De Red Lions nemen het vandaag in de kwartfinales van het WK hockey dan toch niet op tegen gastland India. Wél - erg verrassend - tegen Nieuw-Zeeland. Onze analist Eddy Demarez schat de kansen van de Lions in de kwartfinale in. "Eigenlijk kunnen ze enkel van zichzelf verliezen", klinkt het bij onze man in India.
Jammer voor de sfeer in het stadion, maar voor het overige zullen de Lions er niet rouwig om zijn dat hun tegenstander in de kwartfinales van het WK niet het organiserend land India, maar wel Nieuw-Zeeland wordt.
Bij de Lions vielen ze haast collectief van hun stoel bij de ontknoping van de knotsgekke shoot-outs tussen de twee landen.
Knotsgek en ook een marteling voor hartpatiënten zijn shoot-outs wel vaker in het hockey. Denk maar aan de olympische finale van de Lions in 2021 tegen Australië en hun WK-finale in 2018 tegen Nederland … Maar deze kon ook tellen: maar liefst 18 spelers liepen op de goalies af.
Telkens alles of niets.
Wat niemand had durven te voorspellen, gebeurde - na een beklijvende ontknoping - dan toch: het thuisland zit niet bij de laatste acht. Na het brons van Tokio - de eerste olympische medaille in 40 jaar voor hét land van het hockey - waren de verwachtingen voor dit WK nochtans hooggespannen.
Het falen voor eigen publiek zal de Australische bondscoach van team India wellicht vandaag al zijn kop kosten, maar ook de Lions hebben er na deze plottwist wat extra werk bij.
Talisman McLeod
De voorbereiding van de Lions - die toch vooral op India gericht was - moet nu namelijk flink omgegooid worden.
Gelukkig loopt er nog ene Shane McLeod rond in het Belgische kamp.
Onze vorige bondscoach is Nieuw-Zeelander en tegenwoordig assistent bij de Lions. McLeod trok na de Spelen van Tokio met zijn gezin maandenlang naar zijn vaderland op sabbatical én hij was vroeger ook al bondscoach van het land.
Tactiek, sterktes, zwaktes … Nieuw-Zeeland heeft geen geheimen voor McLeod en dus ook niet voor de Lions. Zijn rol in de voorbereiding van de kwartfinale zal een stuk prominenter zijn dan anders.
Op papier zijn de Lions ook gewoon torenhoog favoriet tegen de olympische kampioen van 1976. België heeft bakken meer ervaring en intrinsieke kwaliteit.
Die olympische titel was overigens meteen ook het enige echte hoogtepunt in de geschiedenis van de Black Sticks. Op een WK geraakten ze nooit verder dan een zevende plaats en in Oceanië zijn ze het gewend om - in de schaduw van Australië - de tweede viool te spelen.
Met India zouden de Lions een tegenstander treffen die veel minder voorspelbaar is dan Nieuw-Zeeland. Gesteund en gestuwd door de kolkende tribunes in Bhubaneswar, weet je nooit hoe de thuisploeg op je af zou komen.
Wat dat betreft, veel minder kopzorgen dus met Nieuw-Zeeland als tegenstander: What you see is what you get.
Nieuw-Zeeland heeft ook de gewoonte één keer te stunten op elk groot toernooi. Die stunt hebben ze nu al gehad tegen India. Dat nog een keer herhalen tegen de Lions, dat zou echt straf zijn.
Kortom: de Lions kunnen in deze kwartfinale eigenlijk alleen van zichzelf verliezen.
Strafcorner
Verliezen van Nieuw-Zeeland zouden de Lions als een regelrechte blamage ervaren. Ook al moet het haast zeker gebeuren zonder de strafcorner van Alexander Hendrickx.
Aan de strafcorner is er hoe dan ook nog werk op dit WK, want zelfs mét Hendrickx op het veld rendeerde die amper. Slechts 2 van de 19 leverden een doelpunt op. Dat is veel te weinig.
Gelukkig scoren onze aanvallers vlot en staat de verdedigende strafcorner wél als een huis: 8 corners weggegeven, maar geen enkele leidde tot een tegendoelpunt. In doel staat niet voor niets Vincent "The Wall" Vanasch, die overigens ook nog eens kan rekenen op kamikazeman Victor Wegnez. Weinigen lopen zo onvervaard en uitmuntend uit als hij.
Geen onbelangrijk detail in het vooruitzicht van de confrontatie met Nieuw-Zeeland, want tegen India scoorden de Black Sticks een hele straffe 2 op 2 op de corner.
Als ze dat kunnen herhalen tegen de Lions, dan hebben we wél een onvervalste thriller in het vooruitzicht. Het zal toch niet?...
