De climax nadert. Viert ons land morgen na tien jaar nog eens een wereldkampioen? Dan zullen kopmannen Wout van Aert en Remco Evenepoel - in tegenstelling tot vorig jaar - de violen moeten gelijk stemmen. Karl Vannieuwkerke en José De Cauwer blikken vooruit op de Belgische tactiek: "Controleren? We moeten juist zo weinig mogelijk werken. Stuur Lampaert maar mee met de vlucht!"
Er is al veel gezegd en geschreven over het parcours in Australië, maar in de nacht van donderdag op vrijdag konden we tijdens de junioren- en beloftewedstrijd de lokale ronde voor het eerst goed bestuderen in een wedstrijd.
"We hebben bij de junioren en de beloften twee compleet verschillende koersen gezien, dus het is moeilijk om daar iets uit af te leiden. Maar het is in ieder geval een parcours waar je koers op kan maken, zoveel is duidelijk", stelt cocommentator José De Cauwer vast.
De beloften kwamen met een vrij grote groep in de finale terecht. Dat scenario lijkt zondag minder waarschijnlijk volgens De Cauwer. "Met 30 man naar de streep? Dat lijkt me een vrij abnormaal verloop. De kans dat we met minder naar de streep gaan is groter."
Met 30 naar de streep? Dat lijkt me een vrij abnormaal scenario.
Compatibele kopmannen
De Belgen rekenen dit jaar op twee kopmannen die op gelijke hoogte starten. "De situatie is hier helemaal anders dan in Leuven. We hebben een andere Wout van Aert en een geweldige vrije vogel - om in de Australische sfeer te blijven - met Remco Evenepoel", zegt De Cauwer.
"Dat kan werken omdat ze beiden compatibel zijn. De ene kan wereldkampioen worden dankzij de andere."
De Cauwer schetst twee mogelijke situaties ter illustratie: "Stel: Evenepoel rijdt weg en Van Aert zit in de groep erachter. Wie gaat er dan doorrijden met Van Aert in het wiel? Degene die dat doet, is in principe verloren."
"En anderzijds, wie gaat Evenepoel eraf rijden in de kopgroep? Als het toch een sprint wordt, hebben we normaal gezien dus minstens twee man mee vooraan."
Karl Vannieuwkerke is het met hem eens: "Je kan veel situaties bedenken waarin ze iets voor elkaar kunnen betekenen. Evenepoel kan ook altijd nog een gat dichten voor Van Aert."
Van Aert en Evenepoel zijn compatibel. De ene kan wereldkampioen worden dankzij de andere.
De potentiële scenario's zijn eindeloos. Maar voor Evenepoel lijkt het vrij simpel: als hij wereldkampioen wil worden, zal hij moeten aanvallen. De Mount Pleasant lijkt daarvoor de meest geschikte plaats in het parcours.
"Hij gaat daar niet wegrijden op de manier waarop hij in San Sebastian is weggereden: met de handjes losjes op het stuur de tegenstand versmachtend. Maar als hij het doet zoals hij op La Redoute heeft gedaan, kan het hier wel lukken", analyseert De Cauwer.
"De vraag is alleen of dat mag van Van Aert. Voor de laatste keer Mount Pleasant zijn ze in principe allebei nog kopman, maar als we boven zijn, mag er nog maar een kopman overblijven."
België naast Frankrijk
De Belgen staan er goed voor, maar een WK winnen blijft enorm moeilijk. Dat weet De Cauwer als ex-bondscoach als geen ander: "Op een WK gebeurt niet altijd het meest logische. We gaan naar de 4.000 hoogtemeters, het is het einde van het seizoen, de renners hebben een zware jetlag moeten verteren... Dat speelt allemaal mee."
Hoe moeten we het dan aanpakken? "Zo weinig mogelijk controleren", verrast De Cauwer. "Ik zou iemand meesturen met de vlucht, iemand die een finale kan rijden. Lampaert bijvoorbeeld. En dan bedoel ik niet met een ontsnapping van drie renners, maar wel met een grotere groep, met daarbij de juiste landen en namen."
De andere blokken uit hun kot lokken, dat is de tactiek van De Cauwer. En dan kijken we misschien in eerste instantie naar het sterke Franse blok. Met Cosnefroy, Laporte, Madouas en Alaphilippe hebben ze veel kwaliteit in de breedte.
"Maar wij hebben Van Aert, Evenepoel, Stuyven, Hermans... Ik zou ons blok er toch naast zetten wat kwaliteit betreft", stelt onze cocommentator gerust.
Michael Matthews noemde zichzelf op de persconferentie dé topfavoriet.
"Als grootste tegenstanders denk ik aan een goede Van der Poel. Aan Pogacar ook, die in Montréal heeft getoond dat hij heel goed is. Hij is extra gevaarlijk na zijn minder geslaagde Tour. Verder is Biniam Girmay een kanshebber, een rare vogel is dat."
En ook het thuisland heeft een favoriet in de rangen. "Michael Matthews noemde zichzelf op de persconferentie zelfs dé topfavoriet", merkt Vannieuwkerke op.
De Cauwer: "Dat geloof ik. Als er iemand al lang naar dit WK heeft toegeleefd, dan zal het wel Matthews zijn. Als je ziet wat voor een sterke Tour hij heeft gereden en wat hij daar deed in Mende, wat stelt die Mount Pleasant dan voor? En als je met hem naar de streep gaat, moet je al heel goede papieren hebben om hem te kloppen."
Aan speculaties en kanshebbers geen gebrek. De koers zal zondag alle waardeverhoudingen bloot leggen. "Tot dan moeten de renners gewoon nog eten, drinken en slapen. En wij ook", besluit De Cauwer met zijn stokpaardje.
