In de tweede aflevering van "100 jaar Zesdaagse" keren we terug naar 26 november 2006. De Spaanse wereldkampioen Isaac Gálvez verongelukt na een zware valpartij tijdens de ploegkoers in 't Kuipke. Vader Paco en zus Debora halen herinneringen op: "Isaac had een snelle reactietijd zoals Spider-Man. Hij zag het gevaar al voor jij het had gezien."
In het dorp van zijn familie draagt het gemeentelijk sportcentrum nog steeds zijn naam: "Isaac Gálvez". Op een steenworp ligt een wielerbaan, waar Debora Gálvez - zijn zus - er alles aan doet om de herinnering aan Isaac levend te houden.
"Net als mijn vader, Paco, koersten wij ook van kleins af aan", zegt Debora. "Toen ik een bepaald niveau bereikte, ging ik vaak met Isaac fietsen. Ik trainde dagelijks met hem. Hij had een snelle reactietijd zoals Spider-Man. Hij zag het gevaar al voor jij het had gezien."
Isaac Gálvez combineerde het wegwielrennen met de piste. Zware valpartijen op het asfalt schrikten zijn familie op. Toch schuilden er in het baanwielrennen ook gevaren.
"Hij riskeerde zijn leven op de weg, maar het liep mis op de piste", zegt Paco Gálvez. "Normaal vallen er op de piste geen doden. Dat is uitzonderlijk. Hij heeft veel pech gehad."
26 november 2006: een gitzwarte dag voor 't Kuipke
De bewuste avond is de vijfde nacht in de zesdaagse van Gent. Iljo Keisse lag met ploegmaat Robert Bartko op kop van het klassement.
"Gálvez en Llaneras stonden tweede in het klassement", vertelt Iljo Keisse. "Zij waren onze grootste concurrent."
Het is iets voorbij halfweg koers wanneer het noodlot genadeloos toeslaat in 't Kuipke. "Ik voel Gálvez komen als een raket rond het peloton", vult Kenny De Ketele aan. "In bocht vier zie ik het misgaan."
Het is een van de moeilijkste momenten in mijn leven.
"Dimitri De Fauw zat op dat moment op kop van het peloton", deelt pistelegende Etienne De Wilde. "Gálvez komt razendsnel af. Omdat Dimitri daar reed, konden ze niet anders dan naar boven op de piste gaan."
"Hun sturen raken verwikkeld", vertelt De Ketele verder. "Beide renners worden naar boven gekatapulteerd en je ziet ze naar de balustrade vliegen..."
Isaac Gálvez kreeg de vangrail op zijn borst. Bij de aankomst in het ziekenhuis was hij al overleden aan zijn verwondingen. "Het is een van de moeilijkste momenten in mijn leven", zegt Keisse met de krop in de keel.
"Toen Isaac Gálvez stierf, veranderde alles"
16 jaar na het ongeluk koestert vader Paco Gálvez de herinneringen aan zijn zoon.
"Met deze fiets is hij gevallen", toont de fietsenmaker de bewuste tweewieler van zijn zoon. "Die ga ik nooit verkopen. Alles wat me doet denken aan hem, is geweldig. Want ik heb niets anders."
"Als het 's morgens mooi weer was, dacht ik aan mijn zoon. Dat het goed was voor hem om te trainen. Bij slecht weer dacht ik: hij zal het lastig krijgen. Ik stond op met Isaac in mijn hoofd. Isaac was mijn leven. Toen hij stierf, veranderde alles."
Ploegmaat Llaneras 4 maand later wereldkampioen
De ploegmaat en boezemvriend van Isaac Gálvez, Juan Llaneras, dacht erover om te stoppen met de wielersport, maar besloot uiteindelijk toch door te gaan.
Exact vier maanden na het tragische ongeval in 't Kuipke veroverde hij, nota bene in zijn eigen woonplaats Mallorca, het goud en zijn vierde wereldtitel op de puntenkoers.
Met tranen in de ogen reed hij zijn ereronde. Het werd een zeer emotioneel moment voor de Spaanse wielerkampioen, ter ere van zijn overleden boezemvriend en dubbelpartner.
