Zelden is de weg naar het allerhoogste zonder hindernissen. Toch stormde zondagskind Charles De Ketelaere (21) schijnbaar moeiteloos naar de Europese voetbaltop. Of leek dat alleen maar zo? Dit was de weg naar de recordtransfer.
“Het moet ongeveer een jaar of zes geleden geweest zijn. Op één van de velden naast het stadion viel mij één van onze jeugdspelers op. Een beetje een bonenstaak, lang en smal, maar met een uitstekende linkervoet. Ik herinner mij dat ze toen zeiden dat die jongen een uitstekende centrale verdediger kon worden.”
Vincent Mannaert lacht eens hartelijk wanneer hij terugdenkt aan zijn eerste herinnering van Charles De Ketelaere. Zo heeft iedereen bij Club Brugge wel een anekdote over de blondekop van Sint-Andries.
Snij De Ketelaere en hij bloedt blauw-zwart.
Opgegroeid in de schaduw van Jan Breydel, alle jeugdreeksen van Club doorlopen en ballenjongen geweest voor zijn toenmalige helden.
Op zijn 21e vertrekt hij nu zélf als een icoon.
Tennistalent
Mama Isabelle De Cuyper verbaast zich nog iedere dag over hoe snel het allemaal is gelopen. Kleine Charles start al vroeg met voetballen bij FC Varsenare, om quasi meteen opgemerkt te worden door het grote Club Brugge.
“Het was op een kamp georganiseerd door een trainer”, herinnert ze zich. “Eerst wilden we Charles nog even bij Varsenare laten, samen met zijn vriendjes van school. Hij heeft dan maar een jaartje voor beide clubs gevoetbald. Vanaf het eerste leerjaar maakte Charles de volledige overstap.”
Charles had moeite met het onrecht in het tennis en voetbalde liever met vriendjes dan alleen op het plein te staan.
Op dat moment is het nochtans allerminst zeker dat de toekomst van De Ketelaere in het voetbal ligt. De Bruggeling blijkt namelijk ook een bovenmatig getalenteerd tennisser. Hij kroont zich twee keer tot Vlaams kampioen en volgt les aan de topsportacademie in Wilrijk.
Een video van de 9-jarige De Ketelaere op de tennisschool ging al meerdere keren viraal. Dan al spreekt hij zijn voorkeur voor het voetbal uit.
En dus gooit CDK ondanks een enorm potentieel zijn racket aan de kant, om zich vol op het voetbal te focussen. “Want ik was veel liever met mijn vriendjes 's avonds aan het voetballen dan in mijn eentje alleen een uur te tennissen”, vertelde hij daar eerder over.
“Bovendien had hij moeite met het onrecht in het tennis”, vult zijn mama aan. “Als het jongetje aan de overkant riep dat een bal out was terwijl dat niet het geval was… In het voetbal heeft Charles het nu ook nog steeds moeilijk met foute beslissingen.”
Het verklaart meteen De Ketelaeres nervositeit rond zijn droomtransfer. Hij wíst dat Milan de juiste keuze is, niet een overstap naar Leeds.
Groeispurt
Toch waren er lange tijd twijfels of De Ketelaere het wel echt zou maken als profvoetballer.
Vooral zijn tengere lichaamsbouw en licht benedengemiddelde lengte is geen voordeel in de jeugdreeksen. “Hij moest bij de nationale ploeg zelfs meespelen bij de futures”, weet mama Isabelle nog.
“Een ploeg samengesteld uit laatmature spelertjes. Maar rond zijn 16e begon Charles plots te groeien als kool. 10 à 15 centimeter in één jaar! Eerst zorgde dat voor blessures, na een tijdje was dat geen euvel meer.”
Dan is het nog wachten op dat ene moment: een kans bij de A-kern om zich te tonen. Gelukkig komt De Ketelaere op de radar van Philippe Clement, een hoofdcoach die kansen durft geven aan de eigen jeugd.
In de zomer van 2019 mag De Ketelaere - ondertussen ruim 1m90 - zich tonen bij de grote jongens in de voorbereiding. Een kans die hij met beide handen grijpt, zoals hij later nog vaker zou doen.
Enkele maanden later gaat het profdebuut van De Ketelaere in de bekermatch tegen Franc Borains bijna geruisloos voorbij.
De verrassende basisplaats tegen PSG doet de interesse rond de tiener wel toenemen. Maar het is vooral zijn cruciale doelpunt in de Champions League tegen Zenit dat de trein in gang zet.
De Ketelaere wordt later cruciaal in de titelstrijd van Club, maakt vorig seizoen indruk op het kampioenenbal en wordt opgeroepen voor de Rode Duivels. Bij de achterban van blauw-zwart is zijn populariteit dan al niet meer bij te houden.
Posterboy
Voor de landskampioen was het lokale goudhaantje de gedroomde posterboy. “Charles is de exponent van een project dat 10 jaar geleden opgestart is om meer een echte opleidingsclub te worden”, meent Mannaert.
“Hij groeide mee met een Club Brugge dat sportief begon te versnellen en draagt onze waarden uit: positiviteit en winnaarsmentaliteit.”
Zonder daarbij zijn afkomst uit het oog te verliezen. Want de wereld om De Ketelaere zelf mag de voorbije twee jaar dan wel onmiskenbaar veranderd zijn, de blondekop is dezelfde gebleven.
Ook een miljoenentransfer naar AC Milan zal dat niet veranderen.
“Hij is nog steeds dezelfde jongen”, fonkelt mama Isabelle. “Iemand die enorm veel van zijn familie houdt en minder van de belangstelling van buitenaf. Daarom ontzien we hem al eens wanneer het zijn beurt is om naar de bakker te gaan.”
Dat belooft in Milaan…
