slechter voorstaat dan bij de aanstelling van Parker.
"No sweat, no glory" is nu "No sweat en no glory"
De naam van een opvolger gaat al een tijdje rond: oude bekende Alfred Schreuder. De Nederlander is alleszins vrij, na zijn mislukt avontuur bij Ajax.
Vorig jaar heeft hij Club Brugge kampioen gemaakt. Off the record wordt die naam ook al bevestigd door een paar spelers.
Hij kent de groep, hij heeft al eens overgenomen, toen van Philippe Clement (die naar Monaco trok, red). Hij heeft ook gezocht naar de juiste aanpak, maar het uittekenen van zijn strategie heeft veel minder lang geduurd dan die van Parker.
Het is wel op iets kortere termijn dat hij dan zou moeten ingrijpen. Maar Schreuder heeft wel een visie, een goede aanpak. Geen tierlantijntjes, het is allemaal heel zakelijk. Het voetbal is dus niet echt swingend of meeslepend.
Maar op dit moment: "No sweat, no glory" is de leuze van Club Brugge, maar het is nu "No sweat en no glory". Dus dat moet echt wel veranderen. Hij kan deze groep wel het nodige houvast geven. Met af een toe een knuffel, een aai. De groep weer samenbrengen is de boodschap voor Schreuder.
Dat heeft hij vorig seizoen gedaan. Hij heeft alles wat deze groep nodig heeft. Niet met de afstandelijke aanpak van Parker, die toch een miscast is geweest. En dat heb ik eigenlijk al van in het begin gezegd.
(lees voort onder foto)
"Willen de spelers volgend seizoen minder verdienen?"
Eigenlijk moeten Verhaeghe en Mannaert zich dit aanwrijven, want volgens mij is dit de tweede keer de foute keuze. Het zal snel moeten gaan, want zondag is er Standard voor de eindsprint naar de top 4.
Club Brugge zal dit einde in mineur in Europa meenemen naar die match, denk ik. Omdat je al het hele seizoen in een rollercoaster zit. Ze hebben gisteren ook geen vertrouwen opgedaan. Niet individueel, want niemand heeft eigenlijk goed gespeeld. En ook niet als team om als groep het geloof in elkaar, de 1+1=3-formule om dat weer aan te zwengelen.
Dat "one team" moet terugkomen. Ik hoor het de spelers graag zeggen: "We moeten blijven hard werken en als we eens winnen, zal het beter gaan. We moeten dit, we moeten dat."
Maar we zijn verdorie begin maart, we zijn bijna 40 wedstrijden ver. En er staat nog altijd niets. De kwaliteit is er toch, vind ik. Dat kan je de trainers aansmeren. Het is Hoefkens deels gelukt met dat fantastische begin van de campagne, maar niet in de competitie.
Maar Parker niet. En dat kan je ook de spelers aansmeren. Zij moeten het wel doen. En dan denk ik altijd: na een goed seizoen willen ze altijd loonsverhoging, schermen ze met belangstelling. Maar werkt dat dan ook omgekeerd: als je een slecht seizoen speelt, dat je dan minder wil verdienen.
