Met Canada als winnaar van de Daviscup gisteren hebben we een punt gezet achter het tennisjaar 2022. Commentator Dirk Gerlo blikt terug op de voorbije 12 tennismaanden aan de hand van 5 thema's. Beginnen doet hij met enkele gerenommeerde tennissers die hun racket aan de haak hingen.
Onwaarschijnlijk veel spelers hebben afscheid genomen dit jaar. Deden dat om bijna te zeggen in de schaduw: Jo-Wilfried Tsonga, Gilles Simon, Tommy Robredo, dat zijn mannen die top 10 zijn geweest.
Maar het is natuurlijk vooral het afscheid geweest van Roger Federer, Serena Williams en Ashleigh Barty.
Vooral het afscheid van Roger Federer (41) zal bijblijven, ook al omdat het heel emotioneel was op de Rod Laver Cup. (lees voort onder video)
Mijn conclusie nu een paar maanden later is toch wel dat het een aderlating is en blijft voor het tennis.
Federer is nog niet vervangen als stilistisch mooiste tennisser van de afgelopen 15 à 20 jaar.
Zijn eerste comeback was al fenomenaal na zijn knieproblemen, toen hij 35-36 was en nog wat grandslamtitels won.
Nu is eigenlijk de logica gerespecteerd na zijn operatie vorig jaar. Toen het bleef duren, wist je dat er geen comeback meer zou komen.
Federer is nog niet vervangen als stilistisch mooiste tennisser van de afgelopen 15 à 20 jaar
We hebben nu heel veel nieuwe namen in het mannentennis die kunnen bekoren en het afscheid minder hard maken. Ik denk aan Alcaraz, Auger-Aliassime, Rune, Sinner, Musetti...
Dan heb je ook nog de al wat oudere generatie van Ruud, Medvedev, Roeblev, Tsitsipas, Fritz, Hurkacz, Zverev, mannen rond de 24-26 jaar.
Zij vangen de schok wel op, vind ik. Als je dat vergelijkt met Serena Williams bij de vrouwen...
(lees voort)
Gerelateerd:
Het gat dat Serena Williams laat
Zeker niet stilistisch en op vlak van persoonlijkheid, maar qua impact, aura en charisma is Serena Williams eigenlijk een beetje de evenknie van Roger Federer.
We hebben dat in New York gezien. Ze heeft er nog een aantal matchen overleefd. En op haar 40e na een bijna mislukte, beperkte voorbereiding had ze nog dat enorme potentieel.
Het is mijn indruk dat het gat dat zij gelaten heeft bij de vrouwen veel minder wordt opgevangen door de jongere generaties.
(lees voort onder tweet en related)
Gerelateerd:
En daar komt dan nog het afscheid van Ashleigh Barty (26) bij. Ik kan er perfect inkomen dat ze in maart gestopt is. Ze had vroeger al eens een pauze ingelast. Respect voor die beslissing.
Zij mist het tennis niet, maar het tennis mist Ashleigh Barty wel. Er is op dit moment nog altijd geen concurrentie voor Iga Swiatek.
Zij is de enige die echt regelmaat toont. De enige die een beetje in de buurt komt, is Ons Jabbeur, samen misschien de laatste maanden met Caroline Garcia. Maar die zijn al 28 en 29 jaar.
Wat Swiatek nog niet heeft, is de uitstraling die bijvoorbeeld al een Alcaraz, een Auger-Aliassime of een Rune bij de mannen heeft. Ondanks het feit dat ze heel veel engagement toont. (lees voort onder quote)
Barty mist het tennis niet, maar het tennis mist Barty wel
Swiatek heeft vanuit Polen met "Tennis for Ukraine" een groot initiatief genomen. En er is de manier waarop ze zich nu uitspreekt tegen verbaal en seksueel geweld bij de Poolse bond.
Zij neemt wel initiatieven, maar ze heeft nog niet dat klankbord dat de mannen wel al hebben.
Ik vind het zeer verdienstelijk wat ze doet, maar het grote probleem bij de vrouwen is dat al diegenen die wel al eens iets getoond hebben, geen regelmaat hebben.
Kijk naar Emma Raducanu, 20 en vorig jaar de US Open gewonnen. Dit jaar is ze van plaats 10 naar 74 gezakt op de wereldranglijst. Leylah Fernandez, 20 en vorig jaar finaliste in New York, is van 13 naar 40 gezakt.
Naomi Osaka, ondertussen al 25 jaar, staat nu op 42. Bianca Andreescu, 3 jaar geleden de US Open gewonnen en 22 jaar, is ook naar 45 gezakt.
Je hebt bij de vrouwen dus de regelmaat niet waarmee al die jonge mannen wel presteren en op hoge posities in de wereldranglijst blijven.
Op dat vlak maakt het vrouwentennis veel minder los dan het mannentennis.
