Peter Vandenbempt ziet Union als dé uitdager van Genk: "Onder Geraerts is het nog offensiever"

Het is dan toch gelukt voor Club Brugge, na zeven matchen wachten eindelijk opnieuw een overwinning, op het veld van Zulte Waregem. Al werd die niet uitbundig gevierd. 

Meer dan de overwinning, de voorbeeldige inzet en de plek in de top 4 was er niet om blij over te zijn. Als je sinds eind oktober niet meer hebt gewonnen, dan is dat het belangrijkste. 

Een eervolle vermelding voor Lang die voor initiatief, kwaliteit en inzet zorgde. Ook voor Vanaken zijn efficiëntie en Mignolet die zijn werk heeft gedaan. 

De defensie van Club Brugge lijkt tegenwoordig op een Rubiks kubus. Coach Parker blijft maar schuiven en draaien en de keuzes zijn telkens weer verkeerd.

De fouten stapelden zich op bij Boyata en Mata en ook aanvallend werden verkeerde keuzes gemaakt. Er is zelden rust in dat elftal. Jaremtsjoek ingevallen en wéér gewisseld. Ook voor hem was het opnieuw niet een avond om vrolijk van te worden.

En wat is er gebeurd met Onyedika? In de eerste maanden van het seizoen was hij ronduit sensationeel, ook in de Champions League. Hij is onherkenbaar nu, net zoals het hele elftal. 

In die maanden werd het toen terecht bestempeld als het sterkste in vele jaren en nu is er een mental coach nodig om vertrouwen terug te winnen en het liefst snel, want met dit soort prestaties kan je wel nog wegkomen tegen Zulte Waregem, dat terecht een staande ovatie kreeg van het publiek. 

De volgende tegenstanders van Club heten Antwerp, Union en Benfica en dat zijn er allemaal met heel veel van wat Club Brugge heel weinig heeft: vorm en vertrouwen. 

Het contrast met de ploegen helemaal bovenaan is groot: Racing Genk overrompelde Seraing en Union heeft 15 wedstrijden in de competitie niet meer verloren. Voor de tweede keer is Felice Mazzu verslagen door zijn vorige club, hij heeft moeten vaststellen dat Union beter is dan vorig jaar. 

Mazzu vond het deze week nog nodig om een heel vreemde en eigenaardige draai te geven aan zijn vertrek bij Union destijds. Hij legde de schuld bij het bestuur, maar dat viel niet af te leiden aan de gretigheid waarmee hij zich aan de onderhandelingstafel bij Anderlecht meldde. 

Bij Union wordt hij alleszins niet gemist. De cijfers zijn verbluffend. Hun laatste nederlaag met inzet dateert van eind september. Het is nog hyperactief op drie fronten. 

De energie, grinta en het blok zijn er nog altijd. Het verschil met vorig jaar: Karel Geraerts laat zijn ploeg offensiever, vlotter en gevarieerder voetballen. 

Teuma is nog altijd sensationeel, Lapoussin als zijn adjudant. Vanzeir is weg, daar is Nilsson met zijn doelpunten en ze reageren ook heel gevat op de transfermarkt met de komst van Yorbe Vertessen. 

Ze kunnen spectaculair winnen, maar ook moeilijk, een paar keer na elkaar nu met 1-0. Het is de grootste uitdager van Genk. 

Maar één opmerking: de sympathieke en intelligente Burgess mag nu al twee weken na elkaar een smerige overtreding maken.  Een tegenstander neertrappen in het midden van het veld is puur spelbederf. 

Helaas conform het reglement mag hij blijven spelen, maar het zou goed zijn dat Geraerts hem vraagt dat niet meer te doen. 

Anderlecht speelde 0-0 gelijk tegen Antwerp, een correcte uitslag. Al vonden de trainers allebei dat ze hadden moeten winnen. Wie had dan gelijk? 

Van Bommel gaat ervan uit dat je kansen moet creëren om te winnen en Antwerp was de enige club die dat deed. Een stuk of drie, gered door Verbruggen. 

Riemer heeft wel al wedstrijden gewonnen en gelijkgespeeld waarbij zijn ploeg nauwelijks of niet tussen de palen trapt. Dat is toch veelal ongebruikelijk.

Er was veel goeds te vertellen over het voetbal van Anderlecht, wel volgens de nieuwe standaard die we nu hanteren voor Anderlecht. Er is een duidelijk wedstrijdplan: veel intensiteit, goede pressing, snel terugvallen in een compact blok, regelmatig het spel verleggen en acties proberen te maken. 

Dat deed Anderlecht best goed tegen een ploeg die in een goede flow zit sinds de winterstop. Alleen: er kwam telkens niets van, ze hadden nog een hele week kunnen voetballen zonder een bal tussen de palen.

Anderlecht moet werk maken van présence in de zestien, een grote, sterke spits. Het is hoogtijd voor een reeksje, tegen Oostende, Sint-Truiden en Kortrijk kan Anderlecht enkel tevreden zijn met 9 op 9.

Morgen eindigt alweer de wintertransferperiode. Veel beweging is er niet geweest en naar alle verwachting zal die er ook niet meer komen, ook al is het verbazingwekkend hoeveel beweging er is in de laatste dagen en uren van zo'n transferperiode.

Er lijkt geen enkele reden om die een hele maand te laten duren, dat zorgt voor een veel te lange periode van onrust en onzekerheid, een week is goed genoeg.

Met nog 11 wedstrijden op de planning valt er wel nog heel wat te winnen of te verliezen. Maar het zou een slecht signaal zijn als clubs zich alsnog in allerlei financiële avonturen storten.

Het is tijd om te zaaien naar de zak: ook nu worden  voor het merendeel van de Belgische clubs bloedrode cijfers voorspeld. Gelet ook op nog een paar zware rekeningen die de komende maanden gepresenteerd zullen worden.

Het verbod op gokreclame, dat geleidelijk aan wordt ingevoerd, de hervormde voordelen in de sociale zekerheid, die al 10 tot 15 miljoen meer zou kosten dan voorzien, de schadeclaim van 20 miljoen van de vorige rechtenhouders voor contractbreuk door het stopzetten van de competitie door corona in 2020,...

Dat is nog een cadeautje van de vorige CEO van de Pro League, die de clubs op de vergadering nog had gezegd dat zo'n contract "waterdicht" was en zo'n claim niet kon.

Veel onzekerheid en vooral veel redenen om niet te zot te doen, want bij de meeste clubs is er toch geen geld.