De diamant die Antwerp in de achtertuin vond: Arthur Vermeeren, een anti-Radja met beugel

"Nou, niemand die iets vraagt over Tuurtje? (lachje) Dat komt nog wel na de volgende matchen."

Mark van Bommel is een visionair en voetbalkenner. Na het gewonnen bekerduel tegen SK Beveren snapt de Antwerp-coach niet dat geen enkele journalist een vraag stelt over het basisdebuut van zijn 17-jarige middenvelder.

En kijk, exact twee maanden later zijn alle liefhebbers in de ban van Arthur Vermeeren. Onder meer rond de tafel van Extra Time strooiden ze met lof voor het talent van de Great Old.

"Met Amadou Onana en Vermeeren kan je morgen starten bij de Rode Duivels", stelde Gert Verheyen zonder verpinken.

Naast de ex-Rode Duivel stak ook Filip Joos zijn enthousiasme rond de tiener niet weg: "Als moderne verdedigende middenvelder heeft hij meer dan Axel Witsel."

En gisteren wijdde over de grens het Nederlandse VI een volledige analyse aan Vermeeren met als ronkende titel "De Xavi van België".

De revelatie of zijn entourage een vraag stellen over de explosieve doorbraak? Bij Antwerp schermen ze hun goudhaantje plots voorzichtig af.

Hadden we maar naar Van Bommel geluisterd...

Soit, het verhaal van deze rollercoaster intrigeert ook zonder de protagonist zelf aan het woord.

Wist u dat een gedurfde keuze vijf jaar geleden de kiem van dit succes was?

Vermeeren verrast in 2018 namelijk door KV Mechelen in te ruilen voor Antwerp. Dan een hoogst ongebruikelijke overstap, want de jeugd van rood-wit speelt op een lager niveau (elite 2 in plaats van 1). Grote talenten maken dus meestal de omgekeerde beweging.

Alleen voelt de Lierenaar meer voor het sportieve plan van Antwerp, dat in hem eerder een middenvelder dan een verdediger ziet.

"Bij Mechelen drong ik er nochtans vaak op aan om hem een rijtje hoger te schuiven", vertelde vader Toon in Het Nieuwsblad. "Ze wilden er niet van weten."

Op de Bosuil maken ze dankbaar gebruik van het verschil in visie.

Snel groeit Vermeeren uit tot een stille sterkhouder bij alle jeugdelftallen. Toch duikt zijn naam zelden op in lijstjes van de grootste Belgische talenten.

Omdat op die leeftijd vroegmature krachtpatsers en flitsende aanvallers sneller in de kijker lopen? Of omdat Antwerp niet de opleidingsreputatie van Genk, Anderlecht en Club geniet?

Ondanks die remmende factoren komt Vermeeren op de radar van David Penneman, trainer bij de Belgische U17, terecht.

"Het is eigenlijk een merkwaardig verhaal", begint de coach zijn relaas. "Je moet weten dat er voor de lichting van Arthur een jaar geen nationale ploeg was door corona. Via een tip kwam hij bij ons naar boven."

Penneman besluit meteen om Vermeeren te gaan scouten in een wedstrijd met de U18 tegen Charleroi.

"Laat honderd mensen naar Arthur kijken en wellicht zal niet iedereen hem eruit pikken als fenomenaal talent. Maar net zijn onopvallendheid viel mij op. Arthur loste problemen op voor ze zich konden stellen, door constant de omgeving te scannen en efficiënt te voetballen. Hij dacht twee stappen sneller dan de rest."

Na één duel heeft Penneman genoeg gezien. Hij haalt Vermeeren bij de nationale ploeg en maakt van de middenvelder een onbetwiste sleutelpion voor het EK onder 17 in Israël.

"Soms kwamen daar vragen rond: wie is die speler van Antwerp?", grijnst Penneman. "Hij barreerde dan ook stevige namen, zoals Joseph Boende van het Italiaanse Juventus. Maar in die lichting was er echt geen betere nummer 6."

Dat beaamt Roberto Martinez, die onder de indruk is van Vermeeren nadat hij een wedstrijd van de U17 bijwoont.

"Ik herinner me dat de bondscoach wild was van Arthur. "Zou die jongen volgend seizoen al in de eerste ploeg van Antwerp kunnen spelen?", vroeg hij zowaar."

Amper een paar maanden later zou het antwoord volgen.

Mark van Bommel - van de eerste training gecharmeerd door Vermeeren - haalt de youngster bij de A-kern. In de Europese voorrondematch tegen Lillestrom volgt zelfs al een profdebuut.

Maar dat de frêle youngster zou uitgroeien tot titularis? Dat vermoedt op dat moment nog niemand. Op het middenveld is de concurrentiestrijd immers enorm. Vermeeren moet opboksen tegen gevestigde waarden als Yusuf, Gerkens, Haroun, Ekkelenkamp en Nainggolan.

Door een blessuregolf en de kamikaze-acties van de laatste in bovenstaand rijtje gooit Van Bommel zijn jonge joker ietwat noodgedwongen voor de leeuwen in de topper tegen Club Brugge.

Met het gekende succes.

Nainggolan? Niemand bij Antwerp die de verbannen prestigetransfer nog mist. 

Qua contrast kan het alleszins tellen. Van één brok spieren versierd met tattoos naar een frêle schooljongen met beugel. De anti-Radja, lijkt het wel.

Aan de doorbraak hangt dan ook een vleugje ironie.

Antwerp en Marc Overmars proberen met een dikke portefeuille overal ter wereld ruwe diamanten weg te kopen, maar vonden er onverhoopt eentje in de eigen achtertuin.

Bovendien verzekert iedereen dat de plotse roem Vermeeren allerminst naar het hoofd zal stijgen.

Niet toevallig noemde de middenvelder in een kennismakingsvideo tijdens het EK onder 17 de bescheiden Fransman N'Golo Kanté als zijn grote voorbeeld.

"Voetjes op de grond. Dat is het belangrijkste om het te maken", klonk het toen nuchter. "Ik wil vooral mijn familie trots maken door goed te spelen."

Ook Penneman bevestigt dat Vermeeren geen tafelspringer is, maar een modelprof die in de achtergrond hard werkt en zich zelfkritisch toont.

"In zijn hoofd is hij iemand van 25 jaar", meent de bondscoach. "Een anekdote van enkele maanden geleden bewijst dat voor mij."

"Arthur zit momenteel nog in zijn laatste jaar Beweging-Wetenschappen, maar wil absoluut afstuderen in juni. Tijdens de winterstage van Antwerp in Dubai coördineerde hij daarom zelf de examenplanning met de school en de club. Dat zie je zelden. Én zijn punten waren ook nog eens bijzonder goed."

Volgt er in juni twee keer een grote onderscheiding voor Tuurtje?